Zo vervelend het jaar begon, zo mooi eindigde 2009 voor Imke Schellekens-Bartels. Met Hunter Douglas Sunrise won de dressuuramazone uit Hooge Mierde de laatste twee wereldbekerwedstrijden, in Frankfurt en Mechelen. "Er waren mensen die zeiden 'goh, we hadden niet gedacht dat je nog terug zou komen'. Ik heb mezelf nooit afgeschreven."
Toch heeft Schellekens moeilijke momenten gekend. Door de nasleep van een bij de Spelen opgelopen blessure was Sunrise in het begin van het jaar niet fit. Op het NK kwam de combinatie goed voor de dag, maar Indoor Brabant werd een teleurstelling. "Sunrise gooide haar tong over het bit. Dat ziet er voor de buitenwereld verschrikkelijk uit, het is echter niet zo dramatisch." Schellekens heeft niet in de put gezeten. "Ik wist hoe het kwam. Ik was zelf nerveus en liet het paard aan zijn lot over. Sunrise was lichamelijk zo goed teruggekomen na de blessure dat ik me minder zorgen maakte dan na Hongkong."
Hoe kom je dan over zo'n tegenvaller heen? " Gewoon dooroefenen en analyseren met mam (oud-dressuurrijdster en jeugdbondscoach Tineke Bartels) en Sjef (Janssen, de bondscoach). Thuis hadden we het probleem nooit."
De dressuursport kreeg dit jaar een andere dimensie. Veroorzaker: Totilas, het paard van Edward Gal. Deze combinatie doorbrak de magische grens van negentig procent. Ook Schellekens is onder de indruk van het wonderdier: "Totilas is buitenaards. Misschien zie ik in mijn hele leven nooit meer zo'n paard. Ik heb in Windsor, bij het EK, staan janken."
Schellekens heeft geen last van jaloezie, nu ze door de doorbraak van Totilas en de opkomst van Adelinde Cornelissen met Parzival niet meer de nummer twee van Nederland was. "Ik weet hoe moeilijk de sport is, daarom kan ik die prestaties zo waarderen. Als ik Sunrise zou kunnen inruilen voor Totilas, zou ik dat niet doen. Totilas hoort bij Edward, Sunrise bij mij." En die grens van negentig procent? "Die ga ik niet halen", zegt ze in alle eerlijkheid.
Wat ze wel wil halen is de wereldbekerfinale, die dit jaar tijdens Indoor Brabant in Den Bosch verreden wordt. Ondanks haar twee eerste plekken is ze daar nog niet zeker van, zo groot is de concurrentie in Nederland. "Per land mogen er maar drie meedoen. Bij de eerste zeven van de ranglijst staan vijf Nederlanders." Schellekens moet zeker nog punten halen. Belangrijk daarbij is om de wedstrijden strategisch te kiezen. "Als Gal meedoet, kan ik geen eerste worden. Waarschijnlijk kies ik voor Göteborg en niet voor Amsterdam."
In Mechelen maakte ze indruk. "Toen ik de ring uitkwam, voelde ik dat het één van mijn beste küren ooit was. Ruiters die keken, hadden tranen in hun ogen. "
De 32-jarige gebruikt nog steeds de muziek van Wibi Soerjadi. Ze denkt wel na over een nieuwe kür. "Ik twijfel nog. Sunrise wordt zestien. Als het voor één jaar is, loont het de moeite niet. "
Is dit dan het afscheidsjaar van Sunrise? "Blijft ze lichamelijk zo goed als nu, dan ga ik na het WK met haar door. Voel ik dat ze minder wordt, dan stop ik. Ik heb twee paarden die het op den duur kunnen over nemen."
Op het onlangs gehouden sportgala was Schellekens de enige aanwezige van de dressuurploeg die Europees goud pakte. Anky van Grunsven bleef uit protest tegen de wijze van jurering thuis, de anderen waren bij een wedstrijd. "Ik voelde me wel opgelaten. Als er niemand gaat, is dat echter niet goed voor de sport. Achteraf gezien ben ik blij dat ik er was. Het is toch een eer dat je genomineerd bent. Maar ik begreep Anky wel."
Hopelijk kan ze nog een paar jaar mee, en die kur hoeft voor mij niet aangepast te worden, vind hem prachtig! In Mechelen heb ik vol verbazing toegekeken hoe afgewerkt alles was.
Cayenne
Crazy Bird Lady en onze Berichtenkampioen!
Berichten: 110693
Geregistreerd: 08-08-03
Woonplaats: Haaren (NB)
Geplaatst door de TopicStarter: 08-01-10 14:37
Ik zou het ook ontzettend jammer vinden wanneer ze toch een nieuwe kur gaan maken. Deze kan nog jaren mee en hij blijft iedere keer weer prachtig. Tenzij de moeilijkheidsgraad natuurlijk nog hoger moet, maar dan wil Wibi vast wel een paar riedeltjes aanpassen
Ontzettend goed van Imke dat ze niet alleen eerlijk naar zichzelf, maar ook naar haar paard is