Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-09-17 11:33

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 04-09-17 11:33

Succes vandaag!

**Geplaatst**: 04-09-17 21:19

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 04-09-17 21:19

...hoe waren die 'eerste dag' dingen voor jullie?

Opgelucht, meegevallen - of balen...?

**Geplaatst**: 04-09-17 21:29

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 04-09-17 21:29

Vanochtend bijna 2 paniekaanvallen, later viel ie wel mee en heb ik wat contact kunnen maken

Toch wel weer spanning voor morgen..

**Geplaatst**: 04-09-17 21:39

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 04-09-17 21:39

Mijn groep van deze week heeft mij vanmiddag in de steek gelaten dus moest even ons plan in mijn eentje vertellen voor een groep van 50 man. Het is dat deze week verplicht is om af te mogen studeren, maar ik zie zo ontzettend tegen de rest van de week op. Ik weet gewoon niet hoe ik dit moet doen, en hoe ik mij ga voelen. Maar gelukkig is het maar een week.

Wat fijn dynamite dat je wel contact hebt kunnen maken.

**Geplaatst**: 04-09-17 21:48

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 04-09-17 21:48

Gosh Geerte, wat een rare mensen!
Fijn dat het maar 1 week is.

Dynamite, fijn dat het toch wat meeviel, later en goed van het contact.

Allebei veel sterkte morgen!

**Geplaatst**: 04-09-17 21:49

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 04-09-17 21:49

Ik keek er niet echt tegenop maar nu opeens weer wel. Ben ook gewoon super oververmoeid. Hou gewoon nog vol met 'nog maar 1 jaar'...

**Geplaatst**: 04-09-17 22:06

Geplaatst: 04-09-17 22:06

Pfff dat jullie uberhaupt naar school gaan, weet niet of ik t knap vind, of dat ik vind dat je beter voor jezelf moet zorgen.

Als ik zie hoeveel stress het me kostte en hoe blij ik ben dat ik deze week niet hoef te beginnen... Kan dat er absoluut neit bij hebben.

Hier wel eindelijk wat vooruitgang, en dat is erg fijn. Moet nog wel een paar flinke drempels over, maar dat zal me alleen maar sterker maken.

**Geplaatst**: 04-09-17 22:21

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 04-09-17 22:21

Bagger zeg calipsolover, die gedachte dat je nog maar 1 jaar hoeft ken ik. Die houdt mij ook bezig.

Jolien: Ik ben juist bang als ik stop dat ik dan helemaal instort, in de vakantie's werk ik ook altijd full time en ik werk ook nog naast mijn studie. Stoppen met mijn studie of vertraging oplopen, weet echt niet of ik dat wel aan kan. Terwijl de kans dit jaar erg groot is dat ik toch studie vertraging ga oplopen vanwege de therapie. Ik ga er ook alles op alles op te zetten om wel dit jaar af te studeren, zelfs als ik daardoor minder goede hulp krijg, dat komt vast later wel goed. Het lukt mij al zo ontzettend lang op deze manier.

Wel super dat er vooruitgang bij jou is, en wat goed dat je kan zien dat de drempels je sterker maken. Dat is al erg knap vind ik om zelf te zien.

**Geplaatst**: 04-09-17 23:04

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 04-09-17 23:04

Geerte ik maak het van dichtbij mee, iemand die maar door blijft gaan en bang is om in te storten. Bij haar zie ik dat ze haar overlevingsmodus in stand houdt op die manier, wat tegenwerkt in therapie. Het is daarnaast ook een soort vluchten, maar wat als je lichaam het gaat opgeven?
Ik merk doordat ik werk en school heb stil gelegd, dat ik me kan onderdompelen in mijn problematiek. En dan kan en mag ik me een paar dagen poedersuiker voelen, want ik hoef me niet weer op te laden of de schijn op te houden voor werk of school. En dat geeft vrijheid en rust, hoe naar het soms ook is. Maar ik mag en kan de overlever uit zetten, omdat ik niks hoef. En dat helpt heel goed in mijn vooruitgang en therapie.
Ik zie het als mezelf serieus nemen, mijn problematiek onder ogen zien en er vol in duiken. Wetende dat ik niet dood neer val, ook al zit ik rock bottom.

Met andere woorden, ik zou het mijn vriendin maar jou ook zo gunnen dat je jezelf de ruimte geeft. Dat je goed voor jezelf zorgt, en jezelf gunt om jezelf serieus te nemen. Mijn vriendin zet gelukkig al stappen in de goede richting, dat vind ze moeilijk maar haar lichaam en hoofd dwingen dat inmiddels af. Zij kan al bijna niet meer vluchten in werk of school, want haar lijf en hoofd doen niet meer mee.

**Geplaatst**: 05-09-17 21:51

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 05-09-17 21:51

Buuh wat een vreselijke dag vandaag. Vanochtend een zware paniekaanval gekregen met een hele zware huilbui en wou echt niet naar school. Begin dan weer helemaal te panikeren dat het me nooit gaat lukken en zeker omdat ik zo vermoeid ben omdat ik vrijwel geen slaap meer heb. Uiteindelijk met alle moed die ik nog had toch op mijn fiets gesprongen op weg naar school. Daar na 2 lesuren super kwaad geworden op een meisje uit mijn klas die ik echt niet mag omdat ze weer lag te zeiken voor de zoveelste keer over dat er sommige mensen niet goed mee zijn met wiskunde en zij wel blablabla. (echt een kreng). Uiteindelijk echt gewoon naar een vertrouwde leerkracht gestapt met 'help, ik wil het niet meer'. Heb hem uitgelegd dat ik het helemaal niet zie zitten ook al is het nog maar de derde schooldag, ik misschien een deel van mijn lessen thuis wil doen, ik zoveel stress heb en ik hier gewoon niet voor gemaakt ben. Hij heeft mij verteld dat hij denkt dat het geen goed idee is dat ik stop of een deel van mijn lessen thuis doe en heeft me wat moed ingesproken. Ook gezegd dat hij al heel trots op me is dat ik hiermee eindelijk naar buiten kom en dit al een hele verbetering is tegenover vorig jaar omdat ik over mijn depressie nu wel een gesprek durf aangaan en daar vorig jaar nog niet eens aan dacht, wat mij dan ook weer wat trotser maakt op mezelf. We zitten volgende week samen met nog enkele andere leerkrachten om toch een aangepast schema te krijgen en eventuele hulpen of oplossingen te bespreken...

**Geplaatst**: 05-09-17 21:52

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 05-09-17 21:52

En wat als je school even on hold zet dan?

**Geplaatst**: 05-09-17 21:55

Geplaatst: 05-09-17 21:55

Joolien schreef:
En wat als je school even on hold zet dan?

Ze hebben mij er vorig jaar doorgelaten met een waarschuwing omdat mijn punten dus heel slecht waren maar ze wisten dat ik het kan. Hierdoor ligt er dus veel druk op dit jaar om erdoor te zijn, school of toch middelbaar speelt echt wel een grote rol in mijn depressie, als ik dit nog langer ga uitstellen betekent het ook dat ik nog langer naar school moet en waarschijnlijk mijn jaar zou moeten overdoen, dat wil ik absoluut niet...

**Geplaatst**: 06-09-17 00:45

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 06-09-17 00:45

Ik snap je helemaal Calipso, veel sterkte en dikke knuffel van mij :(:)

Misschien proberen echt in het hier en nu te blijven en niet teveel aan de toekomst te denken?
"Ik stap nu op de fiets naar school." Denk dan aan wat je onderweg allemaal ziet ipv die enge school. Geen idee of het helpt, kwam zo ineens bij me op omdat ik daar ook heel veel problemen mee heb.

Ik zit er weer helemaal doorheen. Welcome back suicidal thoughts

Net wat van me af gechreven en wil het heel graag aan mijn psychologe laten lezen maar vrees dat ik die deze week niet zie door school. Heel A4'tje geschreven met hoe ik me voel en alle gedachtes die steeds door mijn hoofd spoken.
School is nu 3 dagen bezig en ik heb al sinds vanochtend gruwelijk veel buikpijn en ik denk gewoon van de stress.. kwam toch van een hoog niveau in België dus dacht dat havo echt goed zou moeten lukken maar ze zijn zo bezig met imo bangmakerij over dat het heel moeilijk gaat worden en weinig kansen om eventuele slechte punten op te halen en alles telt heel zwaar mee en ik ben echt doodsbenauwd dat ik het jaar niet haal en dan zou ik echt flippen denk ik... dus: STRESS... :'(

**Geplaatst**: 06-09-17 07:42

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 06-09-17 07:42

Ik kom hier even meelezen. Alleen niet voor mijzelf. Mijn vriend is echt totaal ingestort.. er hangt nog niet een officieel label aan, maar ik zal vandaag contact hebben met de huisarts.

Het snijd door mijn ziel om de persoon waar ik zoveel van hou zo te zien.

**Geplaatst**: 06-09-17 09:08

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 06-09-17 09:08

@ Calypso: +:)+

Verschrikkelijk dapper dat je toch gegaan bent...!!
En goed om een gesprek te hebben met een vertrouwde leerkracht!

En ik hoop dat je goede therapie tegen angstaanvallen kunt krijgen en tips om om te gaan met dat kreng van een meid!

@ Dynamite: het is ook gewoon bangmakerij. Havo 4 staat bekend als een zeldzaam ongemotiveerde klas, dus beginnen de leraren standaard in havo 4 en 5 met de mededeling 'dat er gewerkt moet worden' in termen die voor jou niet werken.

**Geplaatst**: 06-09-17 11:17

Geplaatst: 06-09-17 11:17

CalipsoLover schreef:
Joolien schreef:
En wat als je school even on hold zet dan?

Ze hebben mij er vorig jaar doorgelaten met een waarschuwing omdat mijn punten dus heel slecht waren maar ze wisten dat ik het kan. Hierdoor ligt er dus veel druk op dit jaar om erdoor te zijn, school of toch middelbaar speelt echt wel een grote rol in mijn depressie, als ik dit nog langer ga uitstellen betekent het ook dat ik nog langer naar school moet en waarschijnlijk mijn jaar zou moeten overdoen, dat wil ik absoluut niet...

Ik zou t juist anders zien, je geeft jezelf de ruimte om aan jezelf te werken, zodat je volgend jaar met goede moed weer kan beginnen. Ik heb nu ook 1,5 jaar tussenjaar, dat is klote, maar ik ga mijn opleiding zeker weten afmaken

Geen reden toe om dat niet te doen.

Dynamite, wat klote dat je je weer zo voelde. Voor jou dezelfde vraag, maar ik denk dat ht voor jou lastiger is, omdat je nog om de middelbare school zit. Of is dat voor jou ook Calipso?

Hoi Gina, welkom. Wat klote voor je vriend dat ie ingestort is. Zat het er al aan te komen? Mijn vriend vind het ook heel moeilijk om mij zo te zien, maar we praten heel veel en dat is erg fijn. Openheid en eerlijkheid, maar hij blijft wel bij zichzelf. En dat is meteen als tip om zelf ook te doen, verlies je niet in zijn problemen. Sterkte ermee.

**Geplaatst**: 06-09-17 13:10

Geplaatst: 06-09-17 13:10

@Joolien, ik heb al een jaar 'niets' gedaan en daar waren mijn ouders ook niet blij mee. Had wel de keuze om nu een lange intensieve therapieperiode in te gaan maar dan zou ik niet naar school kunnen dus daar waren ze niet zo enthousiast over. Wil nu ook gewoon mijn diploma halen, dan heb ik mijn middelbare school achter de rug. Moet nu nog 2 jaar en daarna misschien een tussenjaar ofzo.. wil misschien naar het buitenland om een taal te leren oid.

Sterkte Gianti!

**Geplaatst**: 06-09-17 16:05

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 06-09-17 16:05

@Calipso: Ik snap wel dat je liefst geen studievertraging oploopt en van school af wil zijn. Dat had ik ook aan het eind van het middelbaar en aan het eind van mijn studie. Je moet dan een stuk loslaten en dat is inderdaad moeilijk (of: dat vond ik toch moeilijk + ik wilde inderdaad ook gewoon weg zijn van school).
Heeft je leerkracht ook gezegd waarom hij het geen goed idee vond dat je een deel van de lessen thuis zou doen? Ik vind het knap dat je zelf op zoek gaat naar een oplossing die voor jou werkt! Ik hoop dat je in het gesprek met de leerkrachten tot een oplossing kan komen waar je je goed bij voelt.

@Dynamite: kijk het even aan. Leerkrachten kunnen wel zeggen dat het 'moeilijk' is / gaat worden, maar ze gaan daarbij ook af op hun (veralgemeende) ervaringen in voorgaande jaren. 'Moeilijk' is subjectief, wat voor de een moeilijk is, is dat niet noodzakelijk voor iemand anders. Het is nog het begin van het schooljaar. Kijk aan wat de leerstof geeft, wat de moeilijkheidsgraad is, stel vragen als je dingen niet begrijpt en doe wat je in voorgaande jaren ook gewoon deed.

@Gianti: niet gemakkelijk voor jouw vriend en ook niet voor jou. Ik kan me voorstellen dat het voor jou ook erg moeilijk is nu. De tip van Joolien is wel een goeie

. Veel sterkte iig.

**Geplaatst**: 06-09-17 16:24

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 06-09-17 16:24

Dynamite: Als je iets kwijt wil mag of wat persoonlijkere steun wil je altijd een dm sturen.

Joolien: Ik zit ook nog in het middelbaar. Moest het in het hoger geweest zijn denk ik ook dat ik het misschien wel sneller op hold had gezet dan nu. Daar is het ook gewoon makkelijker omdat niet alle lessen verplicht zijn en nu wel, als je even geen zin hebt kan je echt gewoon in je bed blijven liggen.

pateeke: Later nog met mijn mama gebabbeld toen ik terug heel nuchter was, zij vond dit ook geen goed idee. Mijn leerkracht zei dat als ik dit doe het probleem deels gewoon uit de weg ga ipv het op te lossen. Natuurlijk weet hij niet wat er in het persoonlijke allemaal is gebeurt en met wat voor problemen ik kamp. Soms is het voor mij ook beter om afleiding te krijgen en dus beter op school zit dan thuis waar ik kan nadenken, dit was DE reden waarvoor ik geen middenjury of volwassenonderwijs wou volgen. Ook omdat mijn zelfdiscipline niet is wat het zou moeten zijn. Ik weet niet of ik hier volledig mee akkoord ga, ik heb vooral het gevoel dat ik er gewoon niet genoeg energie voor heb.

**Geplaatst**: 06-09-17 17:13

Geplaatst: 06-09-17 17:13

Sorry dat ik niet reageer op iedereen, heb te weinig energie op het moment.

Ik krijg net (6e week van mijn opname, stafoverleg) te horen dat ik een autismespectrumstoornis heb, en een (naar mij standaarden) enorm laag iq van 114.

Ben ontzettend boos op mezelf. Walgelijk hoe diep ik ben gezakt. Ik kan niks meer!

Ik kreeg zelfs het voorstel na te denken over misschien een ander niveau, omdat er gymnasium vaak (te) lastig is voor mensen met een vorm van autisme en met problemen. Na het gedoe van inschrijven in een andere school en weer terug mogen te komen, wil ik heel graag deze school afmaken.

Mijn vertrouwen in de opname wordt met de minuut minder, ik voel me verschrikkelijk. Het hoeft van mij niet meer. Zeker na een dag als vandaag wil ik gewoon stoppen met leven. Ik zeg wel dat ik door moet blijven gaan en dat gebeurt ook, maar ondertussen wordt het beetje veiligheid voor de toekomst en mijn gevoelens verkruimeld tot as.

Bah, walgelijk hoe erg ik volgens de begeleiders blijkbaar zelfmedelijden heb. Dat is niet zo. Een nutteloos en nietszeggend dom persoon als ik verdient dat niet. En zeker niet van zichzelf. Ik ben geen rat. Of toch wel? Dat maakt me enkel bozer op mezelf.

**Geplaatst**: 06-09-17 19:45

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 06-09-17 19:45

@calipso: het heeft natuurlijk voor en nadelen, zoals alles. Ik ken jou exacte problemen 'natuurlijk niet, maar ik vind het wel een sterke uitspraak van je leerkracht dat je daarmee je problemen uit de weg gaat. Soms heb je het gewoon even nodig om een stapje terug te doen en als dat kan door een deel van de lessen thuis te maken, waarom dan niet?
Ik had die mogelijkheid niet toen ik in het middelbaar zat, ben gewoon blijven gaan, daarna direct naar de uni en dan direct gaan werken. Ik merk het nu nog dat ik over mijn grenzen ben gegaan en ik moet opletten dat mijn werk mij niet teveel wordt.
Dat is natuurlijk voor iedereen anders, ik wil enkel zeggen dat alleen jij kan aanvoelen wat jou kan helpen en een stapje terugzetten niet noodzakelijk negatief moet zijn.

@joskah: die diagnose moet een hele klap voor jou zijn. Waarom denk je dat een IQ van 114 laag is? En wat maakt jou dan boos op jezelf?
Het advies dat je huidige school wellicht te moeilijk is gezien ASS en bijkomende problemen, vind ik persoonlijk vreemd. Scholen, eender welk niveau moeten inspanningen doen om het onderwijs af te stemmen op al hun leerlingen en dus ook niet in het minst op leerlingen met bv autismespectrum stoornis. Ja, je zal het misschien niet altijd makkelijk hebben op school, maar als je op de school waar je nu zit verder wil en je je daar goed voelt, zou ik dat zeker niet dadelijk overboord gooien...

**Geplaatst**: 06-09-17 19:51

Geplaatst: 06-09-17 19:51

JoskaH schreef:
Ik krijg net (6e week van mijn opname, stafoverleg) te horen dat ik een autismespectrumstoornis heb, en een (naar mij standaarden) enorm laag iq van 114.

Zo te lezen zijn dat 2, 3 flinke dreunen. :(:)

En ik krijg niet de indruk dat je een braaf 'slecht nieuws gesprek' hebt gehad.... :(:)

Citaat:
Ben ontzettend boos op mezelf. Walgelijk hoe diep ik ben gezakt. Ik kan niks meer!

...emoties na een dreun: gewoon even laten uitrazen.
Heb je een kussen om op te slaan, iets van een boksbal of iets om tegen te schoppen...?

Rationeel gezegd: je heb niets fouts gedaan en ik vind niet dat je diep bent gezakt. Laat staan dat je niets meer kan.
(En hoe veel dat cijfer van 114 zegt als je je beneden peil voelt is ook nog eens een vraag.) :(:)

Citaat:
Ik kreeg zelfs het voorstel na te denken over misschien een ander niveau, omdat er gymnasium vaak (te) lastig is voor mensen met een vorm van autisme en met problemen. Na het gedoe van inschrijven in een andere school en weer terug mogen te komen, wil ik heel graag deze school afmaken.

Nou, dan doe je dat toch...?
Ik zie nul redenen om dat niet te doen.
Bètavakken en grammatica: ik zie niet in dat iemand met autistisch spectrum gedoe dat niet zou kunnen. (Ja, voltijds naar school plus problemen dus concentratie die niet lukt: dat zorgt voor problemen. Een leuke, uitdagende studie niet.)

Citaat:
Mijn vertrouwen in de opname wordt met de minuut minder, ik voel me verschrikkelijk.

Poedersuiker.
Die opname is er voor jou en niet andersom.
Nu jij dreunen krijgt, hoor je steun te krijgen.

Citaat:
maar ondertussen wordt het beetje veiligheid voor de toekomst en mijn gevoelens verkruimeld tot as.

Citaat:
Bah, walgelijk hoe erg ik volgens de begeleiders blijkbaar zelfmedelijden heb. Dat is niet zo. Een nutteloos en nietszeggend dom persoon als ik verdient dat niet. En zeker niet van zichzelf. Ik ben geen rat. Of toch wel? Dat maakt me enkel bozer op mezelf.

Mij maakt het boos op de staf.
Jij krijgt een serie dreunen en dan nog kritiek ook "zelfmedelijden, foei!".
Nonsens!!!
Je bent niet dom, al is de score wat lager dan je wilde - 100 is volgens mij gemiddeld.
Nutteloos en nietszeggend: :(:)

niets ervan!!

(Later, als je eindelijk echte therapie krijgt, van mij mag dat al nu meteen of morgenochtend zijn, kan het goed zijn om te weten dat dit jouw 'boe ouders' en nachtmerrie stemmetjes zijn.)
En een advies dat ik makkelijk kan zeggen, wat voor ou lastig is uit tevoeren, maar wat ik va hartr mee: dit soort pestkoppen NIET geloven!

**Geplaatst**: 07-09-17 07:39

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 07-09-17 07:39

Wat zijn jullie hartstikke prettige mensen, die keer op keer iedereen steunen en proberen te motiveren.

Dankjulliewel voor de 'tips', ik wil ook zeker op deze school blijven maar gisteren knapte er gewoon iets. Soms lijk ik ook te vergeten dat het geen optie is om gewoon weer naar school, werk en paard tw gaan en gezond of zelfs gelukkig te worden. Als dat toch zou kunnen...

**Geplaatst**: 07-09-17 19:51

Geplaatst: 07-09-17 19:51

pateeke schreef:
@calipso: het heeft natuurlijk voor en nadelen, zoals alles. Ik ken jou exacte problemen 'natuurlijk niet, maar ik vind het wel een sterke uitspraak van je leerkracht dat je daarmee je problemen uit de weg gaat. Soms heb je het gewoon even nodig om een stapje terug te doen en als dat kan door een deel van de lessen thuis te maken, waarom dan niet?
Ik had die mogelijkheid niet toen ik in het middelbaar zat, ben gewoon blijven gaan, daarna direct naar de uni en dan direct gaan werken. Ik merk het nu nog dat ik over mijn grenzen ben gegaan en ik moet opletten dat mijn werk mij niet teveel wordt.
Dat is natuurlijk voor iedereen anders, ik wil enkel zeggen dat alleen jij kan aanvoelen wat jou kan helpen en een stapje terugzetten niet noodzakelijk negatief moet zijn.

@joskah: die diagnose moet een hele klap voor jou zijn. Waarom denk je dat een IQ van 114 laag is? En wat maakt jou dan boos op jezelf?
Het advies dat je huidige school wellicht te moeilijk is gezien ASS en bijkomende problemen, vind ik persoonlijk vreemd. Scholen, eender welk niveau moeten inspanningen doen om het onderwijs af te stemmen op al hun leerlingen en dus ook niet in het minst op leerlingen met bv autismespectrum stoornis. Ja, je zal het misschien niet altijd makkelijk hebben op school, maar als je op de school waar je nu zit verder wil en je je daar goed voelt, zou ik dat zeker niet dadelijk overboord gooien...

Ja heb mijn leerkracht er ook op gewezen dat school niet de oorzaak is van mijn depressie, ja het speelt een grote rol maar is eerder een gevolg van alles wat er gebeurd is en de tegenslag in het persoonlijke. Ik weet ook gewoon dat mijn lichaam zelf ook toeslaat wanneer het te veel wordt en ik dan ook écht niet meer kan, en dit wil ik liever ook vermijden. Zoals nu lukt eten en slapen amper. Ben gisteren naar de HA geweest en heeft me slaappillen en anti-stress medicatie gegeven. Ik ga maandag ook vermelden in het gesprek met mijn docenten dat het niet de bedoeling is om 6 pillen per dag te slikken als het te veel wordt. Mijn HA weet van de depressie en is ook degene die het in gang heeft gezet om verdere hulp te voorzien, hij heeft me ook wat proberen doen inzien dat het niet van de een op de andere dag beter gaat zijn wat ik wel verwacht. Maar zou stilaan ook wel een plakker willen krijgen met wat er nu eigenlijk mis is, mijn psycholoog is hier nog heel voorzichtig mee maar heb wel al veel testen moeten doen. Ze zegt nu gewoon dat ik veel te veel heb meegemaakt op jonge leeftijd en meer dan de meeste mensen. Tjha in mijn ogen is dat dan weer niet zo... Ben al blij dat er iemand is die zegt dat een stapje terug doen niet altijd slecht is, alleen hopen dat als het echt weer te veel wordt het ook mogelijk is.

**Geplaatst**: 07-09-17 21:30

Geplaatst: 07-09-17 21:30

CalipsoLover schreef:
Ben al blij dat er iemand is die zegt dat een stapje terug doen niet altijd slecht is, alleen hopen dat als het echt weer te veel wordt het ook mogelijk is.

Voorkomen is vaak beter dan genezen... ik persoonlijk zou niet wachten tot het misgaat om een verandering (zoals bv deel van je lessen van thuis uit maken) te installeren. Herstellen is gemakkelijker wanneer je het nog niet (te) ver hebt laten komen.