De man met het witte haar, media operator Andrew.
Vandaag geen dressuur, dus een rustig WEG-dagje.. Alhoewel.. Vandaag was het voor de WEG eigenlijk zelfs één van de drukste dagen. Eén discipline begon vandaag, een ander was alleen vandaag en van twee andere werd er óók een onderdeel verreden. Vandaag was de tweede individuele kwalificatiewedstrijd van de Reining, de Eventing begon met de eerste dressuurdag, de Endurance was (alleen) vandaag en de Para-Dressuur had de laatste teamkwalificatiewedstrijd. Wat de gewone dressuurruiters nog niet is gelukt, lukte diverse Para-Dressuurruiters wel. Een podiumplaats! Rixt van der Horst naar goud, Frank Hosmar naar brons. En Nederland naar zilver. Ook dankzij de eerdere prestaties van Nicole den Dulk (brons) en Sanne Voets (zilver).
De Eventing begon met de eerste dag en daar zijn twee ruiters van start gekomen. Elaine Pen staat vijfde in het individuele klassement en Nederland maakt op dit moment gewoon kans op een podiumplaats.
En dan de Endurance.. veel regen gevallen en dat had zijn weerslag op de route. Helaas was er een dusdanig ongeluk, waarvan de precieze omstandigheden nog niet bekend zijn, te betreuren dat het paard vrijwel direct overleed. De amazone ligt, na operatie, met botbreuken in het ziekenhuis. Kritiek, maar stabiel. Even was er rumoer dat er een tweede paard was overleden, maar dit bleek gelukkig niet waar te zijn. Ook hier had Nederland een medaille. Zilver voor Marijke Visser! Wat goed. Bij de Endurance belandde Nederland zo vaak in de grote middenmoot.. Eindelijk zilver! Wat er met het landenklassement gaat gebeuren is op dit moment niet duidelijk. Er waren namelijk veel uitvallers, waardoor er weinig volledige teams (minimaal 3 combinaties) overblijven. Nog even afwachten dus!
Voor deze disciplines (behalve de Endurance) gaat het nog even door. Maar de (gewone) dressuur is bijna afgelopen.. Dus ook voor ons..
Morgen gaan wij weer richting het Ornanostadion voor het staartje van de dressuur. En wat voor een staartje! De Kür op Muziek staat altijd weer garant voor prachtige getoonde proeven met fantastische bijbehorende muziek. We nemen voor het laatst plaats op het te krappe stoeltje achter een te krap tafeltje met een nutteloos, maar duidelijk in de weg staand beeldscherm. En we wandelen voor het laatst langs de eenzame man in het trappenhuis richting het mediagedeelte en langs de koffie- en hotdogtoko waar twee man sterk niemand staat te bedienen. De afgelopen dagen zaten we in 'ons mediagedeelte' nagenoeg alleen (of even met z'n tweeën om de foto's te bewerken). Soms komt er weer een familie aanschuiven die er niet hoort, maar toch op de een of andere manier via een bepaalde ingang in het mediagedeelte terecht komt. De ene keer doen de vrijwilligers hun taak en sturen ze ze weg. De andere keer zitten ze zelf ook gebiologeerd naar de sport te kijken en vergeten ze wat ze eigenlijk horen te doen Het is ook af en toe raar geregeld ook. De ene vrijwilliger heeft weer hele andere instructies gekregen dan de ander.
De vreselijk drukke media tribune waar wij moeten vechten voor een plekje
Hoe het werkt? Tja.. Dat is elke ochtend maar weer de vraag. Maandag werd ons verteld dat er absoluut geen foto's gemaakt mochten worden in de ring om de arena heen. En wij zijn braaf, dus dat doen we dan niet En dan zie je 1 fotograaf, en dan zie je er nog een en nog één. En dinsdag staat het er haast vol. Nou dan 'wij' ook maar Woensdag werd vervolgens op brute wijze medegedeeld dat er absoluut niet (meer?) gelopen mocht worden als er een ruiter in de ring was "When the bell rings your position is your position!!". Wil je van de lange zijde naar de kopse kant kun je of helemaal omlopen of over de ingangsroute waar de ruiters de arena betreden. Je mag deze weg wél gebruiken om naar de kopse kant te komen, maar terug is 'absolutely not possible.' En ook op de tribune zelf zijn de regels vaag. Bij de ene bewaker mag er niet gelopen worden als er een ruiter aan het rijden is, bij de ander mag je niet op de trap zitten en bij weer een ander... tja.. En bij sommigen was ademen al verboden.
Ach.. we accepteren het maar... 'T is Frankrijk zullen we maar zeggen En eerlijk is eerlijk sommige fotografen kunnen ook ernstig grof in taal en gebaar worden als hen verzocht wordt ergens niet te komen of te staan. En dat is ook niet erg netjes. Zo is het bij de prijsuitreiking de regel dat alleen fotografen uit de winnende landen de arena binnen mogen bij de medaille-uitreiking. Het wordt anders best druk en als de ceremonie is geweest en de ereronde begint mogen de overige fotografen er gewoon bij. Bij dit soort momenten is het meestal ellebogenwerk of voetengestamp omdat van sommige landen er nooit een ruiter op het podium staat. Om dit enigszins ordelijk te laten verlopen is daar de 'man met het witte haar'. De 'man met het witte haar' brult, maant en dreigt ("als jullie niet luisteren gaat niemand naar binnen!!") om er dus nog enige orde in te persen. Heerlijk om van een afstandje bekijken De 'man met het witte haar' is niet onder de indruk van je naam, je pasje of hoe lang je lens is. Gewoon luisteren dus.
Frankrijk.. een land waar ze amper Engels spreken en er geen bal om geven. Met handen en voeten lukt het vaak ook Vanavond hadden we een klein pizzatentje opgezocht in een voorstad van Caen: Mondeville. Daar werd ons in steenkolen Engels gevraagd wat we in hemelsnaam in Normandië kwamen doen Maar we gaan het missen.... Caen.. De regen, de stokbroden, de croissants, de breed uitvergrote foto van het Nederlandse zilverteam uit 2000: Anky van Grunsven, Coby van Baalen, Ellen Bontje en Arjen Teeuwissen waar trots onder stond dat het Britse team Carl Hester, Charlotte Dujardin, Laura Bechtolsheimer en Paul Campbell zilver hadden gewonnen in Caen. Ja, zelfs het gehorige hotel met de überslechte wifi (heb jij nog verbinding? Ja ik .. oh nee toch niet.. Oh ik nu wel.. oh nee toch niet) gaan we missen. (De wifi in het stadion was trouwens ook af en toe slecht te noemen. Nagelbijtend zit je je in te houden om je laptop een zwieper te geven als je Charlotte Dujardin rechtstreeks wil verslaan en je krijgt met koeienletters in beeld "Geen verbinding") Maar toch.. Je gaat naar huis met een koffer bomvol geweldige herinneringen.. Het is heerlijk en geweldig.. Nog één dag voor ons. Weer een dag vol spanning tot de laatste ruiter..
À demain!
De Britten hebben zilver! Of is het toch het Nederlandse team in Sydney?
Foto: Facebook Emmy de Jeu
Kijk, lees en klets mee: [VN] [HK][WEG] De dressuur is begonnen! - kijk en klets mee!
De eerste foto's: [VN] [WEG] De eerste foto's! *Update*
En nog meer foto's: [EV-ITP] Fotoverslag van de eerste dag Wereld Ruiterspelen dressuur
Foto's dag twee: [EV-ITP] De tweede dag op de Wereldruiterspelen: Fotoverslag
Foto's dag drie: [EV-ITP] En ook de woensdag in beeld: Wereld Ruiterspelen 2014
Behind the scenes: [EV-ITP] Extra "behind the scenes" materiaal van de WEG 2014
Allerhande informatie vind je in dit artikel
[VN] [WEG] Waarheen leidt de WEG?
Blog's:
[VN] Blog WEG: T-minus 36 hours and counting..
[VN] [WEG] De nieuwsredactie is gearriveerd in Normandië..!
[VN] [WEG] Blog: Regen, regen, regen, regen en.. brr regen..
[VN] [WEG] Blog: Spanning en zzzzz.. euh... sensatie
[VN] [WEG] Blog: Spannend tot de laatste lijn!
Lees ook:
[VN] [WEG] Eerste dressuursessie van dag 1 zit erop
[VN] [WEG] Dressuur dag 1: quotes, terugblikken, video's en meer
[VN] [WEG] Samenvattingen van dag 2 Grand Prix
[VN] [WEG] Eerste dressuursessie van dag 2 zit erop [video's]
[VN] [WEG] Nederland naar brons 'dankzij' Charlotte Dujardin
[VN] [WEG] En dan nu officieel: Nederland naar brons!
[VN] [WEG] Terugblik op de tweede Grand Prix dag: Nederland brons
[VN] [WEG] Halverwege de Special Diederik aan kop
[VN] [WEG] Geen Nederlanders op het podium in de Special
[VN] [WEG] De Grand Prix Special was speciaal [video's]