Terwijl ik in de Kruidvat liep voor wat boodschapjes ging de telefoon. De Bondscoach. Aangezien afgelopen weekend de laatste observatiewedstrijd niet eh, helemaal naar wens ging nam ik met gierende zenuwen de telefoon op. Wetende dat het een ja of een nee zou worden of we mee mochten.
‘Gefeliciteerd, jullie gaan naar Minden,’ klinkt het door de telefoon. M’n hart slaat een sprong over. Ik geef m’n boodschappen snel aan m’n vriendin die ze afrekent en ik doe van binnen een vreugdedansje. De rest van het telefoon gesprek is maar half doorgekomen. Ik kon wel janken van blijdschap, YES we zijn er gewoon bij! Nuchtere Hollandse dat ik ben maak ik een gebaartje naar m'n vriendin en steek m'n duim op terwijl ik van binnen aan het feesten ben, ik hang op en we rijden richting huis. Wie zouden er nog meer mogen en wie zitten er in het team vroegen we ons af.
De volgende ochtend verscheen het KNHS persbericht.
Wij gaan individueel mee naar het WK voor pony’s. We zijn pas sinds 2012 in de mensport bezig dus het is allemaal in sneltrein vaart gegaan, en zeker nog lang niet op ons top. In elke rubriek (enkelspan, tweespan en vierspan) mag een team meegenomen worden. Minimaal 2, maximaal 3. Een 3e kan dan voor een wegstreepresultaat gekozen worden per onderdeel. Behalve bij de vierspannen mogen ze er maar 2 in een team meenemen. Geen wegstreepresultaat dus. We hebben weer sterke teams, dus een team medaille gaat vast en zeker wel mee, we juichen ze naar het goud.
In totaal mogen er 5 per rubriek mee. Erg veel maar de organisatie van Minden wil graag een zo groot mogelijk deelnemersveld. Niet elk land stuurt er ook 5 per rubriek, soms simpelweg omdat ze niet zoveel op dit niveau hebben, of de menners hebben niet aan de kwalificaties van de FEI voldaan. Nederland is goed vertegenwoordigd! Zie: [VN] Oranje afvaardiging WK mennen pony's bekend
Ja, dan begint de voorbereiding, in die laatste 3 weekjes. De week na het telefoontje hebben we met z’n allen nog training zoals we dat altijd hebben in kadertrainingen. Dressuurtraining en proefgericht rijden. Om vervolgens door te gaan naar de altijd leuke maar pittig opgezette vaardigheidparcoursen. Nog wat laatste kleine wijzigingen en werkpuntjes mee gekregen om aan te werken en te verbeteren.
We lopen naar de kantine om met de bondscoach, teamveterinair, KNHS topsport begeleider en de 1e groep nog wat dingen door te nemen en te regelen. ‘Zorg voor reserve ijzers, temperatuur je pony(‘s) elke dag, zorg voor optimale verzorging, zorg voor een goede planning met je team, wie doet wat, wanneer train je, longeer je etcetera’. Maar ook aan gezelligheid word gedacht, want in de mensport is de sfeer altijd erg gezellig en open en de gunfactoren zijn altijd groot wat zorgt voor een goede team spirit en gezelligheid tussen menners onderling, of je nou Nederlands, Belgisch, Zweeds, Deens of Duits bent. Iedereen helpt elkaar waar het kan. En natuurlijk moet er bedacht worden wat een ieder meeneemt naar de landenavond. Hier neemt elke deelnemer iets lekkers mee van hun eigen land. Van stroopwafels tot Oranje Bitter en van Koetjesrepen tot krentenbrood.
Mijn – op maat gemaakte – pak kwam binnen en zat als gegoten. Oke, de broek zat wel wat strakjes. Ik ben de slankste niet. Ach, niet te hard lachen dan krijgen we vast geen knoop-schietgevaar. Daarna naar de Divoza om de KNHS-teamkleding te passen en de bestellingen door te geven om het vervolgens enkele dagen later op te halen.
De dagen erna was het trainen, trainen, trainen. Alles plannen, voorbereiden... Tijdens trainen schiet er van alles door m’n hoofd. Zijn we er wel klaar voor? Ik schud het van me af. Who cares. Presteren is nu niet het belangrijkste, ontzettend trots zijn dat we er toch maar mooi bij zijn is wél het belangrijkste. Onze tijd komt nog wel, we zijn nog lang niet op de top van ons kunnen en wetende dat het voor een van de pony’s de laatste SGMW is omdat hij daarna verkocht word (de jeugd staat al trappelend klaar) gaan we er nu lekker van genieten.
Vandaag is aankomstdag. Vanavond kleine voorkeuring met ons team. Dinsdag is de veterinaire keuring. ’S Avonds is de openingsceremonie in de stad en daarna begint het feest. Woensdag alle enkelspannen, donderdag mogen wij, de tweespannen, van start en vrijdag de vierspannen. Woensdagavond de ‘Groom games’ (ik gok dat mijn grooms aan het werk worden gezet…). Donderdagavond de landenavond met de lekkernijen. Dan zaterdag de marathon en zondag de altijd spannende afsluitende vaardigheid.
We gaan ons best doen om tussendoor ook eens hier en daar een update te geven en de nodige foto's te posten om jullie achter de schermen mee te laten genieten.
Nog maar 113 km te rijden en dan zijn we er. De hele boel is ingepakt, tuigen, wagens, de 3 toppony's, onze 2 hondjes die altijd supporten en natuurlijk het team dat bestaat uit mijn ouders, ikzelf en mijn vrienden en topgroom Esther. Het is weer volle bak!