Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-09-17 22:32

Geplaatst: 07-09-17 22:32

pateeke schreef:
CalipsoLover schreef:
Ben al blij dat er iemand is die zegt dat een stapje terug doen niet altijd slecht is, alleen hopen dat als het echt weer te veel wordt het ook mogelijk is.

Voorkomen is vaak beter dan genezen... ik persoonlijk zou niet wachten tot het misgaat om een verandering (zoals bv deel van je lessen van thuis uit maken) te installeren. Herstellen is gemakkelijker wanneer je het nog niet (te) ver hebt laten komen.

Volgens mijn leerkracht was dit geen optie, of toch in hoeverre hij dit wist. Anders zou ik me als vrije leerling moeten opgeven maar dat is dus eigenlijk alles thuis doen en dit is nog slechter dan fulltime naar school gaan, dat zie ik ook totaal niet zitten aangezien ik die zelfdiscipline niet heb... Ik hou jullie op de hoogte over het gesprek met mijn leerkrachten...

**Geplaatst**: 08-09-17 08:44

Geplaatst: 08-09-17 08:44

CalipsoLover schreef:
pateeke schreef:
Voorkomen is vaak beter dan genezen... ik persoonlijk zou niet wachten tot het misgaat om een verandering (zoals bv deel van je lessen van thuis uit maken) te installeren. Herstellen is gemakkelijker wanneer je het nog niet (te) ver hebt laten komen.

Volgens mijn leerkracht was dit geen optie, of toch in hoeverre hij dit wist. Anders zou ik me als vrije leerling moeten opgeven maar dat is dus eigenlijk alles thuis doen en dit is nog slechter dan fulltime naar school gaan, dat zie ik ook totaal niet zitten aangezien ik die zelfdiscipline niet heb... Ik hou jullie op de hoogte over het gesprek met mijn leerkrachten...

Hè wordt er altijd zo moedeloos van als school zo niet meedenkt.... er is zoveel mogelijk, maar ze moeten het wel willen...

Dank jullie en bedankt jolien voor de tips! Gisteren had ik zelf even breakdown moment.. hij zat echt als zon hoopje ellende als een zombie naar de grond te staren.. volledig afgesloten van alles.. en dat brak mij echt zo erg dat ik in huilen uitbarsten, ik hou zo zielsveel van hem en op dat momenten ben ik eigenlijk de persoon van wie ik zo hou kwijt.. hij wist er nog wel op te reageren en te knuffelen met mij.. maar ja het is zo niet eerlijk van mij om dit te tonen in zijn bijzijn.. maakt alleen dingen erger, want hij voelt zich daarna zo schuldig.

Mijn vriend begint steeds meer lichamelijke klachten te krijgen hiervan, zoals erge rugpijn... hebben jullie misschien tips ertegen

**Geplaatst**: 08-09-17 20:35

Geplaatst: 08-09-17 20:35

Hoi Gianti,
het is wel eerlijk, maar het is wel een dilemma. Je moet als partner ook echt partner blijven en niet zijn therapeut worden. En even heel grof: wie depressief is, kan zich over alles schuldig voelen - dat je van hem houdt en dat uit door te huilen omdat 'het niet om asn te zien is' is ook erkenning - en dus belangrijk.

Mensen met depressie hebben vaak stijve, verkrampte spieren door alle stress - dat kan een rol spelen in de rugpijn.
En biochemisch: depressie kan betekenen dat er meer stress is dan serotonine - en wie laag in serotonine zit, is bevattelijker voor pijn.

Alle vormen van rustig bewegen zijn goed, van wandelen, fietstochtjes tot tai chi of yoga.
Verder kunnen de sauna/ warmte of massage helpen, al dan niet door een fysiotherapeut die gespecialiseerd is in psychosomatiek.

**Geplaatst**: 09-09-17 09:00

Geplaatst: 09-09-17 09:00

Heftig hè Gianni. .Mijn man is nu al ruim 2 weken bij mij thuis omdat het echt niet goed ging en gelukkig kan hij heel kalm blijven maar ik merk wel dat het zijn tol eist bij hem. Hij is thuis vanwege hartritmestoornissen, dus een soort geluk bij ongeluk maar fraai is het allemaal niet zo.

Ik heb een zeer nare week achter de rug. Na maandag een intake gehad te hebben bij de GGZ waar ze me in hysterische toestand gewoon naar huis lieten gaan heb ik vervolgens 2 dagen de huisarts gestalte. Die me overigens nog een middeltje meegaf waarop ik compleet flipte. Woensdag, ik was ook nog eens jarig, is er besloten de crisisdienst te bellen. Ik zag nog maar 1 uitweg en dat is de uitweg die ik niet wil maar ik kon gewoon niet meer. Ik heb overigens niks concreets ondernomen hoor. Zat ondertussen volgepropt met zo'n beetje alle benzodiazepinen die er zijn. Alleen maar huilen en paniek.
De GGZ is in actief gekomen en ik kon donderdag terecht bij de psychiater. De medicatie was ondertussen zo'n zooitje ik wilde dat er een specialist naar keek. Zij heeft de citalopram in druppelvorm voorgeschreven, ik zat nog op 10 mg en moet naar 20 mg maar dat lukt in deze paniek niet. Nu ben ik gisteren begonnen met 12 mg. De benzo's zijn teruggebracht naar alleen Lorazepam en dan voor de nacht de sterkere variant zodat ik wat langer slaap. Na de psychiater ben ik naar een SPK geweest. Deze begeleidt mij de komende tijd totdat ik stabiel ben met de medicatie. Als dat zover is krijg ik cognitieve gedragstherapie. Gisteren zijn de voorlopige diagnose en het behandelplan besproken en daar kon ik me wel in vinden. Eindelijk is het vangnet er dan ook, ik heb telefoon nummers van wie ik kan bellen als ik nare gedachte krijg en in het weekend moet de huisartsenpost direct contact opnemen met de crisisdienst. Dat voelt een stuk geruster

Maar jeetje, steeds als ik dacht dat ik de bodem wel bereikt hadbleek ik toch nog dieper te kunnen zakken, echt schokkend vond ik dat.

**Geplaatst**: 09-09-17 20:05

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 09-09-17 20:05

Het is sowieso niet gemakkelijk als partner om je geliefde zo verdrietig te zien. Ergens steek ik het ook daarop dat mijn ex vriend is weggegaan, misschien was het gewoon te zwaar voor hem en hij heeft me nooit echt 'gelukkig' gekend. Maar het is belangrijk om er voor elkaar te zijn en je vriend te steunen, maar niet voor psycholoog te spelen. Je vriend heeft professionele hulp nodig, ook al wil je je vriend heel graag helpen, dit ga jij niet alleen kunnen en hij moet hier de eerste stap naartoe zetten.

**Geplaatst**: 15-09-17 14:38

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 15-09-17 14:38

Gianti, hoe is het er nu mee? Heeft je vriend al hulp gezocht?

Hier langzaam in de opbouw met de Cipramil, zit nu op 14 mg. Voel me rustiger maar wel erg lusteloos. Maar ja, het zal nog wel even duren voordat het echt aanslaat.

**Geplaatst**: 15-09-17 16:04

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 15-09-17 16:04

En misschien slaat het wel niet aan Vala? Het is wetenschappelijk bekend (en in het nieuws geweest) dat antidepressiva dé medicijnen zijn die het minste doen: ze doen eigenlijk geen fiets in de meeste gevallen.

Wat naar dat jullie zo in de drup zitten

En Gianti, natuurlijk moet jij ook je gevoelens en emoties tonen. Als je dat niet doet maak je het voor jullie erger.

**Geplaatst**: 16-09-17 14:36

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 16-09-17 14:36

Dat zou kunnen Hannenas, maar ondanks dat het een reële opmerking is van jou is het niet waar ik nu op zit te wachten . Maar dat begrijp je wel denk ik.

**Geplaatst**: 16-09-17 14:44

Geplaatst: 16-09-17 14:44

Vala schreef:
Hier langzaam in de opbouw met de Cipramil, zit nu op 14 mg. Voel me rustiger maar wel erg lusteloos. Maar ja, het zal nog wel even duren voordat het echt aanslaat.

Hoi Vala,
ik zou juist zeggen dat het aanslaat!
Dat lusteloze is verre van fijn, maar rust die niet van oxazepam komt is al heel wat.
En wat cipramil doet, is serotonine beïnvloeden, dat heeft oa met rust te maken - vrolijk, actief en ondernemend zijn komt via dopamine. (En als xe dingen weer een beetje meezitten maak je dat vanzelf wel weer aan.)

**Geplaatst**: 16-09-17 14:51

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 16-09-17 14:51

Dank je Janneke, dat beurt me weer een beetje op!

**Geplaatst**: 16-09-17 21:24

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 16-09-17 21:24

Je hersenen/lichaam moet inderdaad even een nieuwe/betere balans vinden.

Mij hebben AD in ieder geval een soort 'rust' gebracht die ik in al die jaren zonder niet kon vinden

**Geplaatst**: 17-09-17 18:33

Geplaatst: 17-09-17 18:33

Hoi, mag ik mij hier ook melden?
Weet niet zo goed te beginnen, ik weet ook niet of ik nou echt een burn out heb of iets anders.
Zal mijn verhaal even beetje vertellen hoe ik mij voel.

Ik heb een continue chaos in mijn hoofd, lusteloos, moe, spanningen (soms zelfs hartkloppingen). Ik heb laats een ruime tijd vakantie gehad, toen ging het echt ook beter met mij. Mijn laatste week, merkte ik dat ik weer gespannen werd, moe, niks uit mijn handen krijgen, idee van weer te moeten werken voelde als een baksteen in mijn maag voor me ( weet het niet goed te omschrijven). Daarnaast heb ik enorme stemmingswisselingen en wordt dan vaak enorm boos om 'niks' en enorm emotioneel om van alles en niks.

Ik kom sinds korte tijd bij 2 dames die een coaching praktijk hebben en ben er achter gekomen dat ik een HSP-er ben (misschien kennen sommige dit wel). Ik volg daar nu dus trainingen voor om goed mee om te kunnen gaan.

In het verleden moeilijke dingen mee gemaakt in de privésfeer, aantal keren depressie gehad en in december jl. beetje 'doorgedraaid' na plotselinge verlies van mijn 2 paarden. Ben toen ziek gemeld op mijn werk, maar hun vonden mij niet ziek (ook de arbo arts niet) ondanks de medicijnen van de huisarts om meer rust te krijgen in mijn hoofd en ben dus vrij snel weer aan het werk gegaan. Dit ging ook goed, hup niet zeuren gewoon werken.
Ik merk enkel dat sinds juni mijn werk mij echt 'leegslurpt' en spanningen oplevert.

Advies van mn coach dames was het volgende: Kies voor jezelf, meld je desnoods ziek en zoek je balans terug in je leven. (hun helpen mij daar dan bij).

Ik weet het allemaal niet zo goed wat ik moet doen.. hebben jullie een tip? Of zijn er dingen die jullie herkennen? Zou het een burn out zijn of toch iets anders?

Mijn planning is sowieso om morgen even een afspraak te maken met de huisarts...
Sorry voor het lange verhaal.

**Geplaatst**: 17-09-17 21:14

Geplaatst: 17-09-17 21:14

Antoiinette schreef:
Hoi, mag ik mij hier ook melden?
Weet niet zo goed te beginnen, ik weet ook niet of ik nou echt een burn out heb of iets anders.
Zal mijn verhaal even beetje vertellen hoe ik mij voel.

Goed om je te melden, hoor!
Welkom..!

Citaat:
Ik heb een continue chaos in mijn hoofd, lusteloos, moe, spanningen (soms zelfs hartkloppingen). Ik heb laats een ruime tijd vakantie gehad, toen ging het echt ook beter met mij. Mijn laatste week, merkte ik dat ik weer gespannen werd, moe, niks uit mijn handen krijgen, idee van weer te moeten werken voelde als een baksteen in mijn maag voor me ( weet het niet goed te omschrijven). Daarnaast heb ik enorme stemmingswisselingen en wordt dan vaak enorm boos om 'niks' en enorm emotioneel om van alles en niks.

Rot hoor!
Herken je je in het beeld van 'getriggerd worden'...? Er gebeurt iets heel kleins (de trigger), dat voor jou om een goede reden, (hetzij bewust hetzij onbewust) iets veel groters representeert.
En naar, dat je laatste week van de vakantie al niet meer kon genieten of ontspannen!

Citaat:
Ik kom sinds korte tijd bij 2 dames die een coaching praktijk hebben en ben er achter gekomen dat ik een HSP-er ben (misschien kennen sommige dit wel). Ik volg daar nu dus trainingen voor om goed mee om te kunnen gaan.

...er is 1 kleine valkuil bij de kreet HSP.
Mensen die bijvoorbeeld een trauma hebben in hun voorgeschiedenis, zijn qua gedrag /"buitenkant" HSP'ers, maar in feite is het hun alarmsysteem dat te gevoelig staat afgesteld. Je een tijd bezighouden met tips 'om hier mee om te gaan' kan geen kwaad, maar op termijn "moet"

het trauma de nek worden omgedraaid.

Citaat:
In het verleden moeilijke dingen mee gemaakt in de privésfeer, aantal keren depressie gehad en in december jl. beetje 'doorgedraaid' na plotselinge verlies van mijn 2 paarden.

Citaat:
Ben toen ziek gemeld op mijn werk, maar hun vonden mij niet ziek (ook de arbo arts niet) ondanks de medicijnen van de huisarts om meer rust te krijgen in mijn hoofd en ben dus vrij snel weer aan het werk gegaan.

Wel pot voor drie dubbeltjes nog aan toe, wel sakkerloot, hoe heb ik het nu..?!?!
In het Nederlandse arbeidsrecht is er 1 persoon die bepaalt of jij kan werken - en dat ben jij!!
Accoord, als de arbo arts vervelend doet heeft het zin als je de weg weet (spreek met de huisarts, spreek met de arbo arts van de vakbond, spreek met de keuringsarts van het uwv - in die volgorde) maar de arbo arts bepaalt niet of jij moet werken! (Ja, zo iemand wordt door de baas betaalt dus durft dit vaak wel te beweren.)

En de baas zelf mag niet eens vragen wat jij mankeert en al helemaal geen uitspraken doen over hoe erg jouw ziekte/ aandoening is (zelfs al zou de baas zelf arts zijn).

Citaat:
Dit ging ook goed, hup niet zeuren gewoon werken.
Ik merk enkel dat sinds juni mijn werk mij echt 'leegslurpt' en spanningen oplevert.

Ook idd zo'n valkuil: afleiding is op zich niet slecht.
Er bestaat een denkfiguur van 'werken op therapeutische basis', maar dit is meer klusjes doen en in een ritme blijven dan volledig aan het werk, zowel qua uren als qua inhoud.
Maar het grote gevaar

met name voor de calvinisten onder ons: jezelf voorbij lopen.
Zeker als je je hebt laten overdonderen met "U bent helemaal niet ziek!"

Citaat:
Ik weet het allemaal niet zo goed wat ik moet doen.. hebben jullie een tip? Of zijn er dingen die jullie herkennen? Zou het een burn out zijn of toch iets anders?

Mijn planning is sowieso om morgen even een afspraak te maken met de huisarts...
Sorry voor het lange verhaal.

Niets te sorry!!
En nog een valkuil: de huisarts kent het begrip burn out wel, maar het is geen medische diagnose, dus zal de huisarts waarschijnlijk niet zeggen dat het burn out is.
Woorden als angststoornis of depressie vallen dan regelmatig. Gek genoeg wordt in dit verband zelden naar trauma gevraagd. Terwijl, nog een valkuil: trauma en depressie en burn out erg op elkaar lijken - maar de beste aanpak kan wezenlijk verschillen.

En nog ff een andere tip: vraag jezelf af, wat je zoal wil van de huisarts.
Bijvoorbeeld: wil je graag een luisterend oor, steun tegenover je werk, iemand die orde schept in de chaos, etc.
Als je zo'n wens met zoveel woorden in de eerste minuten op tafel legt, heb je doorgaans het meeste aan het consult.

**Geplaatst**: 17-09-17 22:53

Geplaatst: 17-09-17 22:53

Wow janneke, super bedankt voor je uitgebreide reactie.
Als ik het zo terug lees was idd de reactie van hun absurt (was vlak voor de feestdagen,dus altijd personeel problemen maar dat mag geen reden zijn).

Pff hoofd loopt even over door alles. Maar in ieder geval al super bedankt voor je lieve en uitgebreide reactie

**Geplaatst**: 17-09-17 23:56

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 17-09-17 23:56

Hier gaat het weer slecht en alles lijkt tegen te zitten. Ik ben stik jaloers op mensen die wel medicatie slikken voor hun depressie, ik krijg dit namelijk niet en er wordt gedaan alsof min klachten niet veel voorstellen en ik alles op eigen kracht moet doen; moet meer gaan doen ipv werken. Het enigste waar ik echt mn bed voor uitkom is werk, verder doe ik niets. Buiten werk om kijk ik alleen series, ga vroeg naar bed en slaap amper. Verder heb ik een goede vriendin/collega wat laten lezen over hoe ik me voel en dit stuk wil ik dan later aan mijn psychologe laten lezen, die overigens niet zo goed is in Engels. Echt alles zit tegen, want volgende week is haar laatste werkdag en zie ik haar dus niet meer. Ergens vind ik het daarom ook nutteloos om haar dat stuk te laten lezen, want wat heeft het nou voor zin?

**Geplaatst**: 18-09-17 05:59

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 18-09-17 05:59

Welkom Antoiinette! Wat jammer dat je je zo slecht voelt.
Ik herken sommige van je klachten wel. Ik heb mij op zeker moment ziek gemeld op mijn werk en twee weken thuis geweest. Veel geslapen toen en wat tijd genomen voor mezelf. Dat heeft me goed gedaan

, al was het wel relatief kort. Ik had toen geen burn-out, maar was wel op weg om er een te krijgen dus die pauze was wel nodig. Inmiddels gaat het beter met mij, maar ik moet het wel in de gaten blijven houden en op tijd afstand nemen.

Ik heb niet veel tips buiten de tip die je al kreeg, nl. goed voor jezelf zorgen, eventueel je ziekmelden op je werk. En als je toch gaat werken, probeer dan even zo weinig mogelijk overuren te draaien en na je werk geen telefoontjes of mailtjes voor het werk meer te beantwoorden (als je dat nu wel doet tenminste ;-)

).

Daarnaast kan deze site je misschien wel iets helpen: http://drukketijden.com Het is een blog van een psychologe die zich gespecialiseerd heeft in oa burn-out. Ik heb een boek van haar gelezen toen ik die twee weken thuis zat.

**Geplaatst**: 18-09-17 14:18

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 18-09-17 14:18

Hallo allemaal.
Ik meld me hier ook. Ik ben al maanden doodmoe en ik word daar behoorlijk neerslachtig van. De vermoeidheidsklachten waren eerder goed te verklaren door tekorten, waarvoor ik medicatie heb gekregen. Nu is mijn bloedbeeld weer goed (tekorten zijn opgelost) en ik ben nog steeds doodmoe. Ik slik al jaren anti-depressiva en sinds een week is mijn dosis verhoogd in de hoop dat dit helpt. Mijn psycholoog zie ik helaas maar een keer per 3 weken, dus die zie ik voorlopig niet.

Ik weet inmiddels niet meer in hoeverre hier sprake is van een kip-ei relatie. Ik word heel erg neerslachtig van mijn gebrek aan energie, maar ik weet niet in hoeverre mijn depressie mogelijk zorgt voor het gebrek aan energie.
Ik slaag er momenteel niet in behoorlijk te studeren, omdat mijn concentratievermogen knudde is, en om diverse redenen studeerde ik al part-time. Dit maakt dat ik me een enorme mislukking voel, en een fraudeur/aandachtvrager.

Hoe gaan jullie om met een permanent gevoel van moeheid? Hebben jullie nuttige tips? Hoe motiveren jullie jezelf elke dag dingen gaan ondernemen in plaats van in je bed te blijven liggen/middagdutjes te doen? Sporten jullie elke dag en geeft dit energie?

**Geplaatst**: 18-09-17 17:40

Geplaatst: 18-09-17 17:40

Die vermoeidheid is ook iets waar ik tegenaan blijf lopen en wat me ontzettend frustreert.

Op dit moment slaap ik zo'n 9 a 10 uur per nacht, wat maakt dat ik me iets beter voel dan toen ik 8 uur sliep. Verder probeer ik 3x per week te sporten en wil ik weer met de daglichtlamp beginnen. Qua werk moet ik van mezelf om (iets over) 5en stoppen. Anders hou ik de hele week werken gewoon niet vol. Daarnaast ben ik vrijwillig naar een werkweek van 90% gegaan.

Eigenlijk probeer ik de randvoorwaarden dus zo goed mogelijk te houden: genoeg slaap, rust, beweging en gezond eten.

**Geplaatst**: 19-09-17 11:43

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 19-09-17 11:43

Voel me hier ook weer heel bizar over mijn psycholoog. Weet eigenlijk niet of ik er goed bij zit. Momenteel gaat wel alles redelijk goed/stabiel. School zorgt alleen soms voor veel stress waardoor ik nu ook 2 dagen thuis zit met een zware verkoudheid.

Maar ok, hier over mijn psycholoog: 3 weken geleden heb ik haar het laatst gezien. Aangezien de afspraken afhankelijk waren van mijn lessenrooster die ik nog niet had ging ik haar opbellen, dit heb ik gedaan maar kreeg voicemail. 2 dagen later belde zij mij op maar ik zat toen in de les dus kon niet opnemen, ze vroeg om tussen half 5 en 6 terug te bellen maar ik kreeg haar voicemail te laat omdat ik dus niet kon opnemen en kreeg haar dus maar niet te pakken dus besloot ik een mailtje te sturen met de data wanneer ik kon komen. Hier heb ik, na 2 weken nog altijd geen antwoord op gekregen of een belletje van haar. De mail is zeker verzonden. Ik heb zelf ook niet echt de behoefte om haar op te bellen. Iemand advies?

**Geplaatst**: 19-09-17 12:49

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 19-09-17 12:49

Vermoeidheid, praat me er niet van.
Vermoeidheid is het alarm van je lichaam dat je dingen doet die je eigenlijk niet aan kan, of die niet van jezelf zijn. Emoties kunnen je energiepijl perfect aansturen, meestal onbewust. Dat is ook onderdeel van de depressie.
Luister dus naar die vermoeidheid, en ga voelen, zodat je weet welke laag erachter zit. Extra slapen, rust nemen etc helpt niet, want dat is uiteindelijk niet wat je lijf nodig heeft.
Zelf heb ik er nog steeds last van, momenteel slaap ik zo 11 uur per dag, omdat mijn lijf op deze manier omgaat met de situatie. Met de angst in mijn lijf, doe soms gruwelijk overheersend kan zijn. En daardoor dus mn hele lijf lam legt. Dus ja, zelf doe ik t ook nog niet helemaal 'goed', maar aldoende leert men

**Geplaatst**: 20-09-17 09:46

Geplaatst: 20-09-17 09:46

Ik heb mij ondertussen ziekgemeld. Raar gezegd, viel soort spanning van mijn schouders af. Kreeg ik net zojuist een appje. Morgen moet ik 16.00 uur bij de bedrijfsarts zijn (eigenlijk vrije dag dus moet mijn afspraak verzetten hiervoor).
Alleen al bij het zien van t appje zorgt ervoor dat de spanningen direct terug zijn

. Dus net mijn werkmail geopend, en dus de mail met uitnodiging gelezen.
Zie nu ook al op tegen het gesprek morgen, vorige x viel alles zo tegen. (gewoon niet begrepen gevoeld.)
Slapen schiet nog niet op, licht slapen en hoe lang ik ook slaap. Nog energie niveau van 0

@Pateeke, bedankt ga zeker kijken naar die site!!

Hoe weet je nou of je echt een burn out hebt of er tegen aan zit? Wie bepaalt dat, of hoe merk je dat? Domme vraag misschien $:\$

**Geplaatst**: 20-09-17 10:29

Geplaatst: 20-09-17 10:29

Jij bepaalt of je een burn out hebt.
Het is geen medische diagnose.
Er zijn geen harde criteria voor. Je hoeft er niet over te steggelen, welles- nietes, etc.

Bespreek morgen hoe je je voelt, nu ja: som je klachten op. Allemaal, niets weglaten (inclusief ziekmelding geeft wat rust, uitnodiging BA geeft weer stress). Ook, I am sorry, als je dat moeilijk vindt!!
Neem iemand mee als dat kan (= als je iemand bereid kunt vinden, het mag altijd).
Maak zelf na afloop aantekeningen van het gesprek.

Bedenk dat de BA betaald wordt door je baas, probeer dus niet te rekenen op steun en begrip. (= Voorkom teleurstelling.)
Ik snap dat je die behoefte WEL hebt, en dit uitspreken kan ook geen kwaad. Het illustreert dat je 'op' bent.

(En betaald door baas of wie dan ook: een BA is arts en staat onder ede, en valt onder de wet en heeft zich dus te gedragen!)

En bedenk: in het Nederlandse arbeidsrecht is er 1 persoon die bepaalt of jij kan werken en dat ben jij. Al heeft het zin als de BA en je eigen HA achter je staan.
De BA kan het met jou oneens zijn (...dat kan soms gebeuren...) en dan kun je meerdere dingen doen: er is een optie om voor 1 dag terug te keren en 'die dag valt alles uit je handen, je vergeet de eenvoudigste dingen', de wat juridischer optie is vraag de mening van de keuringsarts van het uwv.

Sterkte!

**Geplaatst**: 20-09-17 11:50

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 20-09-17 11:50

@calipsolover, eerlijk? Naar een andere psycholoog gaan. Vind dit niet echt klinken als gemotiveerd om je patiënten te helpen... als ik contact wil met mijn psycholoog heb ik dat meestal dezelfde dag nog en anders de dag erna maar nooooit langer dan dat (tenzij weekend/ziek/vakantie natuurlijk). Ik vind dat je psycholoog ten alle tijde bereikbaar moet zijn en anders snel terugbelt/mailt.

**Geplaatst**: 20-09-17 12:41

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 20-09-17 12:41

Antoinette, neem anders iemand mee die je kan steunen. Dat hielp mij ook vaak.

Calipso, ik vind het belangrijk om een goede band te hebben met mijn psycholoog. Dat eb ik nu ook en dat vind ik echt zo fijn. Dus ja, ik zou ook op zoek gaan naar een andere.

**Geplaatst**: 25-09-17 09:51

Geplaatst: 25-09-17 09:51

CalipsoLover schreef:
Voel me hier ook weer heel bizar over mijn psycholoog. Weet eigenlijk niet of ik er goed bij zit. Momenteel gaat wel alles redelijk goed/stabiel. School zorgt alleen soms voor veel stress waardoor ik nu ook 2 dagen thuis zit met een zware verkoudheid.

Maar ok, hier over mijn psycholoog: 3 weken geleden heb ik haar het laatst gezien. Aangezien de afspraken afhankelijk waren van mijn lessenrooster die ik nog niet had ging ik haar opbellen, dit heb ik gedaan maar kreeg voicemail. 2 dagen later belde zij mij op maar ik zat toen in de les dus kon niet opnemen, ze vroeg om tussen half 5 en 6 terug te bellen maar ik kreeg haar voicemail te laat omdat ik dus niet kon opnemen en kreeg haar dus maar niet te pakken dus besloot ik een mailtje te sturen met de data wanneer ik kon komen. Hier heb ik, na 2 weken nog altijd geen antwoord op gekregen of een belletje van haar. De mail is zeker verzonden. Ik heb zelf ook niet echt de behoefte om haar op te bellen. Iemand advies?

Kan je binnen de praktijk naar een ander psycholoog? In mijn ogen staat of valt de behandeing bij de vertrouwensband die er is.

Hier hebben we een fijn weekend gehad. Helaas na de druk van maandag doe eraan kwam klapte hij weer dicht als waren en werd hem alles teveel. Maar dankzij dir topic had ik dit al verwacht en kwam het gelukkig njet als een klap. Vind dus erg fijn om jullie verhalen te lezen, want het is onwijs leerzaam voor mij. Vrijdag afspraak bin psycholoog. Hij heeft een verwijzing voor sGGZ dus dat ging gelukkig wel snel.

Omdat ik hier zoveel leer had ik een andere vraag. Zit hier iemand in de omgeving Amsterdam die graag zijn verhaal zou willen doen aan een geneeskunde student (mij), wij hebben een opdracht om een patiënt te interviewen over de invloed van hun "ziekte" op hun dagelijks leven. Ik wil dus graag iemand nemen met een depressie omdat ik daar persoonlijk ook veel over kan leren en meekan nemen