'Vroeger' gebruikte ik ook altijd "mijn pony". Zoals meerdere zeggen gewoon omdat het makkelijker was maar ook omdat het echt zo voelde. Ik verzorgde toen een shetlander waarmee ik alles, maar dan ook echt alles mocht doen. De eigenaresse had haar gekregen en deed er niks mee. Ze stond eigelijk alleen maar als grasmaaier in de wei en kon vrijwel niks. Ik mocht haar pakken wanneer ik wilde en ik was de enige die er wat mee deed. Ik ben toen van alles met haar gaan doen en na een tijd ging ik ook lessen geven met haar aan meisjes bij mij op stal (natuurlijk alles in overleg met de eigenaresse). Op een gegeven moment ging ik ook zowat elke dag naar stal, ook als ik geen zin had, om te zorgen dat ze beweging kreeg. Kon ik niet, vroeg ik iemand anders van stal om het te doen. Het voelde echt als mijn pony en ik denk dat ik het daarom vaak zei, natuurlijk als iemand er echt naar vroeg legde ik het uit, maar ook droomde ik altijd al van mijn eigen pony, en nu het zo voelde betrapte ik mezelf er vaak op dat ik ook ging denken dat ik de eigenaresse was. Aan de ene kant was dit goed; ik ging dagelijks naar stal, kocht spullen voor haar, ze kreeg haar beweging en aandacht. Maar aan de andere kant merkte ik wel dat ik hierdoor ook van alles ging beslissen over haar. Ik heb natuurlijk nooit echt dingen gedaan zonder te vragen of die niet mochten, maar wel dingen zoals boos worden als iemand anders er eens in de zoveel tijd iets mee ging doen zonder het mij te vragen of het niet op mijn manier deed. De eigenaresse van de pony vond namelijk alles goed, iedereen die zin had mocht haar pakken en wat haar betreft had het beest 15 verzorgers, ze vond het alleen maar leuk. Ik was het hier helemaal niet mee eens, want het was 'mijn' verzorgpony en ik wilde niet dat iemand anders er iets mee zou gaan doen, dit ook wel omdat het een best lastige pony is waarbij je echt wel streng moet zijn anders loopt ze zo over je heen, maar dat veranderd natuurlijk niet dat het gewoon niet mijn pony was en de eigenaresse nog steeds de baas was over de pony. De verhalen hierboven zijn natuurlijk te bespottelijk voor woorden, maar ik herken wel het zo graag willen van een eigen pony dat je maar doet alsof hij van jou is, en ook naar andere kinderen is het jou verzorgpony dus zij mogen niet, wat natuurlijk nergens op slaat. Het heeft denk ik ook te maken met fantasie. Ik denk dat dit vooral kwam omdat het zo vrij was en dan gaat het toch wel voelen als jou pony. Ook op bokt deed ik alsof ze van mij was, ik denk omdat dit goed voelde of omdat dit 'cool' was of iets dergelijks. Nu heb ik een hele leuke bijrijd-pony die ik ook zie als bijrijd-pony en heb ik al dat gedoe achter mij gelaten.
Ook pas ik heel erg veel op en ik merk wel dat goed opgevoeden kinderen steeds zeldzamer zijn. Natuurlijk zijn er veel uitzonderingen, maar ik merk toch wel dat kinderen erg brutaal zijn en ook veel verwender in mijn ogen. Dit heeft natuurlijk ook alles te maken met karakter, maar ik heb toch het idee dat ouders veel minder consequent zijn en kinderen veel meer hun zin geven. Natuurlijk ben ik zelf nog een kind en er zijn genoeg uitzonderingen dus ik wil ook niemand beledigen, maar het valt me toch wel op bij de meerderheid van de gezinnen waar ik oppas.
Nu ik klaar ben met typen weet ik niet zo goed meer wat nou het doel was om dit hier neer te zetten
Maar goed, ik denk een beetje mijn kant als verzorgster/bijrijder te laten zien. Nogmaals, die verhalen hier boven kunnen natuurlijk echt niet.
Geplaatst: 25-01-17 19:02