Bokt community
Op 6 september werd Sint Maarten getroffen door Irma, een categorie 5 orkaan. Een groot deel van het eiland werd door deze natuurramp weggevaagd. Vier bokkers maakten dit direct of indirect van erg dichtbij mee.
Het topic van _Lois_ was eigenlijk bedoeld als volgtopic van haar stage op Sint Maarten, maar werd vooral een topic waar veel bokkers meeleefden met alle mensen en dieren op Sint Maarten.
We hebben vier bokkers gevraagd om wat vragen te beantwoorden over hun betrokkenheid bij deze ramp.
_Lois_heeft tijdens de storm bij familie van haar stagebegeleidster geschuild, samen met een klasgenootje. "We zijn er daar behoorlijk goed vanaf gekomen, met 'enkel' vijf ramen eruit, waarvan drie compleet met rolluik. Het geluid waarmee zoiets eruit knalt is echt ongelofelijk. Dat het dak erop is gebleven vind ik oprecht een wonder. Vergeleken met de andere huizen en de rest van het eiland hebben wij geluk gehad."
"Ik zou stagelopen bij een ergotherapiepraktijk", vervolgt ze. Ze heeft inmiddels gehoord dat er een gat in het dak van de praktijk zit. "Hoe het er van binnen aan toe is weet ik niet, maar voorlopig kunnen er geen werkzaamheden plaatsvinden. M'n stagebegeleidster neemt ook in ieder geval een jaar geen studenten aan." Haar stage op Sint Maarten gaat niet meer door. _Lois_ en haar klasgenoot hebben overleg gehad met de school: "We doen voorlopig even niets. Ik zie het niet zitten nu een nieuwe stage te beginnen, voorlopig eerst even voor mezelf zorgen en even terug aarden hier. School is wel zo flexibel dat ik op elk moment in het semester nog opdrachten mag gaan oppakken mocht ik dat willen."
Puppetje woonde voor het werk van haar vriend op Sint Maarten samen met haar dieren. Het huurhuis waar ze woonden is compleet weggevaagd door de orkaan. Samen met haar dieren wist ze gelukkig al vrij snel van Sint Maarten te vertrekken.
Ze is afgelopen week aangekomen in Nederland, met haar dieren. "Wij moesten van defensie het eiland verlaten, omdat mijn partner dan beter zijn werk kan uitvoeren. Ook is het huis waar we woonden niet meer bewoonbaar dus ik kon ook nergens meer blijven. Ik heb een paar dagen in een schoolgebouw bij de mariniers geslapen, maar dat kon ook niet heel erg lang duren." Vorige week zaterdag is ze samen met een transportvliegtuig, een Hercules, naar Curaçao gebracht. "Eerst zijn we naar Aruba gevlogen om daar dialysepatiënten, gehandicapte mensen en hoogzwangere vrouwen af te zetten. Op Curaçao zijn wij opgevangen door defensie en is er huisvesting voor ons geregeld."
"Op dinsdag was er plek voor mij en een aantal partners en hun kinderen op de vlucht naar Nederland en konden we terug naar huis. Dit was nog wel even een operatie, want we hadden in totaal zeven honden en drie katten bij ons. Leuk detail, koning Willem Alexander zat ook op deze vlucht." Of ze terug naar Sint Maarten wil? "Het is de bedoeling dat we over een paar maanden toch weer terug gaan naar Sint Maarten, tenzij Defensie anders beslist. Het voelt niet goed om niet meer terug te gaan. Ik wil het graag goed afsluiten en zeker nog vrienden daar bezoeken. In juni 2019 komen we definitief terug naar Nederland."
Bokker vera_v heeft op Sint Maarten gewerkt en zou in januari definitief naar Sint Maarten verhuizen. Seaside Nature Park, de manege, kinderboerderij en zorgboerderij waar ze werkte is compleet weggevaagd. Wonder boven wonder hebben de paarden het overleefd, maar hun woonplek is weg. Dit zorgde ervoor dat Vera een inzamelingsactie begon.
"Ik heb vorig jaar tot oktober bij Seaside Nature Park gewerkt. Ik was daar trainster en instructrice.
Seaside Nature Park is een manege, kinderboerderij (discovery farm) en zorgboerderij. Ik zou in januari definitief naar Sint Maarten verhuizen om daar onder andere paardrijden voor lichamelijk en geestelijk gehandicapte en autistische kinderen op te zetten. Het was zo'n fijne en unieke plek waar iedereen welkom was om zich onder de dieren te begeven! Ongelooflijk dat daar nu niets meer van over is!"
Ze vertelt dat de paarden (met uitzondering van de hengsten) gewoon op het terrein losliepen tijdens de storm. "Daarbij vertrouwend op het natuurlijk instinct van de paarden. Hopend dat de oudere paarden die al eerder een orkaan hadden meegemaakt de jonkies veilig zouden houden. Irma was echter zo zwaar dat niemand had durven hopen dat ze er nog zouden staan toen de orkaan eindelijk voorbij was."
Van het park is weinig over: "De eigenaars die boven op de berg bij het terrein woonden zijn hun huis kwijt geraakt, net als zo ongeveer 80% van de mensen op het eiland. Het hele nature park is weggevaagd. Maar de paarden stonden er nog. Hevig vermoeid want ze hebben zich waarschijnlijk steeds moeten verplaatsen om veilig in de luwte te staan. Enkele paarden hadden wat schrammen en oppervlakkige wonden maar verder waren ze in orde."
"De omheining is helemaal verwoest en de paarden kunnen het terrein af maar ze komen steeds terug voor voer en water. In het begin toen er veel chaos was hebben ze op het terrein in een hutje geslapen om ervoor te zorgen dat de paarden niet meegenomen werden. Nu de orde wat meer hersteld is gaat het beter."
Over de door haar opgezette actie, vertelt ze: "Ik ben de actie begonnen nog voordat ik de eigenaren van Seaside had gesproken, communicatie met mensen op het eiland was immers niet mogelijk. Ik heb hun familie gesproken en gezegd dat ik me zorgen maakte over de paarden en de andere dieren en graag alles in werking wilde stellen om er voor te zorgen dat er zo snel mogelijk voer en water zou komen. Nu werken we met een groepje van zeven man, allemaal met een 'paardenlink', om de paarden en andere dieren op Sint Maarten te helpen. Het is moeilijk want humanitaire hulp gaat voor. We hebben containers voer en materiaal klaar staan maar moeten wachten tot ze mee mogen met de humanitaire hulp. Tot nu toe is dat ons grootste struikelblok! we proberen spullen zowel vanaf Curaçao als vanuit Nederland te verschepen."
"Mijn actie concentreert zich volledig op het welzijn van de dieren. De dieren zijn nu ernstig verzwakt door een gebrek aan vers water, ruwvoer en beschutting en dat moet snel worden opgelost."
Seaside Nature Park voor de orkaan.
Met haar famillie gaat het gelukkig goed, maar er is veel materiële schade. "ons huis was een van de sterkere en gelukkig zijn we alleen onze dakgoten verloren en hadden we (een beetje) last van lekkage. Mijn oom daarentegen is alles kwijt. Zijn dak is volledig weggewaaid en al zijn spullen en bezittingen zijn verloren. Hij woont nu bij mijn ouders in huis, samen met zijn vrouw (mijn tante) en mijn twee neven." Haar ouders waren goed voorbereid. "We hebben voldoende eerste levensmiddelen en een generator voor elektriciteit. Er verblijven nu ook meerdere families en vrienden bij ons gezien zij ook alles kwijt zijn. Wij hebben genoeg ruimte voor meerdere mensen."
"Mijn ouders hebben (bijna) alle ramen en deuren volledig dicht getimmerd, alles wat we buiten hadden staan naar binnen gebracht (banken, planten, behang etc.), ze hebben bomen gesnoeid en alvast eten en drinken gekocht van te voren. Mijn vader en mijn oom hebben een botenbedrijf (Captain Alan's boat charters), en daar moesten ze ook een boel dingetjes regelen en beveiligen. Al onze boten hebben ze in de botenlift vastgebonden." Ondanks de voorbereidingen lijdt het bedrijf nu onder de gevolgen van de orkaan. "Twee boten zijn total loss, waarvan eentje nu ondersteboven is gezonken en de andere ergens op land ligt. Een andere boot hangt voor de helft uit de lift. Het is nog onbekend hoeveel schade die heeft."
De drie honden en twee katten van de familie van Axivoca, waren gelukkig binnen. "Ze hebben hun 'veilige' plekje uitgekozen." Een eigen paard had ze niet, maar wel bijrijdpaarden. "Die stonden bij een privéstal waar in totaal vier paarden stonden. De twee paarden die ik reed hebben het overleefd met minimale schade. Helaas hebben zij wel erge emotionele schade omdat een van de vier paardjes, een van hun maatjes, het niet heeft overleefd. Irma heeft zijn leven afgepakt door middel van een gebroken been. De stal is ook volledig plat, helemaal verwoest, echt niks meer van over. Zo bizar en hartverscheurend om niet alleen de stal maar alles in deze omstandigheden te zien. Er zijn geen woorden voor."
"Voorlopig hebben we geen idee hoe onze toekomst eruit zal zien. Het is allemaal nog een beetje onbekend met hoe en wat. De prioriteiten liggen nu bij het opruimen van de puin en letterlijk gewoon overleven, genoeg levensmiddelen in huis hebben. Ook is het nu nog steeds niet veilig en mijn ouders zijn erg bang dat er bij ons wordt ingebroken (met of zonder wapens). Verder zijn mijn ouders aan het overwegen om terug te komen naar Nederland. Ons botenbedrijf is puur afhankelijk van toerisme, en dat zal er voorlopig niet zoveel zijn en mijn moeder is lerares maar de school is helemaal verwoest. Maar we zijn nu vooral blij dat onze familie en vrienden veilig zijn, dat is het aller belangrijkste. Verder laten mijn ouders alles een beetje op hun afkomen en gewoon aanzien wat er gaat gebeuren. Ze zijn elke dag bezig met puin ruimen en voor onze 'gasten' aan het zorgen. Er zijn al een paar supermarkten geopend en benzinestations dus het gaat langzamerhand de goede kant op. Het kan alleen nog maar 'bergop' van hier. Mijn ouders staan er ook zo positief mogelijk in."
Ook Axivoca laat zich niet afschrikken en wil teruggaan naar Sint Maarten. "Ik ben sowieso van plan om terug te gaan naar Sint Maarten, met name om mijn familie en vrienden weer te zien en te ondersteunen. Helaas is dat op dit moment niet zo slim gezien alles wat er nu gaande is. Maar misschien als alles zover is ga ik met Kerst even terug. Ik ben net begonnen aan mijn opleiding in Nederland, dus als ik ga, ga ik tijdens de vakanties."