Geplaatst Bokt community
Deze maand kwamen we het topic van Marleen_vA tegen. Zij maakte een prachtig eerbetoon aan haar overleden paard. In haar fototopic liet zij foto's zien van dit mooie gebeuren. Wij waren nieuwsgierig naar meer informatie over Marleen en het uitstrooien van de as. Daarom hebben wij een interview afgenomen met haar dat je hieronder kunt lezen.
Voor de mensen die jou nog niet kennen, stel jezelf eens voor.
Ik ben Marleen, 27 jaar oud en wonend in Almere, geboren in Haarlem. Momenteel werkzaam bij dierenasiel Almere sinds maart 2009, en vrijwillig bij hondenschool Almere. Ik heb mijn MBO diermanagement op zak sinds 2012. Ik ben al actief met paarden sinds 1995. Toen zat ik voor het eerst op een pony, genaamd Esther. Tussendoor altijd nog her en der gereden op een fjordenstal in Epe, maar in 1999 begon dan het 'echte' manegelessen in Krimpen aan den IJssel. Daar heb ik de meest geweldige pony leren kennen op manege De Waal, met de naam Bambi. Wij gingen een jaar later verhuizen naar Almere, waar ik nog altijd woon. Daar ben ik uiteraard weer op een manege gaan rijden, tot ik in 2012 mijn eerste eigen(gekochte) paard, Jitze kreeg. Een imposante kruizing trekpaard x fries, groen van 5,5 jaar oud. Al snel volgde in april 2013 ons volgende pony Santos, die op dat moment 10 maanden oud was.
Hoe gaat het nu met jou en Santos na het overlijden van Jitze?
Santos en ik zijn tussen haakjes, verder gegaan met ons leven. Santos heeft mij (buiten familie en vrienden om) uit een diep gat weten te krijgen nadat Jitze overleed. Santos is heel waardevol voor mij. Ik heb hem op zien groeien van 10 maanden oud naar nu en ondanks dat hij wel eens een spook kan zijn, vertrouwen wij elkaar door dik en dun. Puberen hoort erbij, dat heb ik ook gedaan haha. Jitze zijn verdriet is nog altijd (deze maand 2 jaar later) erg vers en kan mij er nog boos en verdrietig om maken. Maar als ik Santos dan weer zie, dan kan ik daar mijn steun weer vinden. Onderstaande foto is gemaakt in de week dat Jitze overleed. Mijn ma heeft deze foto toen gemaakt (ik wist niet dat zij aan het fotograferen was)
Het eerbetoon is een mooie manier. Heb je het altijd al op deze manier willen doen als Jitze zou komen te overlijden?
Toen Jitze zo plots overleed, wist ik al dat hij gecremeerd zou worden (alleen had ik dit 20 jaar later verwacht...). Dit is toen ook in treinvaart allemaal geregeld. Ik heb toen van zijn manen een ring laten maken met zijn haar erin verwerkt, een wit gouden ketting met zijn as erin, en de rest van zijn as wilde ik uitstrooien. Maar waar? Al snel moest ik aan Schoorl aan Zee denken, omdat Jitze en ik hier 2 jaar achter elkaar vakantie hebben gehad en Jitze gek was van het scheuren over het strand. Santos en Jitze waren vriendjes en hoe mooi was het idee om dan met Santos in volle rengalop, over het strand, Jitze zijn as uit te strooien. Wel wilde ik de herinering niet kwijt, dus heb ik dit emotionele moment door Martine van Fotostudio Bellavie vast laten leggen.
Op het moment dat je het as uitstrooide op het strand, hoe voelde jij je erbij?
Ik was geconcentreerd, verdrietig, veel gemixte emoties. Ik heb plezier met Santos gemaakt na 'het' moment. We hebben gezwommen, door de meeuwen heen gereden en van de wind door de haren genoten. Dagen voor de fotoshoot elke dag tranen. Het idee dat ik hem los ga laten door zijn as uit te strooien, maar het moment zelf leken de tranen wel op. Eigenlijk kwamen de tranen pas weer toen ik met mijn voeten in de zee stond om de laatste beker uit te strooien. Mijn momentje, ons momentje, vaarwel vriendje...
Je huidige paard, is daar ook een goede klik mee?
Mijn huidige paard is Gohan (Santos is officieel van mijn ma). Gohan is een 2 jarige palomino tinker hengst die ik een maand later na Jitze zijn overlijden had gekocht. Gohan was toen 2,5 maand oud en stond nog heerlijk bij zijn moeder te genieten. De leegte was groot toen Jitze wegviel, en wilde graag weer iets voor mijzelf. Alleen een volwassen paard wilde ik niet. Ik ben bewust weer met een veulen begonnen, omdat ik dan alle tijd heb om te rouwen maar wel weer iets eigen in mijn hart kan gaan sluiten. Gohan had ik direct een klik mee. Al een aantal veulen gezien, maar Gohan legde gelijk zijn neus in mijn hand en hinnekte na toen ik weer wegliep. Toen voelde ik dat vonkje in mijn hart. Toen wist ik het.. Jij zou het worden..
Zou je het een eventuele volgende keer ook zo willen doen? Zo niet, waarom niet?
Nee, dit was Jitze zijn moment... Onze herinnering... Ons plekje... Ja, ik zou mijn volgende paard weer cremeren, maar ik zou voor dat paard kiezen wat voor ons speciaal was om weer uit te strooien. Maar ik hoop dat wij nog HEEL lang van Santos en Gohan mogen gaan genieten.
Met je huidige paard, heb je daar nog doelen mee? Zo ja, wat zijn deze doelen?
Wij zijn onlangs gestart met Santos met officiële dressuurwedstrijden. De eerste wedstrijdweekend met 5 winstpunten thuisgekomen. Mogelijk wil ik als hij ouder is ook het endurance op gaan pakken. Ook is hij voor de kar beleerd door Wito Mink en lessen wij 1x per week bij hem.
Gohan wil ik met 3/3,5 jaar oud ophalen uit de opfok en voorbereiden voor de hengstenkeuring van het NSvT. Inrijden vanaf 4 jaar oud en dressuurmatig kijken hoe ver wij het uiteindelijk gaan schoppen. Voor de rest laat ik het allemaal nog even op mij afkomen.
Belangrijkste vind ik nog altijd vrijheid, respect en genieten. Buitenritten doen wij veel en ik werk ook vanuit de horsemanship.
Is er verder nog iets wat je graag kwijt zou willen?
Ik vind het heel erg leuk dat ik gevraagd ben voor dit interview! En dat ik mijn gedachten en ervaringen heb mogen delen.
