In een week is hij zo vooruit gegaan. Hij heeft vandaag voor het eerst appel uit mijn hand gegegeten. Hij volgt me als ik loop.
Hij schrikt elke dag weer wat minder. Kan hem zonder moeite aaien tot onder in zijn hals. En lhij aat me een halster om doen, nog niet sluiten dan schrikt hij als hij druk voelt, maar de halster kan om zijn neus. Ik ben zo blij. Die mevrouw heeft vrijdag met paso gewerkt met methodes van Monte Roberts en petje af ze deed het fantastisch. Elke dag leer ik erbij.
Hij durft nu ook echt bij me te komen staan, deed hij eerst zijn nek uitrekken om maar geen stap dichtbij te doen.