Normaal gesproken zou ik het met je eens zijn. In dit geval heeft de ts erg veel moeite daarmee en heeft daar ook een goede reden voor.
Belangrijkste is nu dat ze aangeeft dat ze wil stoppen met de bijrijder - dat ze wanneer het gesprek niet lukt (*ze wordt overgehaald om het kind langer te laten blijven en daar dus geen tegengas in durft tegeven) ze een brief kan geven.
Wel het eerst proberen met een gesprek. Goede training voor zichzelf en ook een stuk netter.

Ik zou zeggen mooi leermoment voor de TS.

Als je mensen niet kan aanspreken op hun acties dan moet je ook geen bijrijder nemen.

Lijkt mij prima. Je hoeft je haar naar haar toe niet te verantwoorden over het hoe en waarom maar misschien is het dan wel duidelijker voor haar dat ze nu toch dingetjes zal moeten veranderen. Zoals je zegt, dan ben je heel duidelijk en is het aan haar of ze het op pakt of niet.

Wellicht een idee om, samen met haar moeder erbij, een soort van evaluatiemoment moment afspreken, daarin kun jij aangeven het je opvalt dat zij (met haar 6jaar ervaring??) nog op hetzelfde niveau staat als toen ze voor het eerst bij je kwam. Je kunt dan je zegje doen waarom je twijfelt aan haar en dat het misschien beter is om te stoppen, of een nog een kans geven waarin zij vorderingen kan laten zien, geen boze gezichten, maar je hebt het wel geuit. Wel voor jezelf dan duidelijk hebben wat jijzelf wil zeggen. duidelijkheid voor jezelf en voor haar is hierin belangrijk.

TS, ik blijf er wel bij, dat je zelf geen plezier met haar hebt. Je blijft uitleggen. Ze praat niet. Ik heb ook het idee, dat haar moeder het allemaal erg aandikt. Dat ze zo graag komt enz. Net of ze proberen voor haar vriendschappen enz te vinden. Moeder doet het praatwerk voor haar. Ze zal zo nooit zelfstandig haar woordje leren doen. Jij wordt nu gewoon "misbruikt" door moeder. Kind heet waarschijnlijk verder niets en dan is zo'n dropadres natuurlijk wel fijn om te hebben...Met zo'n moeder zal ze ook nooit leren om wat te zeggen. Kind moet meer haar eigen ding doen met leeftijdsgenoten..

Ts: als je diep in je hart kijkt, geen rekening houdend met een ander, wat Is voor jou dan de beste oplossing? Wat zou je zelf willen

Puur voor mezelf?

Dan stoppen..

Dan kan ik weer zelf met mn oudje rijden. En heb ik weer rust in mijn hoofd. Ben erg veel met deze kwestie bezig in mn hoofd.
Ik zie ertegenop om af te spreken. Als ik haar op mn oudje zie dan denk ik bij mezelf kon ze maar op mn jonkie.

Dan moet je stoppen ts. Je bent geen liefdadigheidsinstelling of buitenschoolse opvang.

Dan heb je daar toch je antwoord, knoop een vriendelijk gesprek aan dat je het heel jammer vind maar helaas werkt het toch niet. Vooral niet gaan wijzen zeg gewoon iets van:
Sorry maar voor mij werkt dit niet, voor mijn gevoel zit dit niet goed en ik vind het heel jammer maar dot werkt niet. Ik zocht iemand waardoor ik meer vrije tijd had. En helaas lukt dit zo niet. Ik vind het echt heel jammer maa maar helaas is het niet anders.

Ik weet niet echt meer wat ik ermee aan moet nu.

Ik ben mijn hele leven bezig geweest om het anderen naar de zin te maken. Oa in de relatie waar mijn kind uit gekomen is. Die man werd ontzettend gauw boos. Bij hem werd het zelfs seks met tegenzin(licht uitgedrukt) om maar te zorgen dat ie zn zin kreeg.

Zo ook nu.. Ik ben in mn hoofd zo bezig met wat als ik stop.. Dat ik niet goed logisch kan denken wat nu goed is.


Ik had gehoopt hier een eenduidige mening te krijgen. Dat ik wist wat ik moest doen. Ik ben van mezelf enorm onzeker door de afgelopen jaren. Ik vind het heel moeilijk nu een goede keuze te maken.

Wel op de fouten wijzen en dan nog een paar maanden de kans geven.
Wel op de fouten wijzen en stoppen.
Niet op de fouten wijzen, niet stoppen maar minderen.
Wel op de fouten wijzen maar ook minderen.

Iig ga ik zowieso aangeven dat ik meer zelf met mijn oudje wil doen. Dat ik haar vaker zelf wil rijden. Dat is 1 ding waar ik wel uit ben.

Ts, je betaalt nu zowel de kosten van je beide paarden en de tijd die je in een kind van een ander steekt. Dat Is an sich prima mits de balans goed is. En dat Is er nu niet.

Stop met pleasen van een ander. Kies voor jezelf. Jij haalt er momenteel geen plezier meer uit maar verbijt jezelf.

Echt, kies voor jezelf. Je hebt de paarden voor jezelf gekocht.

Wat dit betreft mag je wel een stuk egoïstischer worden.

Geef netjes aan aan ouders en meisje dat je het gevoel hebt dat er sprake Is van een kapotte langspeelplaat (hopelijk zijn de ouders oud genoeg dat nog te herkennen). Dat je het verstandig acht dat het meisje nog wat jaren op een manege onder (betaalde) begeleiding gaat rijden. Of mee met moeders naar haar verzorg paard.

Echt hoor. Doen. Volgens jouw antwoord op mijn vraag, Is dat wat je wil.

Het is heel rot voor het meisje.
Maar jij bent geen ouder van haar. Geen hulpverlener. Opvang.
Jij bent iemand die paarden heeft. De kosten compleet heeft en de lol ook nog eens aan het kwijtraken is omdat je je oudje minder doet dan je Wilt.

Ik denk als je dit zou lezen over een ander dat je ook zou zeggen stop er mee.

Dat is al een goede conclusie: wat wil jezelf?
Dat de antwoorden ook verwarrend werken kan ik me voorstellen, maar wat het meest eruit komt: wat wil jij?

En dat blijkt dus vaker op je oudje rijden.

Als je terug denkt, weet je ook weer waar het begon: iemand erbij zodat jullie samen wat konden. Samen gezellige ritten maken waarbij JIJ op je oudje zit. Gezellig wat kunnen kletsen.

Maar wat is er gebeurd:
- je hebt geen kletsmaatje
- je rijdt niet op je oudje
- je bent meer aan begeleiden ipv samen doen.
- je bent er energie aan kwijt en krijgt er frustratie voor terug?

Ik heb zelf 4 maanden in deze situatie gezeten, waarbij ik ook niet wist hoe het zo lief mogelijk af te sluiten. Want dat het niet ging werken was wel duidelijk ondanks dat het lieve meiden waren.
Ik heb het toen heel erg bij mezelf gehouden: dit is niet wat ik zocht en nodig hebt. Ik heb het geprobeerd maar het blijkt mij teveel energie te kosten. Snap dat het ontzettend jammer is, maar dit is geen match gebleken. Gunde die meiden een fijne plek waar ze wel verder konden komen. Ik had overigens al eerder een mail naar de moeder gestuurd met mijn twijfels, dus het kwam niet uit de lucht vallen. Maar dat was mede omdat ik ook twijfelde aan de motivatie omdat ik niet zo snel vooruitgang zag als ik zou verwachten..

Hoop toch dat je het voor jezelf duidelijk krijgt wat je wil, want de meesten hier kunnen wel een idee hebben, maar jij moet het zo voelen en ernaar handelen. Dat is toch makkelijker gezegd dat gedaan..

Eens met Rocamor en bruintje dus.

Je hoeft sowieso niet op fouten te wijzen. Je kunt ook (zoals ik eerder al schreef) benoemen dat ze nog wat ervaring mist en dat ze die de komende twee jaar op kan doen op andere wijze en dat jullie dan wellicht wel weer iets voor elkaar kunnen betekenen.
Benoem dat ze nog moet groeien en opbloeien ipv alles wat ze fout doet.

Idd, stoppen!
Goede les voor jezelf.

De meeste mensen zien op tegen het slecht nieuws gesprek.
Daar ben je echt geen uitzondering in.

Aangezien dit topic is aangemaakt door een SA, hierbij een slotje.