Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-10-15 13:59

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 27-10-15 13:59

hier gaat alles weer een beetje de goede kant op eindelijk

heb echt een super psycholoog een hele leuke begeleidster en als goed is begin ik volgende week met mijn baan bij een paarden stal tuurlijk verdient niet veel maar het is iets en daar ben ik al blij mee

alleen momenteel komt alle stress er van de afgelopen tijd uit zetten in de vorm van overgeven hoofdpijn spieren die vast zitten ( dit heb ik al met een heel klein beetje stress laat staan hoe het nu is ) en heel erg last van mijn buik als goed is moet dit van af morgen of donderdag ook minder worden want ik heb eigenlijk helemaal geen dingen waar ik mij zorgen om hoef te maken niet meer althans

**Geplaatst**: 27-10-15 23:35

Geplaatst: 27-10-15 23:35

Ik heb een burn-out overleefd in 2014. Het hele traject gedaan (en loopt nog). Mocht je wat willen weten kun je mij contacten.

**Geplaatst**: 29-10-15 10:56

Geplaatst: 29-10-15 10:56

Ik zie het ook allemaal niet meer zo zitten..
Volgende week met me maatschappelijk werkster erover praten..
Volgende week krijg ik me eerste EMDR behandeling..

**Geplaatst**: 29-10-15 11:36

Geplaatst: 29-10-15 11:36

sweetwendy schreef:
Ik zie het ook allemaal niet meer zo zitten..
Volgende week met me maatschappelijk werkster erover praten..
Volgende week krijg ik me eerste EMDR behandeling..

Sterkte en success :(:)

**Geplaatst**: 29-10-15 19:28

Geplaatst: 29-10-15 19:28

Joolien schreef:
sweetwendy schreef:
Ik zie het ook allemaal niet meer zo zitten..
Volgende week met me maatschappelijk werkster erover praten..
Volgende week krijg ik me eerste EMDR behandeling..

Sterkte en success

Bedankt

**Geplaatst**: 29-10-15 19:38

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 29-10-15 19:38

Morgen krijg ik de uitslag van de test die ik gedaan heb over persoonlijkheidsstoornissen. Ik ben erg nerveus.

**Geplaatst**: 01-11-15 15:07

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 01-11-15 15:07

Ik wil iedereen hier een dikke knuffel geven :(:)

Ik had een brunout op mijn 14de, veel gepest, altijd stress en alles weg stoppen door non stop te werken en sporten. Alleen dat hield een keer op

Nu ben ik alweer bijna 21 ik loop nog steeds met een angststoornis, onzeker/veelangst en regelmatig depressieve periodes.
Nu kreeg ik een jaar geleden de zieke van Pfeiffer. En ben nu alweer een jaar ziek..gelukkig MBO afkunnenronden. Alleen moeten stoppen met mijn HBO opleiding. Omdat ik oververmoeid, overprikkeld was waardoor ik de deur niet meer uit durfde.
Gelukkig knap ik mentaal nu weer wat op nu ik thuis zit. Maarnoig steeds heel snel erg moe en last van brainfog.
Dinsdag mag ik me weer bij de psycholoog melden. En gaan we samen kijken hoe ik weer wat op kan knappen. En vooral van die angststoornis af zien te komen. En kijken waardie steeds terug komende depressie weg komt..

**Geplaatst**: 02-11-15 10:43

Geplaatst: 02-11-15 10:43

sweetwendy schreef:
Ik zie het ook allemaal niet meer zo zitten..
Volgende week met me maatschappelijk werkster erover praten..
Volgende week krijg ik me eerste EMDR behandeling..

Hoi Sweet Wendy,
heel veel sterkte. Ik vond EMDR een hele fijne, respectvolle therapie. (En uiteraard hoort daar wel een fijne, respectvolle therapeut bij, maar die bestaan gelukkig. )

**Geplaatst**: 02-11-15 11:02

Geplaatst: 02-11-15 11:02

kevinsky schreef:
Ik wil iedereen hier een dikke knuffel geven
(...)
Gelukkig knap ik mentaal nu weer wat op nu ik thuis zit. Maarnoig steeds heel snel erg moe en last van brainfog.
Dinsdag mag ik me weer bij de psycholoog melden. En gaan we samen kijken hoe ik weer wat op kan knappen. En vooral van die angststoornis af zien te komen. En kijken waardie steeds terug komende depressie weg komt..

Hoi Kevinsky,
op het gevaar af voor mijn beurt te spreken - depressie is helaas een complexe ziekte, die om vele redenen kan ontstaan - je noemt in je bericht wel een aantal duidelijke voedingsbodems voor depressie.
Ten eerste pesten. Je wordt niet gepest omdat je niet weerbaar zou zijn, dat is 1) blaming the victim en 2) het overnemen van het "officiële verhaal" van de pesters.
Je wordt gepest (en ook: ik werd gepest) "omdat ze jou hebben moeten". Omdat er mensen zijn die dol zijn op machtsspelletjes (lees: machtsmisbruik), omdat je op een of andere manier afwijkt en dat emoties oproept of om wat "hullie" verder maar bewogen heeft.
Veel belangrijker: wat gebeurt bij pesten is dat men er op uit is om jou machteloos te maken. En om je zelfrespect, zelfvertrouwen etc te breken. (Vandaar dat ik erg boos kan worden op psychologen die meteen denken 'dat je weerbaarder moet worden'. Ook mensen met een zwarte band karate worden gepest, als hun ouders naar de verkeerde kerk gaan, etc.)(Inzicht krijgen in pesten kan nooit kwaad, maar ik heb helaas wat psychologen gezien, die dat zelf niet hadden. )

Depressie, dus. Pesten levert een voedingsbodem. Een angststoornis maakt, als het tegen zit, dat je lichaam vele malen per dag in 'fight/ flight/ freeze' terecht komt. Gecombineerd met een burn out vergt dit heel veel van je lichaam - en uitputting is een "hele goede" voedingsbodem voor depressie.
(Voor de depressie goed, maar voor jou alleen maar akelig! !)

Zou dit verhaal op jou van toepassing zijn, zou ik zeggen: eerst je lichaam zo goed mogelijk op de rit krijgen (goede voeding, rustig bewegen en wellicht steunende gesprekken) en als het kan (de tijd rijp is) de angsten met bijvoorbeeld emdr zo snel mogelijk (...met zo weinig mogelijk belasting...) de nek omdraaien.
(Er zijn therapieën waarbij je heftige confrontaties moet aangaan. Op zich werken ze wel, maar er is een reëel risico op nieuw trauma en het is voor iedereen een mega belasting, dus voor jou per definitie ongeschikt. )

**Geplaatst**: 02-11-15 15:52

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 02-11-15 15:52

Hey Jannek,

Ik werd gepest omdat ik blijkbaar een bananenhoofd had

Ik kwam in een nieuwe klas, als enigste van mijn dorp, de rest kwam uit een ander dorp.
En op een of andere reden had die klas mij binnen een week al helemaal onder gesneeuwd.
Elke dag, les in, les uit werd alles naar mijn hoofd gegooid, buitengesloten, uitgelachen, spullen vernield enz..
Ik kwam idd bijna 24/7 in een fight/flight/freez tergt

Dit heeft wel een jaar, in een nieuwe klas, geduurd voordat ik me weer een klein beetje op mijn plek voelde. Maar zodra er iets van spanning/stress/ruzie/onmacht in mijn leven kwam dan kwamen die paniekaanvallen weer terug. Maar omdat alles mij over het algemeen wel redelijk goed af ging, kon ik er redelijk goed mee leven.
Toen ik naar heb mbo ging, raakt ik weer in een 24/7 angst paniek. Zat daar niet op mijn plek. En kon toen gelukkig snel over naar een nieuwe school. En daar zat ik wel op mijn plek en kwam ik weer tot rust. Hier ben ik 4 jaar over het algemeen fijn naar school toe geweest.
Alleen toen ik mijn vorige paard verkocht (voorjaar 2014) kwam ik weer in een depressie. Dit paard is er gekomen als therapie paard, zodat ik tenminste één plek had waar ik mij veilig voelde en waar ik tot rust kwam. Maar het paard moest met pensioen en ik wou wel graag wedstrijd blijven rijden. Dus ja, dan moet je en keuze maken..
Toen kwam er een nieuw paard, dit paard was het tegenovergestelde als mijn vorige paard! En omdat ik al in een depressie zat. Wou dit ook totaal niet lukken, alleen maar tranen, tranen en nog meer tranen! Toen werd ik in december 2014 ook nog ziek, pfeiffer, waardoor ik zo vermoeide raakt, bij de depressie op dat ik niet meer wist wat ik met mezelf aan moest. Toen ben ik ook een tijdje bij een psycholoog geweest en dit heeft wel geholpen om me iets beter te voelen. Maar echt goed is het nooit geweest.
Afgelopen zomer knapte ik wel erg op, eindelijk kreeg ik iets mer energie en klikte het iets beter tussen mij en mijn nieuwe paard.
Maar ja, toen moest ik na de vakantie weer naar school. Na 2 dagen was al mijn energie die ik de hele zomer op had gespaard alweer op. Maar goed, gewoon doorzetten. Want ja 'ik moest gewoon weer in een ritme komen'. Na 2 weken begon ik me alweer wat depri te voelen en na 3 weken liep ik er van af dat ik op stond tot dat ik weer naar bed ging als een zombie rond en kon eigenlijk alleen maar naar school slapen en huilen door de vermoeidheid. En omdat mijn hoofd alles niet meer kon verwerken werd ik waarschijnlijk weer angstig waardoor ik dus op een bepaald moment het huis gewoon niet meer uit durfde. En Toen kwam ik weer bij de dokter terecht..
Nu zit ik alweer 4 weken thuis en het gaat met ups en downs. Mijn angsten zijn weer op zo goed als op normaal niveau.. Wat wel weer fijn is, maar die angsten moeten nog wel veel minder worden. En de vermoeidheid is zo ongeveer onder controle, zolang ik maar niet te veel doe, maar ik niet te weinig.

Dit houd ik dat ik eigenlijk allen maar dagelijks een half uurtje met de hond kan lopen en mijn paard verzorgen. En ik rijd 1 á 2 keer in de week.. En doe eens een keer wat huishoudelijke taken. Maar als heel snel ben ik door mijn energie heen. Vorige week ook iets te actief geweest waardoor ik 3 dagen in bed heb moeten liggen om weer een beetje op krachten te komen. Gelukkig gaat het vandaag alweer iets beter. Maar zodra ik weer moe word, word mijn depressie ook weer erg. Dus het is idd een beetje doseren

3 weken gelden had ik mijn intake bij de psycholoog en die vertelde mij idd ook dat ik rustig aan moest doen en eerst rustig alle 'leuke' dingen op te pakken deze weken. En zien hoe ver ik kwam.
Mijn moeder had namelijk al een heel aantal vacatures voor mij klaar liggen, omdat ik gestopt as met school en dan wel aan het werk kon ~~}>

Maar gelukkig heb ik toen mijn moeder kunnen overtuigen dat ik eerst wou wachten op het gesprek van de psycholoog. En die zij, jij werken?! NO WAY! Moeders was er niet blij mee.. Maar ze gedoogt het op dit moment een beetje.

Sorry voor dit hele lange verhaal, maar moest even mijn verhaal kwijt

**Geplaatst**: 04-11-15 05:55

Geplaatst: 04-11-15 05:55

Heftig om al jullie verhalen te lezen en ook om mijn eigen berichten terug te lezen. Erg confronterend.

Had nadat ik mijn ontslag ingediend af en toe twijfel of ik er wel goed aan deed, maar de diensten die ik daarna moest draaien waren ZO verschrikkelijk dat het net dat steuntje in mijn rug was om toch door te zetten. Heb gelukkig alles mooi af kunnen sluiten met een heel emotioneel afscheid van mijn lieve collegas.

Paniekaanvallen worden steeds minder en ik liep laatst gewoon te zingen tijdens het schoonmaken!

Nog veel onzekerheid, maar het gaat de goede kant op! Morgen begint mijn tijdelijke baan bij de manege, waar ik 1 dag per week paarden ga borstelen en voeren, etc. Veel verdient het niet, maar het is goedkoper dan therapie

**Geplaatst**: 04-11-15 06:34

Geplaatst: 04-11-15 06:34

Mag ik mee kletsen in het topic?

Vanaf dat ik een tiener was, had ik al enorme emotionele dagen dat ik mij terug trok op mijn slaapkamer of het bos in ging.
Opzich was mijn leven toen wel oke maar had gewoon zulke dagen er tussen, had eenmaal al veel ellende mogen toeschouwen.

10 jaar geleden kreeg ik een relatie met mijn man, helaas gebeurde daar in huis zoveel gekke dingen die bij mij misschien nog wel meer losmaakte dan bij mijn man.
In 2010 kreeg ik voor het eerst met een echte depressie te maken, kon niks anders dan op bed liggen en met school had ik een regeling getroffen dat ik een tijdje uit de running kon helaas moest ik wel in dag opname.
Daar werd ik eigenlijk niet echt vrolijker/gelukkiger van en kon ik na een poosje onderuit komen.
Toen ging het een hele periode op en af, gelukkig aardig ok tot mijn man weer naar zijn voormalige woonplaats wou verhuizen.
Ik heb er als kindzijnde ook enkele jaren gewoond dus de omgeving was mij niet onbekend maar kon gewoon mijn draai niet vinden op sociale vlakte en miste mijn vertrouwde omgeving waar alles eindelijk een beetje van een leien dakje ging.
We hebben vorig jaar een huis gekocht, in een totaal nieuwe omgeving en ik kan maar niet wennen.
Heb in het begin flink lopen werken ook om onze bruiloft te financieren die uit eindelijk behoorlijk tegen viel, ben zwanger geraakt na onze bruiloft bij de eerste echo leek het goed te gaan maar tijdens de 2e echo ontdekte ze dat het kindje niet meer leefde.
Vorige week ben ik bevallen en ik ben behoorlijk down, alleen maar verdrietig, doe niks anders dan op bed liggen, ondertussen moet ik toch mijn uren zien te maken anders komt er niks in het laatje, sinds afgelopen week lijkt mijn huis wel een vuilnisbelt en de afgelopen dagen lukt het mij niet om gezond te eten.
Ik probeer nu leuke dingen in de toekomst te plannen, dit helpt mij vooruit te kijken, therapie is gewoon niks voor mij door mijn ervaring lijkt het dan alleen maar erger te worden.

**Geplaatst**: 04-11-15 14:09

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 04-11-15 14:09

Wat een boel tegenslagen heb je gehad Rudina. Mag ik vragen waarom therapie niks voor je is?

**Geplaatst**: 04-11-15 14:30

Geplaatst: 04-11-15 14:30

Eigenlijk weet ik niet precies waarom ik niet in therapie wil.
Bij de dag opname was ik verplicht X aantal dagen in de week te komen, daar zat je in een groep je zit daar met je eigen al in de knoop maar krijgt ook constant de ellende te horen van andere dat trok ik niet echt en daardoor raakte ik eigenlijk alleen maar dieper in een depressie.
De individuele gesprekken waren ook niet mijn ding, ik heb ervaren dat ik gewoon liever met mensen praat die mij ook echt kennen en niet beroepsmatig met mij praten.
Verder helpt het mij om leuke dingen te plannen, al is het een avondje uit eten naar zulke dingen kijk ik echt uit.

Maar komt er een tegenslag zoals mijn miskraam dan ben ik wel weer volledig uit het veld geslagen, nu is een miskraam natuurlijk ook wel iets heftigs en dat zal iedereen in zo'n situatie wel hebben denk ik.
Maar bij bijvoorbeeld een onverwachte hoge rekening, een vriendschap die wat minder loopt oid kan ik ook aardig mee uit het veld worden geslagen.

**Geplaatst**: 04-11-15 15:01

Geplaatst: 04-11-15 15:01

@Rudina ik herken dat wel wat je hier zegt...ik heb nu sessies via internet en dit werkt voor mij goed. Toch hulp van een professional maar in eigen omgeving en tijd.

En idd best heftig al die verhalen hier... Toch ook wel een fijn gevoel om te lezen dat ik niet de enige ben.

**Geplaatst**: 04-11-15 16:03

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 04-11-15 16:03

Hallo iedereen,

Ik wil me hier ook graag melden. Ik ben er al zo lang tegenaan aan het vechten, en sinds gisteren lukte het me gewoon echt niet meer. Ik ben op, helemaal op. Zo gauw er het woordje moeten voor staat, kan ik het gewoon niet meer. Ik kan mij niet concentreren op het werk, het enige wat ik wil is thuis op de bank zitten.. Ik ben hartstikke moe, maar ik kan niet slapen.
Ik heb voor morgen een afspraak bij de huisarts, later bij de bedrijfsarts (ik hoop zo dat hij mij snapt en dat ik niet aan het werk MOET)
Ik was onder behandeling bij een basis psycholoog, maar zij heeft mij door verwezen naar een 2e lijns psycholoog. Want we zaten echt vast.
Ik ben het zat! Ik wil mij normaal voelen, weer blij kunnen zijn. Weer kunnen voelen..

**Geplaatst**: 06-11-15 21:15

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 06-11-15 21:15

Hey, ik moet het even kwijt en denk dat dit wel de juiste plek is. Ik heb net de crisisdienst moeten bellen, maar zij kunnen niks voor mij doen... Ik moet nu het weekend uitzitten en veel afleiding zoeken, maar zie dat maar eens te doen als je op bent en er niks meer uit mijn vingers komt. Ik sta al op de wachtlijst voor een deeltijdbehandeling. Heeft er iemand tips voor mij?

**Geplaatst**: 06-11-15 22:11

Geplaatst: 06-11-15 22:11

Bopje schreef:
Hey, ik moet het even kwijt en denk dat dit wel de juiste plek is. Ik heb net de crisisdienst moeten bellen, maar zij kunnen niks voor mij doen... Ik moet nu het weekend uitzitten en veel afleiding zoeken, maar zie dat maar eens te doen als je op bent en er niks meer uit mijn vingers komt. Ik sta al op de wachtlijst voor een deeltijdbehandeling. Heeft er iemand tips voor mij?

Op je handen gaan zitten met de tv aan en jezelf dwingen niets te doen. Zo kom ik het grootste deel van de dag door. Meer doen en ik ga er aan onderdoor, dus ik pak mijn laptop en zet de tv op Animal planet en probeer niet te veel na te denken..

**Geplaatst**: 06-11-15 23:34

Geplaatst: 06-11-15 23:34

Noa_M schreef:
Hallo iedereen,

Ik wil me hier ook graag melden. Ik ben er al zo lang tegenaan aan het vechten, en sinds gisteren lukte het me gewoon echt niet meer. Ik ben op, helemaal op. Zo gauw er het woordje moeten voor staat, kan ik het gewoon niet meer. Ik kan mij niet concentreren op het werk, het enige wat ik wil is thuis op de bank zitten.. Ik ben hartstikke moe, maar ik kan niet slapen.
Ik heb voor morgen een afspraak bij de huisarts, later bij de bedrijfsarts (ik hoop zo dat hij mij snapt en dat ik niet aan het werk MOET)
Ik was onder behandeling bij een basis psycholoog, maar zij heeft mij door verwezen naar een 2e lijns psycholoog. Want we zaten echt vast.
Ik ben het zat! Ik wil mij normaal voelen, weer blij kunnen zijn. Weer kunnen voelen..

Dat inderdaad. Of juist helemaal niks voelen. Gewoon uit verstand alles kunnen bekijken ipv vanuit gevoel.
Moet zeggen dat ik wel slaap. Alleen maar kan slapen. De hele dag door. Concentratie van een koe, het geheugen van een vis en het gevoel van een walrus.
Ik ben wel gegaan van niks willen naar alles willen maar niks doen. waardoor ik weer gefrustreerd raak dat ik geen knopen doorhak en uiteindelijk alles maar voorbij laat gaan in het kader van 'het komt wel'

**Geplaatst**: 06-11-15 23:42

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 06-11-15 23:42

Ik wil hier straks of morgen even mijn verhaal doen. Ook ik heb een burn out gehad waar ik nog steeds niet echt uit ben.

**Geplaatst**: 07-11-15 10:11

Geplaatst: 07-11-15 10:11

sweetwendy schreef:
Ik zie het ook allemaal niet meer zo zitten..
Volgende week met me maatschappelijk werkster erover praten..
Volgende week krijg ik me eerste EMDR behandeling..

EMDR behandeling heeft niet geholpen..misschien ben ik er wat te nuchter voor maar ik zat er maar een beetje.. Volgende week de evaluatiegesprek en zal ik wel tegen haar zeggen dat het bij mij niet werkt en of er dan wat anders is..want soms wordt ik beetje gek van mezelf. Durf ook de snelwegen niet meer op, vermijdt ze ook altijd..

**Geplaatst**: 07-11-15 10:30

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 07-11-15 10:30

Balen dat de EMDR voor jou niet werkt! Maarja iedereen is anders, er is vast een andere oplossing te vinden!

Hier gaat t ook niet lekker, baan vinden wil niet lukken en daarbij gaat studie ook voor geen meter. Ben nu paar dagen bij mijn vader in de hoop dat ik hier minder afleiding heb en het alsnog lukt om af te studeren, want zit echt weer op t punt om er maar mee te kappen...

**Geplaatst**: 07-11-15 10:44

Geplaatst: 07-11-15 10:44

Sterkte. Ik hoop dat je je studie alsnog kan afmaken.
Ik ben gisteren ontslagen na 2 weken gewerkt te hebben daar.. dus op zoek weer naar wat anders.. Baal er zo van want heb net de opvang van me dochtertje omgegooid om daar te werken en nu hoef ik niet meer te komen..Zucht

**Geplaatst**: 07-11-15 10:53

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 07-11-15 10:53

Ah das ook balen zeg! Waarom hebben ze je contract beëindigd als ik vragen mag?

**Geplaatst**: 07-11-15 10:59

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 07-11-15 10:59

Hallo

Vinden jullie het goed als ik hier even mee lees? Zelf heb ik gelukkig geen last van een burn out/depressie, maar mijn moeder kampt er momenteel verschrikkelijk mee. Het gaat helaas alleen maar slechter, ondanks medicatie en psycholoog.
Ik zou graag willen weten wat ik voor haar kan betekenen, wat vonden jullie fijn qua hulp van naasten?

Het liefst wilt ze dat er 24/7 iemand bij haar is ivm erge paniek-aanvallen, ze wilt ook graag opgenomen worden maar dat is momenteel niet mogelijk (behalve bij een psychiatrische inrichting en dat wilt ze dan weer niet). Maar ik moet ook gewoon werken en naar paard, en ik ben ook geen hulpverlener en krijg haar totaal niet rustig..
Het breekt mij ook op, want ze heeft het nu ook 'snachts en ze stond vannacht dan ook aan mijn bed. En net werd ik uit werk gebeld omdat het ook weer mis was..