Geplaatst 
Het boek van Lisanne Thomas
foto: © Sammie
Terug naar "De kracht van dressuur". Wat direct opvalt is het handzame formaat. Het boekje is niet heel groot noch heel dik en is daardoor makkelijk te hanteren. Wat mij tegenviel aan de foto op de cover, zet zich door in het boek zelf. Op geen enkele foto wordt een cap gedragen. In de hogere dressuursport zijn er steeds meer ruiters die beseffen een voorbeeldfunctie te hebben. Persoonlijk vind ik dat dat besef ook mag doordringen in de 'tussenlaag' van de dressuursport. Voor fotosessies die in een boek terecht komen zou ik ook niet snel kiezen voor het opzetten van een zonnebril. Het zijn dingen die werkelijk bijzaak zijn, maar mij wel opvielen.
Het boek heeft een voorwoord van David de Wispelaere, gevolgd door een voorwoord van Thomas zelf. De inleiding die volgt gaat over de reden van het schrijven van het boek. Hierin gaat ze in op het feit dat veel ruiters wel weten dat je aanleuning nodig hebt, maar niet precies uit kunnen leggen waarom. De volgende hoofdstukken richten zich op de functie van het rijkunstig gymnastiseren en de beweging van het paardenlichaam begrijpen. Na deze inleidende hoofdstukken volgen oefeningen die beginnen met de basis, gevolgd door buigzaamheid met stelling, buiging en rechtrichten. In deel drie komen de oefeningen voor de achterhand aan bod, gevolgd door oefeningen voor het rechtrichten, verzameling en de fijne aanleuning. Als laatst komt het versterken, gedragenheid en verzameling van de achterhand aanbod. Thomas volgt hiermee netjes het Skala der Ausbilding. En dat doen veel dressuurboeken, dus wat is er dan zo bijzonder aan dit boek? Als ik een willekeurig dressuurboek uit mijn kast pak dan valt mij op dat ook hier wel in staat dat je paard voorwaarts moet zijn en impuls moet hebben en dat door training de achterhand moet zakken. Loop je vast, ga dan weer terug naar de basis. Maar dit gegeven wordt vaak als feit gepresenteerd. Wat Thomas goed weet te doen is uitleggen waarom je dressuur zo moet doen. In de hoofdstukken waar de oefeningen worden uitgelegd wordt eerst de uitvoering uitgelegd, daarna wat de oefening doet voor het paard of voor de ruiter (mits juist uitgevoerd), gevolgd door de inwerking op het lichaam. De oefening eindigt met de problemen en de valkuilen die je tegen kan komen. De meeste oefeningen hebben ter illustratie een foto, waarbij soms ook de 'valkuil' afgebeeld wordt. Dit is soms een foto van Thomas zelf, maar er staan ook een aantal foto's in van ruiters met een balk voor de ogen, of afgeknipte bovenlijven. En dat laatste vind ik dan weer jammer en doet mijn inziens wat afbreuk aan het boek. In veelvoud kom ik dergelijke foto's ook tegen op websites die uit frustratie allerlei foto's misbruiken van ruiters, maar daar kan elke gek achter zitten. Thomas is, naar mijn idee, een zelfrespecterende amazone die deze foto's niet nodig heeft (en de foto's ook niet voor dit doel gebruikt). Hoewel het puur gaat om de valkuil te illustreren en niet, in tegenstelling tot de websites, het benadelen van de desbetreffende ruiter geven de foto's, hoe weinig het er ook zijn, mij een licht bittere smaak in de mond. Omdat het niet nodig is.
In het laatste hoofdstuk, wanneer de volledige verzameling is bereikt, wordt naast onder meer de piaffe en de passage ook de levade besproken. Het is geen onderdeel van onze Grand Prix proef, maar de oefening is wel onderdeel van de hogere (Spaanse) dressuur. Het is weer eens wat anders dat deze oefening in een boek besproken wordt. In de meeste dressuurboeken kom je dit namelijk niet tegen, terwijl het wel de ultieme verzameling is. Echter, ik zou het niet aandurven om de oefening aan te leren enkel op basis wat er in het boek in staat. Daarvoor vind ik de beschrijving bij deze oefening te summier. Maar het is zeer zeker leuk en afwisselend dat het besproken wordt.
Voor wie zou dit boek geschikt zijn? Voor de gemiddelde Orun 2 instructeur zou het boek niets nieuws behoren te brengen, maar er is allicht niets mis mee om dat eens te testen. Het boek is wat mij betreft prima leesbaar voor jongeren vanaf 12 jaar die meer willen weten over dressuur, voor de wat oudere ruiter die (voor het eerst) kennis wil maken met dressuur en wat mij betreft is dit boek ook een aanrader voor een ieder die eens wat anders dan een gemiddeld dressuursportboek lezen. Dit boek richt zich namelijk niet op wat er enkel in de ring moet gebeuren en kan dus ook geraadpleegd worden door iedereen die alleen thuis wil oefenen. Aangezien het Skala der Ausbilding gevolgd wordt, kan het ook door de basisstartende dressuurruiter gelezen worden.
Zie ook:
[VN] Recensie van pas verschenen boek: Het Tevreden Paard
[VN] Recensie over informatief boek: "Hoe beweegt uw paard?"
[VN] Boekrecensie "Kijken door de ogen van het paard"
[VN] Boekrecensie "Paardenfotografie"
[VN] Boekrecensie "Oefenboek Hippotherapie"
[VN] [Recensie] Vrijheidsdressuur: meer dan een kunstje
. 
