Bokt.nl

quadripes schreef:

ik wil even een kanttekening maken: een paard dat gereden wordt zoals ik beschrijf, zal zich nooit opkrullen. het begint allemaal bij de basis. zodra een paard zich opkrult tijdens de training is het niet goed gereden en klopt de basis niet.

Citaat:

U moet natuurlijk helemaal niets, maar dit is denk ik een mooi moment om tot een vergelijk te komen we hebben immers al 3 antwoorden die niet zo heel veel van elkaar verschillen. Het doel is in ieder geval hetzelfde.

Citaat:

het is niet zo moeilijk om met quotes van oude meesters of bekendheden te schermen, maar de praktijk daar draait het om. En de vraag van Zooist komt vaak voor in de praktijk.

Citaat:

U bent toch een instructeur? Hoe legt u uw pupil dan uit hoe hij zijn paard moet corrigeren als het zich opkrult? Misschien kunnen wij daar nog iets van leren?

Citaat:

Moll, naar mijn idee mag de hals in de basis niet bij dragen aan de oprichting. De instelling van de hals is een gevolg van wat er in de rest van het lichaam gebeurt. De oprichting en verbinding moet naar mijn idee van achter- en onderuit komen.

Professor schreef:

Citaat:

U moet natuurlijk helemaal niets, maar dit is denk ik een mooi moment om tot een vergelijk te komen we hebben immers al 3 antwoorden die niet zo heel veel van elkaar verschillen. Het doel is in ieder geval hetzelfde.

Nee omdat het nl gewoon zo is een paard wat zich opkrult is niet voor het been, dus niet geleerd direkt voorwaarts te gaan op het komando voorwaarts door het been (kuit)
Men heeft ook paarden die een moment dit doen enkele tellen dat is meestal verzet meestal niet slechte paarden die door een verkeerde hulpengeving op het foute moment van de ruiter zich daaraan ontrekken zijn er ook.

Citaat:

Die "oude" meester is vorig jaar gestorven en toevallig zei hij dat mij tijdens de training toen ik Wilhelm Tell reed, die u waarschijnlijk niet kent aangezien dit enkele jaren geleden is.

Citaat:

U bent toch een instructeur? Hoe legt u uw pupil dan uit hoe hij zijn paard moet corrigeren als het zich opkrult? Misschien kunnen wij daar nog iets van leren?

Professor schreef:

Mijn leerlingen zijn van een zodanig niveau dat ik ze dat niet meer hoef bij te brengen.
Wanneer men jonge paarden heeft die zich onttrekken bij nieuwe oefeningen rijden wij weer voorwaarts neerwaarts, men moet niet vergeten dat men steeds tempi wissels rijd, maar vooral gecontroleerd voorwaarts rijden, dus niet middendraf als een idioot gaan rijden ( maakt jonge paarden kapot) maar enkele tritten strekken dus de pas langer maken, daarbij het frame langer laten worden.
Op krullen noem ik achter de teugel kruipen, dit kan men alleen vermeiden door de paarden eerst te leren voorwaarts gaan, en vooral ideen rijk rijden nooit monotoon worden met de opgave van het paard, neem een groot veld en laat het paard lekker lange stukken rechtuit gaan, in stap draf en galop.
Wat ook een enorme ondersteuning is, is een renbaan waar men gecontroleerd de paarden heerlijk kunt rijden. Wanneer mogelijk met wat kleine sprongetjes.
Paarden die af en toe achter de teugel gaan ( wat een Africhtings fout is) kan men ook goed met cavaletti voorwaarts neerwaarts krijgen. In outtjes springen kan men ook met cavaletti het gaat niet om de hoogte maar om de afwisseling. Dit hoort ook bij de Klassieke Rijkunst is alleen in vele gevallen vergeten.

Professor schreef:

Citaat:

Mijn leerlingen zijn van een zodanig niveau dat ik ze dat niet meer hoef bij te brengen.
Wanneer men jonge paarden heeft die zich onttrekken bij nieuwe oefeningen rijden wij weer voorwaarts neerwaarts, men moet niet vergeten dat men steeds tempi wissels rijd, maar vooral gecontroleerd voorwaarts rijden, dus niet middendraf als een idioot gaan rijden ( maakt jonge paarden kapot) maar enkele tritten strekken dus de pas langer maken, daarbij het frame langer laten worden.
Op krullen noem ik achter de teugel kruipen, dit kan men alleen vermeiden door de paarden eerst te leren voorwaarts gaan, en vooral ideen rijk rijden nooit monotoon worden met de opgave van het paard, neem een groot veld en laat het paard lekker lange stukken rechtuit gaan, in stap draf en galop.
Wat ook een enorme ondersteuning is, is een renbaan waar men gecontroleerd de paarden heerlijk kunt rijden. Wanneer mogelijk met wat kleine sprongetjes.
Paarden die af en toe achter de teugel gaan ( wat een Africhtings fout is) kan men ook goed met cavaletti voorwaarts neerwaarts krijgen. In outtjes springen kan men ook met cavaletti het gaat niet om de hoogte maar om de afwisseling. Dit hoort ook bij de Klassieke Rijkunst is alleen in vele gevallen vergeten.

Citaat:

quadripes schreef:

@ Moll: als je een paard dat niet voorwaarts reageert op een drijvende hulp, toch met de teugels gaat proberen vwnw te rijden, krijg je verzet en wel degelijk een paard dat de rug wegdrukt. ook als je in een later stadium probeert om vwnw te vragen. het moet uit het paard zelf komen. daarna kun je het paard dmv drijven wel steeds meer in de relatieve oprichting krijgen en dan zal het contact ook steeds stabieler worden.

Ten eerste ben ik van mening, dat je niet op een paard moet stappen wat de voorwaardse drang nog niet heeft, en dit kan je bij brenngen an de dubbele longe, dan ook kan je het dier teugel wijs maken.
dus het probleem zit na mijn idee dus al in de voorafgaande weg.

Citaat:

natuurlijk zal een paard dat al gewend is om deze reactie te geven op de hulpen van de ruiter, steeds gemakkelijker ook met teugelhulpen enz vwnw strekken.

daar had ik het inderdaad over

Citaat:

maar ik dacht dat het hier om een paard ging dat deze reactie niet (meer?) had.

edit: ik zit op mijn werk en antwoord in haast

Woodstock schreef:

Moll, naar mijn idee mag de hals in de basis niet bij dragen aan de oprichting. De instelling van de hals is een gevolg van wat er in de rest van het lichaam gebeurt. De oprichting en verbinding moet naar mijn idee van achter- en onderuit komen.

Professor schreef:

Citaat:

Mijn leerlingen zijn van een zodanig niveau dat ik ze dat niet meer hoef bij te brengen.
Wanneer men jonge paarden heeft die zich onttrekken bij nieuwe oefeningen rijden wij weer voorwaarts neerwaarts, men moet niet vergeten dat men steeds tempi wissels rijd, maar vooral gecontroleerd voorwaarts rijden, dus niet middendraf als een idioot gaan rijden ( maakt jonge paarden kapot) maar enkele tritten strekken dus de pas langer maken, daarbij het frame langer laten worden.
Op krullen noem ik achter de teugel kruipen, dit kan men alleen vermeiden door de paarden eerst te leren voorwaarts gaan, en vooral ideen rijk rijden nooit monotoon worden met de opgave van het paard, neem een groot veld en laat het paard lekker lange stukken rechtuit gaan, in stap draf en galop.
Wat ook een enorme ondersteuning is, is een renbaan waar men gecontroleerd de paarden heerlijk kunt rijden. Wanneer mogelijk met wat kleine sprongetjes.
Paarden die af en toe achter de teugel gaan ( wat een Africhtings fout is) kan men ook goed met cavaletti voorwaarts neerwaarts krijgen. In outtjes springen kan men ook met cavaletti het gaat niet om de hoogte maar om de afwisseling. Dit hoort ook bij de Klassieke Rijkunst is alleen in vele gevallen vergeten.

Citaat:

van dat geluk kunnen wij, niet allemaal spreken helaas, waar we hier in huis veel al toch temaken mee hebben gehad, is het corrigeren van fouten van andere instructie

Moll schreef:

Woodstock schreef:

Moll, naar mijn idee mag de hals in de basis niet bij dragen aan de oprichting. De instelling van de hals is een gevolg van wat er in de rest van het lichaam gebeurt. De oprichting en verbinding moet naar mijn idee van achter- en onderuit komen.

wie heeft het over "relatieve"oprichting dan?

Moll schreef:

quadripes schreef:

De aanleuning en de voorwaartsneerwaartse houding mag niet door de ruiter met de teugels worden afgedwongen of 'gevraagd'. Dit zorgt voor spanning en het wegdrukken van de rug.

dit ben ik niet met je eens, een correct rug gebruik dus correct gebruik van het lichaam zit in de juiste hoofd/hals houding.en wanneer deze gevraag word, kan het paard zijn rug niet weg drukken.

quadripes schreef:

als een paard met de neus in de lucht loopt kun je helemaal geen weerstand bieden, dan ben je gewoon aan het trekken.

quadripes schreef:

Je moet van achteruit naar voren rijden en dan komt de rest vanzelf.

quadripes schreef:

Weerstand bieden is een heel complex verhaal... ik denk dat de Nederlandse term trouwens ook voor veel verwarring zorgt. Ik noem hetzelf eigenlijk gewoon contact onderhouden.

quadripes schreef:

En bij elke graad van verzameling hoort een andere hoofdhouding, maar dat moet ook vanuit het achterbeen ontstaan en niet vanuit de hand.

Citaat:

Het is mooi als je grote problemen weet te voorkomen, maar je kan mij niet vertellen dat je nooit een keer hebt dat je paard eens een keer tegen de hand komt, zich een keer opkrult of zich eens strak maakt of anderzins niet aan de hulpen is/onttrekt etc. Hoe goed en ervaren je ook bent. Wat voor mij een goede ruiter/africhter onderscheid is hoe snel ze dit weer kunnen oplossen en grotere problemen kunnen voorkomen. Bij een goede ruiter kun je amper zien dat dat gebeurd omdat ze het probleempje al weer hebben opgelost voordat het voor de toeschouwer echt zichtbaar is geworden.

Citaat:

Nee? Oh ik doe dat wel altijd. Gewoon weestand bieden en vw houden tot hij nageeft Anders haat hij alleen maar hard met zijn neus in de lucht en daar heb je ook niets aan.

Citaat:

Je moet inderdaad altijd van achter naar voor blijven rijden. Maar dat dan alles vanzelf komt is een fabeltje.

Citaat:

Ik vind dat eigenlijk wel de juiste term. Je biedt weerstand. Je begrenst. Je zorgt dat de druk wegvalt als het paard nageeft zodat jij hem kunt vertellen op welke hoogte jij wilt dat hij zijn hoofd houdt.

Citaat:

Het laatste klopt, alleen vind ik juist dat je als ruiter in staat moet zijn om te varieren in hoofd-halshouding en dus niet dat bij een bepaalde mate van verzameling maar 1 hh-houding hoort. Dat hoort misschien in de proef en volgens het boekje zo, maar in je training moet je juist varieren.

meerhofh schreef:

Hier ben ik het wel mee eens, maar verder denk ik dat je de kern van het verhaal nog niet helemaal begrijpt.

meerhofh schreef:

Zo krijg je nooit een fijne aanleuning van je paard. Je paard moet zelf aanleuning nemen. doet hij dat niet dan zit er ergens in het lijf iets nog niet goed en ontstaat er spanning en onbalans.

meerhofh schreef:

Als je weerstand biedt, doet het paard misschien netjes z'n hoofd naar beneden, maar de eerst van het lijf doet niet mee. Waardoor het nageven zoals jij dat noemt volledig zijn doel misloopt.

meerhofh schreef:

Dressuur is er om je paard gezond te houden. Daarom moet je hem leren zijn hele lijf te gebruiken.

meerhofh schreef:

Het heeft geen zin paard te vertellen waar hij zijn hoofd moet houden. De hals is de balansstok voor een paard.

meerhofh schreef:

Als hij verzamelt en zich opricht, komt het hoofd vanzelf hoger

jasmijn78 schreef:

meerhofh schreef:

Hier ben ik het wel mee eens, maar verder denk ik dat je de kern van het verhaal nog niet helemaal begrijpt.

Want?

meerhofh schreef:

Zo krijg je nooit een fijne aanleuning van je paard. Je paard moet zelf aanleuning nemen. doet hij dat niet dan zit er ergens in het lijf iets nog niet goed en ontstaat er spanning en onbalans.

Je paard moet inderdaad gaan nageven. Op de weerstandbiedende hand. Als je nooit eens begrenst en enkel contact houdt dan gaat er niet zoveel gebeuren. Dan blijft het paard gewoon lopen op de manier waarop dat voor hem het meest comfortabel is, en dat is niet wat wij als ruiter comfortabel en mooi vinden. (Weestandbieden is wat anders dan trekken en forceren, maar ik geloof dat jullie al over uit waren )

meerhofh schreef:

Als je weerstand biedt, doet het paard misschien netjes z'n hoofd naar beneden, maar de eerst van het lijf doet niet mee. Waardoor het nageven zoals jij dat noemt volledig zijn doel misloopt.

Nee, want wat essentieel is, is hoe de ruiter reageert ALS het paard nageeft. Dan moet de ruiter namelijk ook direct nageven. Timing is hierbij heel belangrijk. Als de ruiter te lang vasthoudt of vervalt in trekken dan is inderdaad het effect weg. Als de ruiter nageeft en het paard de hand laat volgen, zorgt dat het paard tempo tact en impuls vast blijft houden (want veel paarden hebben de neiging om iets terug te komen als het nageeft en weer omhoog te komen) dan pas krijg je een paard wat over de rug komt.

meerhofh schreef:

Dressuur is er om je paard gezond te houden. Daarom moet je hem leren zijn hele lijf te gebruiken.

Een paard hoeft niet aan dressuur te doen om hem gezond te houden. Ga er vooral niet opzitten, zet hem in de wei met anderen en zorg dat hij goed te eten krijgt en dan kan hij op die manier prima gezond oud worden. Dressuur rijden is iets dat WIJ willen. Wij willen een gehoorzaam paard, dat comfortabel zit en licht te bedienen is en het liefst er ook nog een beetje parmantig bij loopt. Want dat vinden wij mooi en leuk Niks mis mee, want het mes kan aan twee kanten snijden. Door een goede dressuurtraining kan het paard leniger en sterker worden, waardoor hij zijn (dressuur) werk voor ons nog beter en mooier kan doen en wellicht tot op hoge leeftijd. Maar wij zijn niet 'gods gift' voor een paard omdat wij hem dressuurwerk geven. Dan geef jij jezelf als ruiter teveel credits. Dat doen wij enkel en alleen voor ons eigen plezier

meerhofh schreef:

Het heeft geen zin paard te vertellen waar hij zijn hoofd moet houden. De hals is de balansstok voor een paard.

Klopt, daarom moet je in de mate waarin je de hh-houding varieert ook altijd rekening houden met het africhtingsniveau van het paard.

meerhofh schreef:

Als hij verzamelt en zich opricht, komt het hoofd vanzelf hoger

Klopt, maar je kunt je paard juist ook leniger, soepeler en sterker maken door hem juist in die verzameling te varieren door hem ook weer eens wat ronder en lager in te stellen. Dat zijn nieuwe inzichten afkomstig uit de geschiedenis die NU geschreven wordt Die inzichten mis je als je je alleen maar blijft focussen op africhters/ruiters/instructeurs die in het verleden hun (zeker niet onbelangrijke!) steentje aan de dressuur hebben bijgedragen.

lammie2701 schreef:

dat doet mij denken aan de rollkur en als je kijkt naar de biomechanica van het paard dan zie je vanzelf dat dat niet de juiste manier is...natuurlijk is de roll kur in dit geval een overdreven benaming, maar omdat jij het hebt over de inzichten van NU en dit een trainingsmethode van NU is wilde ik hem toch even aanhalen...

jasmijn78 schreef:

lammie2701 schreef:

dat doet mij denken aan de rollkur en als je kijkt naar de biomechanica van het paard dan zie je vanzelf dat dat niet de juiste manier is...natuurlijk is de roll kur in dit geval een overdreven benaming, maar omdat jij het hebt over de inzichten van NU en dit een trainingsmethode van NU is wilde ik hem toch even aanhalen...

LDR is een inzicht van nu ja. Maar in hh-varieren is niet meteen LDR. Dat kan ook heel subtiel. De mate waarin, het moment en de manier waarop je het doet bepaald of het de juiste manier is of niet. Het paard ten alle tijden maar de nek het hoogste punt en de neus op de ll-houden is ook niet altijd bevordelijk. Vooral dat laatste is wel meer een inzicht van nu.

quadripes schreef:

volgens mij is rollkur en LDR geen inzicht van nu, maar van dhr Baucher... en dus evengoed 'ouderwets en achterhaald te noemen'.

@jasmijn: ik denk dat je mijn uitleg en de uitgangspunten van klassieke dressuur niet hebt begrepen.