Geplaatst Maar we hebben duidelijk wel hulp nodig.. Ik ga proberen het kort te houden, maar er is zo veel gebeurd en ik ben van mening dat haar huidige gedrag daarmee te maken heeft!
Even kort over mijn merrie, ze is bijna 7 jaar, spring gefokt (Toulon x Vancouver x Calvados), kan leuk springen en is ook niet vervelend om naar te kijken in een dressuur proefje. Ze is een ontzettende knuffelkont en echt heel erg werkwillig, tot slot is ze wel een echte merrie dus als je haar onrecht aandoet, dan kan je dat terug verwachten.
Vanaf dag 1 dat ik mijn paard heb, is het altijd pieken en dalen geweest qua gezondheid. Ik heb haar op 4-jarige leeftijd helemaal groen gekocht, ingereden grotendeels gedaan door haar fokker maar ze was ontzettend braaf dus ik zat er al heel snel zelf op. Al snel begon het klungelen met haar gezondheid, in het begin problemen gehad met wormen, hele snelle spierverzuring en behoorlijk vast in haar lijf waardoor we dachten dat ze kreupel was. Gelukkig is dit opgelost, ze heeft in die periode na het inrijden nog een paar maanden lekker op het land gestaan en daarna kon ik haar zelf gewoon onder het zadel oppakken.
Natuurlijk was ze nog jong, nog niet heel lang onder het zadel en vooral heel energiek. Dus het rijden ging soms wel gepaard met het typische jonge paarden gedrag; ergens niet langs willen, reageren op alle geluiden, vreemde paarden eng vinden, wegspringen, noem maar op. Natuurlijk heb ik er wel eens naast gelegen, en ook met tranen in de bak gestaan en gezegd dat ik het niet meer wil. Maar ik ben nooit bang voor haar geweest, zij geeft altijd een ontzettend fijn gevoel als je op haar zit, vertrouwd. Ik ben ook altijd weer opgestapt en het is altijd goed gekomen.
Om het even heel kort door de bocht te zeggen, we hebben heel veel pech gehad. We reden een paar weken, met geluk enkele maanden en daarna lagen we weer een paar maanden stil. Als je het fijne ervan wil lezen, in mijn onderschrift zijn een aantal topics te lezen.
Mijn merrie heeft altijd op het land gestaan overdag, grof gezegd van 9 tot 5 stond ze buiten. Ze is altijd vrij druk geweest in de wei, niet het type paard dat de hele tijd met de kop aan de grond staat. Natuurlijk stond ze ook te grazen, maar de nodige sprintjes werden met hoge regelmaat getrokken. Ik ben van mening dat een paard, paard moet kunnen zijn. Natuurlijk kan het mis gaan en kan ze een blessure oplopen, maar ze had het duidelijk naar haar zin in de wei dus lekker laten gaan.
In november 2014 werd ze ziek. Ik stapte op en voor de 100e x begin ze te ouwehoeren in dezelfde hoek, deze keer was ik het vrij snel zat dus gaf mevrouw een tik met ze zweep omdat ze steeds overeind kwam om 90 graden omdraaide. Normaal hoef ik haar nooit met zweep te rijden dus ik kreeg een heftige reactie, in volle galop door de bak. Na een paar rondjes razen was ze gelukkig klaar, maar ook helemaal buiten adem. Dit ben ik niet gewend van haar, ze is altijd moeilijk in het zweet te rijden en ook zeker niet snel buiten adem. Ik besloot 10 minuten te stappen met lange teugel maar ze kwam niet op adem en was inmiddels zeiknat. Uiteindelijk na een halfuur stappen, aan de hand, zonder zadel, werd de situatie niet beter dus een dierenarts laten komen. Tot op heden is volledig onbekend waar ze last van had, maar ze is tot ergens in januari 2015 ziek gebleven (al zeiknat als ze 10 minuten in de molen stond). Ze heeft die periode afhankelijk van het weer (bij nat en kou) binnen gestaan omdat er ’iets’ mis was met haar. De dagen dat ze naar buiten mocht was ze echter ontzettend stout. Als een bezetene razen door de wei, wat uiteindelijk resulteerde uit ontsnappen uit de wei en uiteindelijk zelfs alleen in weiland, heel ver van de koppel, grenzend aan de weg. Omdat ze simpelweg NIET in de wei bleef staan, soms besloot om bij de ruinen te gaan staan die vervolgens elkaar afmaakte omdat er een merrie liep, is besloten om haar binnen te houden. Het risico was te groot. Later bleek er geen stroom op de draden te staan, waardoor het ontsnappen wel heel makkelijk was voor haar. We zijn in februari verhuist van stal (voor haar de eerste keer ooit, ze was geboren op deze stal).
Na de verhuizing werd haar gedrag aan de hand ook vervelend, losbreken als ze vast stond en dat soort grapjes. Dit is weer opgelost en in maart zette we haar op de nieuwe stal weer buiten. Ook hier was ze erg onrustig en ging zelfs dwars door de houten omheining + stroom heen. Ondertussen kregen we in april ook te maken met onze eerste keer koliek. Besloten om haar weer binnen te houden. Vanaf hier maak ik een sprong naar nu, kort samengevat; de koliek is met hoge regelmaat terug gekomen, ze heeft 2 keer op de kliniek gestaan. Ook bleek in de zomer dat ze een peesblessure had, deze was al enkele weken oud. Boxrust, niet meer longeren, niet meer los bewegen, stappen aan de hand. De pees is ingespoten met stamcellen en we hebben pak en beet 18 weken alleen maar mogen stappen aan de hand. Toen mocht ik haar weer oppakken onder het zadel.
Ik was ontzettend zenuwachtig, stappen en opbouwend lange zijdes draven. Maar wat was ze braaf!! Ze vond het duidelijk leuk om weer aan het werk te mogen en zette geen pas verkeerd. Echter werd ze naarmate we meer mochten gaan rijden, langer mochten gaan draven, ook weer steeds wat stouter. Ze is zoals ik hierboven al beschreef, altijd energiek en fris geweest, ze reageert snel op geluiden en is vliegensvlug, maar absoluut niet gemeen. Dat gedrag begon ze weer te vertonen, wegspringen op elk geluidje. Normaal gesproken loste ik dit op door haar aan het werk te zetten, even lekker galopperen, de scherpe randjes eraf rijden en dan was het ook altijd goed (mits en een vreemd object ergens stond maar daar is ze een merrie voor he
). Overigens gaf haar frisse gedrag me weer hoop, want ze was sinds april ontzettend duf/levenloos, bij de dierenarts is ze ontzettend makkelijk, slangen, spuiten, alles kan je er zonder praam of verdoving in drukken. De dierenarts grapte er nog over dat hij haar gedrag absoluut niet vond passen bij haar bloedlijn, waarop ik reageerde dat ze ook een hele andere kant heeft maar die ik al lang niet gezien had.
Dus ik was blij, mijn oude vertrouwde boefje was weer terug. Het duurde ruim 12 weken (uit mijn hoofd) voordat we naast stap en draf ook weer mochten beginnen aan galop. Echter begon haar gedrag rond week 5 heftiger te worden, elk geluidje resulteerde in overeind komen, 180 graden omdraaien, weg willen galopperen. Ik had het allemaal onder controle gelukkig, maar het werd wel steeds spannender. Echter begreep ik haar gedrag wel, ze had inmiddels al ruim driekwart jaar in stal gestaan, mocht alleen bewegen in de molen en onder het zadel. Ze kon haar ei natuurlijk ook nergens kwijt, dus dan vind ik het vrij logisch dat ze wat explosiever wordt.
Van wegspringen ging het naar steigeren, naar omhoog springen met 4 benen tegelijk, naar seconden lang op de plek blijven stuiteren met 4 benen tegelijk in de lucht, naar steigeren - bokken - 4 benen omhoog - steigeren - omdraaien - bokken……. het begon steeds meer te lijken alsof ze mij er doelbewust probeerde af te gooien.. elke ZUCHT die iemand maakte, kreeg ik een volledige rodeo… Ik heb de dierenarts gebeld, gezegd dat ik echt graag wil gaan galopperen omdat ze echt niet te houden was onder het zadel, het rijden was gewoon simpelweg niet leuk meer. Maar de dierenarts zei dat we nog even vol moesten houden (dit was ongeveer 3 weken voor de controle echo). We mochten wel meer gaan draven, en ik moest haar hoofdje aan het werk zetten. Okee.. ik wil ook het beste voor die pees dus dan houden we nog even vol..
2 weken voor de controle echo, kom ik in ’botsing’ met een ander paard.. Het was geen fysieke botsing, maar we lette niet op en mijn merrie schrok daar zo van, dat ze zo hoog omhoog kwam, dat ik een gigantische kopstoot kreeg.. Flink gat in mijn lip, maar we moeten verder.. Jullie kunnen wel nagaan dat hier de ellende echt begon..
Ik kon niet meer fatsoenlijk rijden met een ander paard in de bak, het maakte niet uit welk paard, zodra een paard onze kant op keek draaide ze zich 180 om en was ze weg. Dat combineerde ze met een volledige rodeo op elk geluidje dat ze hoorde.. Met andere woorden, ik deed niks anders dan proberen te blijven zitten en haar fatsoenlijk in draf de bak door te krijgen.. maar we konden geen lange zijde normaal passeren zonder een rodeo of een tegenligger met alle gevolgen van dien..
Overigens gedroeg ze zich uitsluitend zo in draf, in stap kon ik de teugels losgooien en was er niks aan de hand. Ook niet als er een geluidje was of een tegenliggen aankwam.
Op woensdag 2 december 2015 was de controle echo, deze was goed! Ze mocht nog steeds niet los, nog steeds niet aan de longe, maar wel in galop onder het zadel! Wat was ik blij, nu konden we net zoals vroeger, haar energie een beetje laten afvloeien in galop.
Uiteraard heb ik haar woensdagavond meteen gezadeld en ben gaan rijden terwijl er niemand in de bak was. Ik was ontzettend zenuwachtig want ze heeft nogal wat moeite met balans in galop, waardoor ze het liefst gewoon heel hard gaat. Daarnaast heb ik ook niet de beste balans, en vanaf november 2014 hebben we nooit meer fatsoenlijk kunnen rijden. Maar het ging GOED! Ooooohh wat was ze braaf, en zo blij dat ze weer mocht galopperen. Donderdag 3 december was hetzelfde verhaal, ze was braaf en het ging zo goed…
Toen kwam mijn horrordag van 2015… vrijdag 4 december.. Ik had er zin in, echter was dit de eerste keer dat ik samen met iemand reed terwijl ik ook in galop mocht.. Ze was weer fris, al snel kwam er een derde paard in de bak en een vierde paard werd buiten bij de trailer opgezadeld. Een Haflinger, mevrouw had nog nooit een Haflinger gezien… Dus elke keer als ze naar buiten keek, kwam er weer een rodeo.. De Haflinger kwam de bak in en mevrouw wou er niet langs, steigeren, omdraaien, ik was het zat.. De overige twee paarden gingen naar de binnenhoefslag, zodat ik even rechtuit kon, het meisje met de Haflinger was bezig met opstappen.. Mijn merrie was aan het drammen en viel in galop, ik dacht laten we maar even door galopperen nu we de ruimte hebben gekregen.. Maar ze ging hard.. Elke korte zijde nam ik haar terug in tempo en op de lange zijde weer wat harder.. Na 6 rondjes kwam ze op de korte zijde niet terug, nee ze trok aan, ze bokte een keer flink en ik werd uit het zadel gelanceerd.. Uiteraard wou ik geen zandhappen dus ik landde met twee voetjes op de grond, gevolgd door een hele harde knak.. Mijn knie (tibia plateau) gebroken.. K************TTTTTTT…….
Ik heb die maandag meteen de dierenarts gebeld, met de vraag of ik haar nu niet beter op het land kon zetten, aangezien ik niet meer kon rijden.. Hij vertelde dat haar pees daar nog niet klaar voor was, dat dat ontzettend zonde zou zijn van al het geld dat ik in het herstel van de pees had gestopt, en dat het daarnaast niet verstandig is om zo’n paard op rust te zetten en vervolgens na een halfjaar revalidatie zelf weer op te stappen.. Hij had gelijk, we waren zo ver gekomen..
Dus ik heb de eigenaren van stal gevraagd of zij mijn merrie in training wouden nemen.. Het antwoord was min of meer nee, maar een lieve stalgenoot van mij bood aan om haar tijdens mijn revalidatie te rijden. Godzijdank, mijn reddende engel. Zij had de nodige ervaring met jonge/onervaren paarden, en dat was te zien onder het zadel. Mijn merrie bleef stout maar zij bleef ontzettend goed zitten in galop, mijn merrie kreeg haar er niet af en het trainen ging goed. De eerste 1,5 maand gingen super, ik was zo ontzettend blij, mijn stalgenoot zat haar streken uit en zette haar lekker aan het werk.. Tot 2 weken geleden, het prutsmuts begon weer erger te worden.. Mijn stalgenoot heeft zelf ook een paard en wil geen onnodig risico nemen (heel begrijpelijk), ze probeerde het 2/3 dagen in de week maar zat er niet lang op.. Mijn merrie was weer STOUT, echt stout.. Ze gaf het aan bij mij en we hebben besloten om iemand te zoeken die mijn merrie ook kan rijden, zodat ze 5/6 dagen onder het zadel is inplaats van 2/3 dagen.. Dan stond ze minder op stal en kon ze meer haar energie kwijt, naast het feit dat ze van de dierenarts eigenlijk ook 6/7 dagen getraind moet worden.
Ik heb een oud stalgenoot gevraagd, die samen met haar partner paarden in en doorrijdt. Toevallig heeft zij een lange tijd de moeder van mijn merrie gereden en volgens hun fokker lijken ze als twee druppels water op elkaar. Het rijden ging in eerste instantie heel erg goed, maar mijn merrie maakte na ongeveer 15 minuten uit het niets een gemene sprong/bok waardoor zij over haar hals werd gegooid. Helaas voelt zij zich nu ook niet geroepen om mijn merrie door te trainen, puur omdat dit een redelijk gemene streek was en je moet toch wel heel handig zijn om zulke ’onverwachtse’ streken uit te kunnen zitten. Wat de huidige ruiter van mijn merrie en ik zelf niet doen, is haar aanpakken op het moment dat zij onterecht vreemde bokkensprongen uit haar mouw tovert.. We proberen haar te kalmeren en het uit te zitten, om vervolgens verder te rijden.. Echter heeft mijn merrie dit piekfijn in de gaten dus zodra ze iets moet doen waar ze geen zin in heeft, begint ze te ouwehoeren.. Het is misschien heel hard om te zeggen, maar ergens denk ik dat het misschien verstandig is om er een ruiter op te zetten die deze bokkensprongen met gemak uitzit, en haar vervolgens wel aan kan pakken en laten weten dat dit niet de bedoeling is..
Het probleem is nu dus dat mijn huidige ruiter, haar alleen nog wil rijden als ze meer gereden wordt, dus als er een ruiter bij komt. Ik ben wel van mening dat mijn merrie te pittig is om gewoon een leuk bijrijdertje te zoeken, dus die optie valt helaas al af. Verder is er niemand op mijn huidige stal die haar wil/kan rijden. Ik heb er al iemand tegen betaling bij gehad, maar dat liep ook niet goed af. Zelf ben ik absoluut niet bang voor haar en wil ik het graag proberen op te lossen, maar ik ben 4 december geopereerd en de revalidatie is zeker een half jaar. Dat betekent dat ik er voorlopig ook echt niet op kan.
Stalgenoten en mensen die haar onlangs onder het zadel hebben gezien beginnen inmiddels termen te gebruiken als ’onhandelbaar’, ’gemeen’, ’vals’…. Die zijn van mening dat het geen zin heeft wie of wat ik op dit paard zet, dat dit het karakter is en nooit anders zal worden.. Daar ben ik het gewoon simpelweg niet mee eens, ik ken dit paard, het is een hele lieve en ook eerlijke merrie, die mening heb ik nog steeds. Het is een merrie die ontzettend graag wil werken, en ondanks alle lichamelijke ellende, toch nog ontzettend veel energie heeft. Ik ben van mening dat zij haar ei niet kwijt kan, dat daarom elk geluidje resulteert in een explosie omdat zij wel haar best doet om te doen wat haar gevraagd wordt, maar in tweestrijd is met haar natuur (rennen, bewegen in vrijheid). Ik heb en rij dit paard al 3 jaar, en nooit heeft ze zich zo extreem gedragen als nu, als dit puur karakter was dan was mijn merrie altijd al zo geweest.
Natuurlijk zie ik dat het momenteel niet goed is zoals het is, mijn merrie heeft teveel de kans gekregen om weg te komen met haar gedrag, en te weinig de kans gekregen om haar ei kwijt te kunnen. Twee keer in de week 15 minuten onder het zadel is gewoon absoluut niet genoeg voor haar. Toen ik haar zelf 6 dagen reed, was ze ook fris, maar absoluut niet onhandelbaar. Het is gewoon geen paard waar je een uur met een lang teugeltje op gaat zitten, en niks van hoeft te vragen, daarvoor wil ze gewoon te graag werken.
Ik kan overigens met zekerheid zeggen dat mijn merrie lichamelijk in orde is. De koliek had de meest ’simpele’ reden, ze is wel herstellende van een peesblessure maar mijn merrie is het afgelopen jaar meerdere keren, door meerdere klinieken volledig binnenstebuiten gehaald. Dierenartsen waren verbaasd over hoe ’gezond’ ze was, terwijl ze steeds koliek had. Naast de dierenartsen heb ik ook de fysio dit jaar drie keer bij mijn merrie gehad en ook hij heeft geconstateerd dat ze echt goed is in haar lijf. (Dezelfde fysio die de problemen op 4 jarige leeftijd wel constateerde toen de dierenarts dit niet kon). Ook de tandarts is geweest, zadelmaker is geweest, zadel moest wel opgevuld worden maar haar gedrag is er niet door veranderd. Daarnaast rij ik met een op maat gemaakt springzadel, en de huidige ruiter met haar eigen dressuur zadel, haar gedrag is met beide zadel gewoon hetzelfde. Ik heb een rekening van dit jaar, die hoger is dan mijn paard en zadel bij elkaar waren, ze is ECHT heel goed onderzocht. Elke keer word ik voor gek verklaard als ik haar laat bekijken, maar ik wil altijd zeker weten dat er geen lichamelijk probleem schuilt in haar gedrag.
Tot slot heb ik gehoord van mensen, die paarden rijden met soort gelijk bloed, dat dit gedrag wel herkenbaar en vooral passend is bij deze paarden. Ik ben er zelf dus van overtuigd dat haar bloed, in combinatie met 24/7 boxrust, veel te weinig training en daarnaast een paard dat nooit volledig is doorgereden, samen zorgen voor het gedrag dat zij nu vertoont.
Ik wil mijn merrie tot slot ook absoluut niet verkopen, ik ben ontzettend gek op haar, of ik er nou op kan zitten of alleen naast moet staan. Daarnaast ga ik een paard niet verkopen met peesblessure en kan ze niet op bodembedekking staan, en ik zou nooit zeker kunnen weten of een koper daar rekening mee houdt. Dus naast het feit dat ik het absoluut niet wil, is dit paard met blessure en gedrag op dit moment ook gewoon onverkoopbaar.
De opties die in mij opkomen voor nu zijn;
Paard uit training halen en 24/7 op de wei zetten, eventueel laten dekken. Hopen dat ze niet ontsnapt, geen koliek krijgt, de pees het aan kan en nog harder hopen dat ze na de dracht niet meer zo idioot is onder het zadel. (Ik ben zelf van mening dat dit teveel afhangt van ’hoop’)
Paard in training zetten bij iemand, maar bij wie?.. Ik ben bang dat ze heel makkelijk verpest kan worden, ze leert snel en door gewoon een stang in haar mond te gooien, lange sporen om te doen en met 2 zwepen te rijden, is het probleem niet opgelost, want zo zal ik mijn merrie nooit rijden. Daarnaast ben ik bang dat de kans bestaat dan ze dan wel echt gemeen en vals kan worden, als ze ’verkeerd’ getraind wordt. Ze zal moeten leren normaal te lopen, met een normaal bit en hulpmiddelen waar nodig.
Paard terug in training zetten bij haar fokker. Ik weet dat hij haar eerlijk zal rijden en haar absoluut op haar plek zet waar nodig. We zijn alleen op een hele vervelende manier weg gegaan daar, en eigenlijk ben ik te trots, en bang om hulp te vragen. Maar aan de andere kant, het belang van mijn paard gaat voor mijn trots.
Zelf neig ik naar optie twee.. In training zetten, zodra ik weet bij wie.. Het komt er grof gezegd op neer dat mijn 7 jarige merrie zich gedraagt als een 3 jarige hengst.. Waar breng je zo’n paard heen, en weet je zeker dat ze eerlijk maar absoluut consequent gereden wordt..?
Daarnaast staat ze op rubberen matten, heeft ze een speciaal dieet, moet ze voldoende uit stal, allemaal om koliek geschiedenis te laten blijven, verhuizen is dus wel een hele bevalling..
Tot slot is ze heel snel van slag aan de hand van een verhuizing, de eerste maanden op deze stal liep ze heerlijk, tot ze zich thuis begon te voelen.. Ik ben ergens weer bang dat als ik haar verplaats, dat ze weer overdondert raakt en zich niet gedraagt zoals ze nu doet.. Daar heb ik natuurlijk niks aan.. Het duurt nog 5 maanden voordat ik zelf weer mag rijden, maar dan moet ik zeker weten dat ik er niet af val. De gehele genezing van deze breuk duurt een jaar, als zij zich zo blijft gedragen, moet ik verstandig zijn en er pas op gaan zitten als mijn been volledig geheeld is..
Wie ooooo wie kan mij helpen.. Ik hoop dat mijn verhaal goed overkomt, want ik doe echt alles voor mijn merrie en ik weet ook echt dat ik zelf grote steken heb laten vallen. Maar dat is geschiedenis, daar kan ik op dit moment niet meer aan veranderen..
Hebben jullie tips voor trainers? Stallen? Ruiters?
Het liefst een beetje in de buurt want ik zou haar heel graag af en toe komen knuffelen, ik zie haar nu weinig maar vindt het verschrikkelijk. Maar uiteraard gaat een goede trainer voor afstand!
Sorry voor het ontzettend lange verhaal.. Ik weet het zelf echt allemaal niet meer en ik hoop dat ik doormiddel van dit topic tot een oplossing kan komen, zonder teveel gepluk en gesleep met mijn paard voordat ik de juist oplossing heb gevonden..
Bedankt voor het lezen!!
das een lekker ding.
