Bokt.nl

geerke schreef:

wie weet is het leven in de natuur ook wel heel stressvol?
Naturals....eat youre hart out

geerke schreef:

wie weet is het leven in de natuur ook wel heel stressvol?
Naturals....eat youre hart out

musiqolog schreef:

Hm.

Nou ja, laat ik een verklaring zoeken met mijn lekenhoofd (geen veearts of bioloog). Misschien hebben paarden van nature al aanleg voor maagzweren, zonder dat ze dat in het wild onoverkomelijke problemen oplevert. Mensen hebben van nature tenslotte ook aanleg voor rugklachten, jachtluipaarden zijn zwaar ingeteeld, uilen moeten hun kop zowat ondersteboven draaien om naast zich te kijken, olifanten moeten hun uiterste best doen om niet oververhit te raken. En toch houden deze dieren het uit.
Verder zijn exmoorpony's geen echte wilde paarden, maar verwilderde gedomesticeerde paarden. Ze stammen dus af van het specifieke type dat de mens gefokt heeft. Wij hebben duizenden jaren lang paarden niet uitgezocht op weinig maagzuur, maar op dociliteit (niet erafgebokt worden is wel fijn), trek- en draagkracht, kleur, vruchtbaarheid etc. Zo'n kunstmatige selectie is niet in het voordeel van het dier zelf - misschien hebben we ooit een beest met veel maagzuur uitgekozen omdat die nou net wat meer gewicht kon trekken of wat liever met mensen omging.

geerke schreef:

wie weet...paard met veel maagzuur is braaf,met niet veel maagzuur niet?Zoiets?

Sizzle schreef:

Exmoors zijn doorgaans niet de meest volgzame typjes volgens mij

Jet schreef:

Nergens staat erbij waarom de paarden geslacht moesten worden. Wie weet komen bij gezonde vrij-levende paarden maagzweren helemaal niet voor, maar juist bij deze groep die om wat voor reden ook geslacht zijn wel. Zijn ze zo vanuit het reservaat geslacht of zijn ze tussendoor nog ergens gestald?
Dat van die renpaarden in Amerika verbaast me ook niet, vanuit de endurance weet ik dat galopperen ook de kans op maagzweren verhoogt. De onderste helft van de maag is bekleed met iets waardoor het maagzuur geen echt invloed heeft op de maagwand, het bovenste deel is daarmee niet bekleed. Met galopperen komt het maagzuur ook in het bovenste gedeelte en kan dan bij langduriger blootstelling ook maagzweren veroorzaken ( als ik het goed onthouden heb).

Veulen84 schreef:

En waarschijnlijk niet op stressvrijheid ook

Waarschijnlijker is het een combinatie van dingen. Die paarden zijn niet voor niets bij het slachthuis terecht gekomen. Ze zijn niet onderzocht bij leven.
Een sukkeltje dat door z'n slechte 'gezondheid' niet genoeg voedsel krijg zal misschien niet genoeg eten om maagzuur te verdunnen. Een ander is misschien gestorven aan te veel wormen, dat is ook niet goed voor de maag. Of 1 jong paard dat uitgestoten is en niet goed voor zichzelf kan zorgen.

Het is een goed onderzoek, maar het is gewoon nog niet af.

geerke schreef:

wie weet is het leven in de natuur ook wel heel stressvol?
Naturals....eat youre hart out

Jet schreef:

Nergens staat erbij waarom de paarden geslacht moesten worden. Wie weet komen bij gezonde vrij-levende paarden maagzweren helemaal niet voor, maar juist bij deze groep die om wat voor reden ook geslacht zijn wel. Zijn ze zo vanuit het reservaat geslacht of zijn ze tussendoor nog ergens gestald?
Dat van die renpaarden in Amerika verbaast me ook niet, vanuit de endurance weet ik dat galopperen ook de kans op maagzweren verhoogt. De onderste helft van de maag is bekleed met iets waardoor het maagzuur geen echt invloed heeft op de maagwand, het bovenste deel is daarmee niet bekleed. Met galopperen komt het maagzuur ook in het bovenste gedeelte en kan dan bij langduriger blootstelling ook maagzweren veroorzaken ( als ik het goed onthouden heb).

Citaat:

Das Ergebnis überraschte alle Beteiligten und ergab, daß nicht nur Hauspferde, sondern auch Wildpferde zu einem beachtlich hohen Prozentsatz von Magengeschwüren betroffen waren. Die Detailergebnisse zeigten, daß
– 22,7 % der Wildpferde und 60,8 % der Hauspferde ESGD-positiv waren, und daß
– 29,6 % der Wildpferde und 70,6 % der Hauspferde EGGD-positiv waren.

Wie diese Zahlen zeigen, konnte sowohl ESGD als auch EGGD bei domestizierten Pferden weitaus häufiger nachgewiesen werden als bei Wildpferden. Bemerkenswert und erstaunlich war aber das häufige Auftreten von ESGD und EGGD bei Wildpferden, das bei jedem vierten bzw. fünften Tier nachgewiesen werden konnte. Während es für ESGD eine naheliegende Erklärung gibt – die Wildpferde waren vor der Schlachtung erheblichem Stress ausgesetzt – so ist der Nachweis von EGGD in so hohem Ausmaß tatsächlich eine große Überraschung. Benjamin Sykes: „Während es allgemein bekannt ist, dass das Risiko von ESGD mit der Intensität des Managements und der Stressbelastung ansteigt, ist das nach meinem Wissen der erste Nachweis, daß möglicherweise ein ähnlicher Effekt auch für EGGD besteht." Um dies bestätigen und die auslösenden Faktoren von EGGD besser verstehen zu können, sind weiterführende Untersuchungen notwendig und wünschenswert, so Sykes.