Tijd voor de waarheid. Op 28 december 2014 riep het oud (interim) bestuur alle vrijwilligers bijeen. Zij gaven aan dat zij niet meer energie hadden om de stichting voort te zetten, dat de omgevingsdienst en de gemeente hadden aangegegen dat zij zouden gaan handhaven dus dat alle paarden weg moesten en dat er misschien 5 paarden meegenomen konden worden naar de locatie waar nu de konijnenopvang is gevestigd. Bovendien zat de stichting financieel aan de grond. Omdat ik al jurist Vergunningverlening en Handhaving dacht de stichting te kunnen ondersteunen bij de problemen met overheidsinstanties heb ik meerdere malen aangegeven dat men er verstandig aan zou doen om mij tot het bestuur te laten toetreden om hen hierin te ondersteunen. Men was hier echter niet happig hierop en stelde een beslissing continu uit. Op 31 december heb ik dan ook een boze formele brief naar het bestuur gestuurd omdat ik graag wilde weten wat hen tegenhield. Een half uur nadat ik deze brief had verzondedn werd ik gebeld met de vraag of ik die middag een gesprek kon hebben met het een deel van het (interim) bestuur.
Tijdens dit gesprek werd aangegeven dat als ik in het bestuur wilde ze dit prima vonden maar dat zij zich dan allemaal, op Aleid na, zouden terugtrekken uit dit bestuur. Wel wilde Michele dan dat we aan haar (en de andere oud bestuursleden?) décharge zouden verlenen. Dat wil zeggen dat wij haar zouden vrijschelden van alle aansprakelijkheid. Zoals jullie begrijpen onderteken je zoiets niet zomaar en moet je dan eerst weten in welke staat de stichting die je mogelijk wilt overnemen zich bevindt (schulden, problemen en mogelijkheden). Omdat ik weliswaar jurist ben maar van de volledige overname van een stichting en het verlenen van décharge en de mogelijke risico's doe daaraan kleven (ik ga uiteraard niemand ergens van vrijschelden als dat betekent dat ik dan opdraai voor de eventuele schulden enz) geen verstand heb, heb ik tijdens dat gesprek op 31 december 2014 duidelijk te kennen gegeven dat ik niks teken voordat ik van de hoed en de rand weet. Dat begrepen de aanwezige (interim) bestuursleden ook zeiden zij.
Toch wilden zij graag dat alles binnen een week werd geregeld en kon worden overgedragen. Toch kwamen zij niet over de brug met informatie en hadden zij het drukker met alles regelen voor hun eigen vertrek dan met het ons informeren over de financiële stand van zaken. Uiteindelijk hebben we dit dan ook schriftelijk moeten eisen. In de tussentijd hoorden wij ook geluiden dat de (interim) bestuursleden bezig waren om een aantal paarden van de paardenopvang aan elkaar te verkopen. Aangezien de stichting staat voor het herplaatsen van paarden middels adoptie en de stichtig geen handelsstal of iets dergelijks is, hebben wij hen erop gewezen dat het verkopen van paarden in strijd is met de statuten en dat deze koopcontracten moesten worden omgezet in adoptiecontracten. Een dag voordat men wilde dat wij de stichting zouden overnemen kregen we alles in mappen en in vuilniszakken m.u.v. de actuele financiële boekhouding. Deze lag namelijk nog bij de moeder van één van de bestuursleden die bezig was om in één week de boekhouding van 2014 op orde te maken. Ook kregen wij bij deze overdracht van administratie een mail van de advocaat van de (interim) bestuursleden waarin stond vermeld dat de bestuursleden wel degelijk de paarden aan elkaar mochten verkopen omdat dit in het belang was van de stichting . Raar verhaal als je het mij vraagt.
Zoals jullie begrijpen hebben wij de afspraak om de stichting mogelijk over te nemen afgezegd. Immers wij waren voorag niet in de gelegenheid gesteld om een goed beeld te vormen van de situatie waarin de stichting zich bevond (wel waren wij er inmiddels achter dat de stichting een aantal flink hoge schulden had) en door het gedrag van de bestuursleden kregen wij het gevoel dat er wel eens meer aan de hand kon zijn. In de overgedragen documenten troffen wij ook inderdaad koopcontracten aan van de paarden die de (interim) bestuursleden nota bene een paar dagen daarvoor aan elkaar hadden verkocht.
Kennelijk werd het de bestuursleden, ondank de mail van hun advocaat, toch te heet onder de voeten en zij besloten zaterdagochtend 10 januari 2015 onaangekondigd om half zeven 's ochtends "hun" paarden in te laden en te vertrekken. Wel kregen we achteraf nog een mail van sorry maar dit kwam ons beter uit met werk enzo. Met hun vertrek namen zij ook de pinpassen mee. Het enige dat aan ons was overgedragen was € 70,00 contant geld. Daarmee zouden wij de overgebleven paarden (17 stuks uit mn hoofd) en de andere dieren dan maar moeten onderhouden. Wij zouden pas de beschikking over de betaalrekeningen van hen krijgen op het moment dat wij ons officieel zouden in laten schrijven in de Kamer van Koophandel als nieuwe bestuurders van de stichting en wij décharge zouden verlenen aan hen.
In eerste instantie heb ik uit eigen zak nog twee zakken voer gekocht voor de paarden maar ja dat kan je natuurlijk ook niet blijven. Wij hebben toen contact opgenomen met een aantal grote organisaties die staan voor dierenwelzijn. Gelukkig waren zij genegen om ons te helpen en hebben zij ervoor gezorgd dat wij in ieder geval de paarden en de andere dieren konden voeren. Voor de rest hebben Aleid en ik en een flink aantal oude maar ook hele stoere nieuwe vrijwilligers er iedere dag voor gezorgd dat de dieren de nodige verzorging hebben gekregen en buiten kwamen. Geen van de (oud) bestuursleden heeft zich na hun vertrek daar namelijk nog laten zien om voor de dieren te zorgen.
Uiteindelijk hebben wij ook samen met deze organisaties n en een aantal andere betrokkenen een overleg gehad met het overgebleven bestuurslid Lesley en de oud bestuursleden Marcel en Antoinette. Door de hoge schulden die de stichting heeft en de onmogelijkheid om de opvang op de huidige locatie voort te zetten zou het doorstarten van de opvang namelijk sowieso niet mogelijk meer zijn. Doel van dat gesprek was dan ook bereiken dat alle paarden en andere dieren konden worden herplaatst en geadopteerd voordat de stichting bijvoorbeeld door een faillissement zou eindigen en de dieren mogelijk via een openbare veiling op plaatsen terecht zouden komen die (voorzichtig gezegd) minder geschikt voor hen zouden zijn. Men leek dit met ons eens te zijn en bereid om hieraan mee te werken. Vanaf dat moment zijn wij en de verschilende organisaties dus keihard gaan netwerken en rondvragen om goede plekken te vinden voor de achtergebleven paarden en andere dieren. Ook waren er al een aantal vrijwilligers die zich hadden aangemeld voor de adoptie van hun lievelingspony of paard.
We gingen er dus vanuit dat er ook vanuit het (oud) bestuur zou worden gehandeld in het belang van de dieren die zich nu nog op de opvang bevinden. Toch kregen wij gisteravond geheel onverwachts de volgende mail:
Beste Aleid,
Ik heb vanavond een bestuursvergadering belegd waarbij ik heb uitgenodigd de oud bestuursleden Antoinette Lieftink en Michele Polman.
Bij bestuursbesluit heb ik besloten dat, gezien de situatie, de Stichting Paardenopvang Amsterdam niet meer levensvatbaar is.
Ik heb daarom besloten Stichting Paardenopvang Amsterdam te ontbinden en een vereffenaar in te schakelen.
De datum van ontbinding van Stichting Paardenopvang Amsterdam is vastgesteld op maandag 26 januari 2015.
De vereffenaar is aangesteld, hij komt aanstaande zaterdag 24 januari 2015 naar Amsterdam om het verdere liquidatie proces ter hand te nemen.
Hiervoor is het noodzakelijk dat alle spullen/goederen/administratie/kas incl. de dierenambulance met de papieren en de TomTom die bij jou zijn ingeleverd donderdag 8 januari 2015 ter hand worden gesteld aan de vereffenaar.
Hij zal hierbij ook het contant ontvangen geld van de afgelopen periode en bijbehorende bonnen nodig hebben.
Graag wil ik op zaterdag 24 januari 2015 ook alle post ongeopend ontvangen inclusief de brievenbus sleutel en alle overige sleutels.
Ik heb ook vernomen dat Barbara van der Maarel van Michele Polman twee vuilniszakken met administratieve inhoud heeft ontvangen, deze moeten ook terug.
Graag bovenstaande inleveren op de (adres) op zaterdag 24 januari 2015 om 14.00 uur.