Ik heb met Thunder een heel speciale band. Er worden hier al 45 jaar lang shetlandpony's gefokt en vanaf mijn 9e ben ik begonnen met het echt opvoeden van de veulentjes. De veulens worden allemaal verkocht, dus ik hield ze wat gevoel betreft altijd op afstand.
Toen werd het 30 april 2003 en werd er in de ochtend een zwart veulentje geboren. Binnen een uur had hij het voor elkaar om tot 3x toe onder de draad door te gaan. Ik draaide me om en hij lag alweer aan de andere kant.
We hebben hem opgepakt en naar een andere wei gebracht in de hoop dat het daar beter zou gaan. Dat lukte. Hij is heel vrijgevochten, helemaal niet bang en regelmatig lagen wij samen in de wei te slapen. Soms lag hij op schoot, soms ook zo dicht mogelijk tegen me aan.
Na een maand of 5 werd hij te koop gezet. Diezelfde middag belde er iemand. Veel geld kon ze er niet voor geven, wel een goed tehuis en bovendien in dezelfde plaats. Daar was ik natuurlijk ontzettend blij mee. Diezelfde middag is hij nog naar zijn nieuwe stekkie gegaan.
Hij kwam bij een geit in de wei terecht. Dat dier wist niet waar hij het zoeken moest.
3 jaar lang ben ik hem af en toe blijven bezoeken. Iedere keer was hij volkomen van slag. Hij hoorde mijn stem en kwam met veel lawaai en een enorme snelheid zo dicht mogelijk naar de draad. Van de eigenaar hoorde ik dat hij na mijn bezoekjes vaak een uur of 2, 3 door bleef roepen en rennen.
Inmiddels was de geit gestorven en stond hij dus alleen. Afgelopen zomer hebben we geprobeerd of hij naar ons toe kon en samen met 2 andere in de wei. Een drachtige merrie en zijn vader. Thunder was al een tijd ruin. De hengst zag er toch een concurrent in en na 3 dagen hebben we hem vol schrammen maar weer terug gebracht.
29 december kwam ik er weer. Toen werd mij verteld dat hij verkocht ging worden. De mensen hadden te weinig tijd en hij stond volkomen alleen. Dat vonden ze niet eerlijk. Of ik nog mensen wist? Op dat moment niet.
Ik heb er echt wakker van gelegen en vandaag heb ik thuis verteld waar ik mee zat. Omdat we juist met minder shetjes verder willen dacht ik dat ik hem nooit hier thuis kon krijgen. Mijn vader was echter heel gemakkelijk. Als hij verkocht moet worden komt hij weer hier en dan blijft hij gewoon bij de hengst uit het land.
Ik heb dus gelijk de mensen gebeld en nu horen we vanavond weer of hij daadwerkelijk weer echt thuiskomt.