chevax schreef:Winged schreef:Heel zwart wit gezien: Waarom moet iemand zonder kinderen belasting betalen voor de mensen die kiezen voor een kind.
Maargoed, nu vind ik ook wel het e.a. van mensen in de bijstand/ww die zwart aan het bijbeunen zijn en zo een lekker inkomen hebben. En wel voor alle toeslagen in aanmerking komen.
Het is niet zo dat ik het anderen misgun. Ik gun mijzelf alleen ook wat uit de pot. Tegelijkertijd mag ik absoluut niet klagen en heb ik het relatief gezien goed voor elkaar (met wat gelukjes).
Hier ook: we hebben het goed, maar het wringt gewoon dat er wordt verwacht dat je maar steeds meer en meer gaat betalen. Want "jij kunt het toch wel dragen". Ja, tot ook hier het plafond is bereikt. Hoe gaat het straks met de groep modaal en bovenmodaal als daar ook de rek eruit is. Het gaat niet over tientjes, het gaat over honderden euro's energie, duurdere brandstof en duurdere boodschappen.
Maar chevax, je weet dat ik echt groot respect heb voor de situatie van waaruit je je welvaart hebt bereikt. Ik snap je kritiek op structurele toeslagen he-le-maal als je zo hard voor je poen hebt moeten werken. (Ik denk dat de oplossing anders zit, want kansengelijkheid, maar ik voel jouw frustratie ook over de mensen die er tussen zitten die te lui zijn om hun eigen problemen op te lossen.)
Met de energie-toeslag is het echter simpeler. De uitvoering is ruk, want haast. Maar er ís maar beperkt geld om mensen te helpen. Ruttieboy kán simpelweg niet zeggen dat de hoge middenstand (plus) ook een tegemoetkoming moeten krijgen want dat geld is er simpelweg niet. Dan moet je hetzelfde geld over veel meer mensen verdelen en dan krijgt iedereen 200 euro extra, en buiten het feit dat dat een lekker zakcentje is bereik je er precies niets mee.
Schulden hebben is duur. Daarom kom je er niet meer zomaar uit, want je betaalt belachelijk hoge boeterentes. Daar komt schuldhulpverlening bij kijken én dat kost de staat dan weer heel veel geld. Bedrijven zullen ook steeds meer omvallen, en wie weet wat voor invloed dat heeft op jouw welvaart als iets als brood dalijk een schaars goed is omdat alle bakkers failliet gegaan zijn. Het is óf de minima en ondernemers in nood goed helpen, zodat ze rechtop kunnen blijven staan en niet op grote schaal “burden” voor de staatskas/economie zullen worden. Of niemand, omdat je wel een rendement uit he hulp wil halen. Dit wordt niet alleen gedaan omdat arme mensen zo zielig zijn hè?
Mijn vriend en ik zijn denk ik midden modaal qua inkomen en wij hebben ook geen recht meer op toeslagen. Dat betekent dat wij als werkenden nu ook nog maar 2x per week kunnen douchen om ons haar te wassen de rest met een teiltje moeten doen (want net als starters een huis gekocht, nieuw contract, maximaal de banketstaaf.). Compensatie zou welkom zijn. Maar we redden het (net). Dus als dat geld besteed moet worden aan iemand die anders dakloos zou worden is voor iedereen (ook voor jou! Want dat geld om iemand van de straat te houden en dalijk weer aan een baan te helpen moet ook betaald worden ) dat geld beter besteed aan diegene.
Het is de VVD hè, die hebben van oorsprong precies dezelfde ideologie als jij hier aanhaalt. En hoewel je kritiek kunt hebben op hun beleid, denk ik dat zeker zo’n partij wel drie keer nadenkt en doorrekent voordat ze zo’n “socialistische” maatregel invoeren.
Over het morele aspect een gewetensvraag; als jouw kinderen zouden emigreren met een enigszins wankele gezondheid. Zou je dan liever willen dat ze naar een sociaal democratische heilstaat gaan waar ze feitelijk gezien teveel belasting betalen en dus een relatief laag inkomen zullen hebben, maar ze opgevangen worden als ze medisch omvallen en als volwaardig burger mee kunnen blijven draaien, of naar een land als Amerika waar je amper belasting betaalt en door hard werken héél rijk kunt worden. Maar je zorgverzekering 600 dollar per maand kost en je als je die niet kunt betalen, en toch ziek wordt, eindigt in een decathlon tentje onder een brug.
Ik wil niet zeggen dat we het nieuwe Zweden moeten worden (daar gaat ook het 1 en ander goed mis nu ), maar please. Laten we nooit naar dat laatste voorbeeld gaan.