Bah je zult dat maar zien.. aan de stijgbeugel hangen nachtmerrie.

Ik zie het zo vaak even op paard.. voor de foto. Ook echt jonge kids...

Bij ons mag er soms ook wel eens een klein kindje op een pony of paard een rondje stappen.Maar dan wél vader of moeder erbij die het kind vast houden,géén voetjes in de beugels en 1 iemand die de pony begeleid. Ook word hier niet elke pony voor gebruikt,vaak onze opa van bijna 30 jaar,zeker niet onze Max Verstappen haflinger.
Maart ach,een ongeluk komt bijna altijd zo onverwachts! achteraf denk je altijd,had ik dit maar zo gedaan of dat zo niet gedaan.

Oh wat afschuwelijk!! Vind persoonlijk een kind van 3 niet op een paard horen maar dat is mijn mening.

vreselijk, wat in en in triest voor de ouders om dit mee te moeten maken, dit gun je werkelijk niemand niet. Heel veel sterkte voor alle nabestaanden.

Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik mijn 3 jarige ook vaak op mijn paard laat "rijden". Maar als je dit leest, ga ik daar toch anders over nadenken...

ongeluk kan overal voorkomen. Bij alles zul je als ouder het beste met je kind voor hebben.

Maar je kindje kan zich ook gewoon heel ongelukkig in een baby bell verslikken. Niet alles zie je aankomen.

Was het maar zo...

Ik zat te twijfelen of ik zou reageren. Ik werd namelijk letterlijk kotsberoerd van dit bericht.
Mijn dochter heeft hetzelfde meegemaakt. Even op de shetlander. Shetlander gaat op zijn bek, want die struikelt, omdat hij zo loopt te sloffen. Kind valt en blijft met haar laars in de stijgbeugel hangen. Door de val van de shetlander verlies ik het touw. Daar ging hij.. in ren galop met mijn dochter bungelend onder zijn buik er van door. Ze krees het uit!!! Ze werd als een lappenpop meegesleurd met haar gezicht over de grond. En ondertussen stond de shetlander meerde malen op haar.
En ik kon alleen maar toekijken en niets meer doen. Want de shetlander was compleet in paniek van het 'ding' wat tussen zijn benen meegesleurd werd...
Toen schreeuwde ze ineens niet meer. Op dat moment dacht ik dat het gebeurd was. Haar laars liet EINDELIJK los. Maar ik kon wel door de grond zakken. Ze lag dood stil met haar gezicht naar de grond.
Op dat moment dacht ik dat ik mijn dochter kwijt was!
God zijn dank heeft ze het overleefd. Wel met een kapot gezicht. Ze zat onder het bloed. Maar haar goedpassende cap en haar bodyprotector hebben haar leven gered. Ze had de cap net nieuw, die gingen we ook even 'testen'.. Gvd De hoefafdrukken stonden erin.
Het is nu bijna 2 jaar geleden, maar de nachtmerrie speelt nog regelmatig af in mijn hoofd. En ik voel me nog steeds zwaar schuldig! Het was een stom, stom ongeluk. Eventjes een stapritje aan het touwtje op de shet. En dan gebeurd er dit...
Ik ben er zwaar depressief van geweest. En nóg achtervolgd mij het beeld.
edit. Sindsdien heb ik een beugel fobie. Marloes rijdt inmiddels weer, maar wel zonder beugels! En heb ook korfjes. Die gebruikt David af en toe.

Ik heb het zwaar te doen met iedereen die dit ongeluk met fatale afloop heeft gezien. Vooral de ouders.

Dat is waar. Zo was ik met 20 weken zwanger gestopt met rijden omdat ik het toch wat eng vond worden en een week later val ik gewoon thuis van de trap, van boven naar beneden, bont en blauw, kon gelijk naar het ziekenhuis. Een ongeluk kan altijd gebeuren. Ik laat mijn dochter ook alleen op mijn paard als mijn man er naast loopt, ik paard vast houd, zo probeer je het in ieder geval zo goed mogelijk in te dekken, maar inderdaad overal kan wat gebeuren en niet alles zie je aankomen.

Maar nogmaals, vreselijk voor de ouders om dit mee te moeten maken

@Chasey wat een nachtmerrie!

@Chasey, ohhh, wat erg.. geloof meteen dat je zoiets nooit meer vergeet..... Daar gaat je kostbaarste bezit... en je kan niets...

Maar juist door vooraf verstandig te zijn: cap, bodyprotector, is de kleine meid er gelukkig nog.
Heel wat anders als wat er in de OP is gebeurt of zo vaak ziet op ee foto.
Voetjes in de beugelriemen en geen beschermende middelen op/aan.
Een pony aan de kletter is niet tegen te houden, hoe braaf anders ook, het zijn geen robots. En dan zie je maar hoe belangrijk het is er vooraf over na te denken, zoals Chasey.

Ik heb me daar ook schuldig aangemaakt voor het ongeluk. De voeten door de riemen. (Tijdens het ongeluk gelukkig niet!) Maar sindsdien NOOIT meer gedaan. En krijg ook kriebels als ik mensen dat zie doen. Dan komt gelijk die angst naar boven. En meestal vertel ik mijn verhaal dan van Marloes. En soms is dat een eyeopener, soms niet. Maar dan zet je mensen meestal wel aan het denken.
Kun je toch je ervaring delen en misschien ongelukken voorkomen.
Ik had niet willen weten wat er met haar was gebeurd als ze haar cap en bodyprotector niet om had.

Chasey, wat vreselijk ! Maar toch bedankt voor het delen, voor mij idd een eyeopener.