Geplaatst Bokt community
Op navolging van:
[AR-ITP] Op weg naar het WK!
[VN] [BLOG] WK Mennen pony's achter de schermen
Beter laat dan nooit… en ondertussen zijn we bijgekomen..soort van.
Maandag kwamen we aan op het mooie terrein van Minden.
Het parkeerterrein was zeer strak georganiseerd, 7x20 meter kreeg elke deelnemer en dat was voor sommigen toch nog flink passen en meten met hun combinaties. Een menner neemt heel wat mee: een wagen voor dressuur/vaardigheid, een wagen voor marathon en sommigen nemen ook nog een trainingswagen mee. En niet te vergeten, best belangrijk; je grooms.
Dus een caravan gaat ook vaak mee naast een trailer/vrachtwagen. Een geheel Nederlandse stallentent stond klaar met ruime stallen. Compleet met op elke stal een Klopfer (duits shotje) en een milka chocolaatje was de sfeer gezet, we hebben er zin in!
Dinsdag de veterinaire keuring, aangezien ik zelf niet kan rennen ivm spierziekte doet mijn topgroom Esther dat altijd. Alle drie de pony’s werden goedgekeurd en het avontuur kon beginnen.
Het was voor Nederland nog even spannend toen één van de pony's van een vierspanmenner opnieuw moest worden gekeurd, maar er was niks aan de hand en hij werd goedgekeurd. De Bondscoach kon weer opgelucht ademhalen.
In de avond gingen we met bussen naar de binnenstad van Minden, waar de openingsceremonie werd gehouden.
Elk land werd netjes voorgesteld en daarna met z’n allen een hapje en een drankje, het WK is officieel begonnen!
Woensdag was voor ons een ‘vrije’ dag. Trainen van de pony’s en kijken naar enkelspannen dressuur.
’S Avonds waren de ‘Groom Games’; elk land koos 5 grooms uit die in drie banen een parcours moesten afleggen. De snelste ging steeds een ronde door.
Het parcours bestond uit: (met je landvlaggetje in je mond) over een hindernis, twee stappen op een langwerpig blok en een slalom. Vervolgens het vlaggetje in een bekertje plaatsen, een shotje nemen, vlaggetje weer met de mond oppakken en hetzelfde parcours terug, vlaggetje doorgeven en dan kon de volgende. De sfeer was onwijs gezellig, iedereen werd luid aangemoedigd maar helaas waren de anderen ons te snel af!
Donderdag was het zo ver, wij mochten ons 1e onderdeel rijden; de dressuur, deze rijden wij in een 40x100 baan.
Noran vond het maar wat mooi en het geklap van de voorgaande deelnemer kwam terwijl wij bij het terrein aankwamen om de ring in te mogen wat zorgde voor kop erop en flink willen showen. Helaas dus niet een proef zoals wij dat kunnen..Ondanks een veel te blije pony in het span heb ik wel kunnen genieten. We rijden er maar mooi toch!
Donderdagavond was ook de landenavond, wat ons betreft de gezelligste avond geweest. Elk land nam typische hapjes mee. Jack Daniels uit Amerika, Eton Mess uit Engeland, bier en worst uit Duitsland en uiteraard hadden wij Nederlanders ook een gevulde tafel.
Onder andere worst, kaas, bitterballen, haring, koetjesrepen. Ontzettend leuk om mee te maken en de creaties te zien en te proeven. Daarna was nog een soort ‘bonte avond’ waarbij er optredens waren van deelnemers, organisators, grooms. De foutste muziek en outfits kwamen voorbij en er werd een hoop gelachen en gedanst om vervolgens de volgende dag foto's van enkele deelnemers in hun bijna blote kont bij de dressuurtent te zien hangen.
Vrijdag was voor ons weer een ‘vrije’ dag met parcours lopen, trainen en de boel plannen. De vierspannen reden hun dressuur en steeds meer Nederlandse supporters kwamen aan. Het zag inmiddels flink oranje op het terrein.
Zaterdag was de marathon. Een marathon zoals deze hoort te zijn, op pony’s gericht, selectief, afwisselend en voor de volle 100% met je kop erbij blijven, deed je dat niet dan was een bal, hapering of een extra volte zo gereden.
Zo ook bij ons, de entourage vonden de pony’s prachtig, in hindernis 3 was er daardoor ook een miscommunicatie en reden we zo de A poort voorbij... Oeps! Een snelle volte en door!
Daarna nog een paal geknuffeld doordat m'n rechterpony ineens bedacht dat ie een ander gat in wou maar de hindernissen daarna verliepen fijner. Op de pittigste hindernis waar veel problemen waren, H7, de bult, hadden wij ook even een oeps-momentje, bult omhoog redde ik de pittige poort doorgang niet en schoot er 1 verder in. Halthouden op de berg, in de achteruit en vanuit niks weer vol omhoog, ze deden het met gemak met zelfs nog een 14e tijd! Wat een powerpony's.
Met als hoogtepunt reden we in H5 de snelste tijd van de tweespan pony’s. Resultaat: een 9e plek! We stegen daardoor van plek 27 naar plek 20.
Overigens was het prachtig om de baan binnen te rijden en een oranje massa te zien staan, wat een sfeer, entourage. De aanmoedigingen maakten dat je net nog even meer je best wou doen en de pony’s vonden het maar wat mooi en waren na de marathon alles behalve moe, de dierenartsen vroegen of we niet nog een keer wouden. Als het aan ons lag wel, het vloog weer voorbij die 8 hindernissen!
Zondag; de afsluitende vaardigheid. De spanning was te voelen en de bondscoach rende van hot naar her. We hadden zo'n super begeleidingsteam met de bondscoach, veterinair en coördinator waardoor alles soepel verliep en er door middel van walkietalkies nog last minute aanwijzingen gegeven konden worden. Gelukkig had ik zelf geen last van de zenuwen, normaal ben ik alleen zenuwachtig als ik de ring in rijd met vaardigheid om vervolgens de zenuwen te laten verdwijnen als de bel is gegaan. Maar deze keer waren er geen zenuwen. Enkel trots op ons team dat we hier mochten rijden en zin in het parcours.
De pony’s waren super als vanouds, Noran was relaxed en genoot zichtbaar van de drukte eromheen en Jim liet zich netjes mee begeleiden en dan zijn ze een ijzersterk span in de vaardigheid.
De tijd stond voldoende ruim voor ons, maar met een paar pittige lijntjes was het opletten geblazen. De rot-lijntjes waren voorbij en op een van de simpelste poorten lieten we onnodig een bal rollen, mijn fout van insturen. Richting poort 18 (van de 20) zag ik dat de tijd voldoende was, nog even zekerheid nemen om die laatste 3 poorten (waarvan 2 oxers = 2 poorten achter elkaar, zoals een oxer springhindernis) te pakken om vervolgens een 6e plaats te pakken in de vaardigheid.
Waardoor we nog eens 8 plekken konden stijgen in het klassement en we 12e totaal zijn geworden!
Hier mogen rijden was een droom, we hebben genoten, gelachen en weer onwijs veel geleerd.
Album met foto's op volgorde!
https://imgur.com/a/7IheA
Hindernis 7, inclusief de hapering.
