Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-07-17 10:32

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 25-07-17 10:32

Wat vervelend dat zoveel moeten wachten! Ik werd bijna direct op de gesloten afdeling van de crisis opvang gegooid, en heb echt moeite moeten doen om er weer uit te komen omdat de rechter het er mee eens moest zijn dat ik geen gevaar mee voor mezelf zou zijn.

**Geplaatst**: 25-07-17 17:37

Geplaatst: 25-07-17 17:37

Zolang wachten zonder hulp... vind ik toch echt niet ok in jouw situatie, joskah. Je zou toch denken dat als ze niet meteen opvang kunnen bieden ze een alternatief voor handen hebben om deze periode door te komen ...
het enige wat ik je kan aanraden is om niet te snel op te geven en te laten horen dat dit voor jou echt te lang is, dat je echt hulp nodig hebt enz. Door wat druk te zetten, geraak je helaas soms sneller binnen...

**Geplaatst**: 28-07-17 19:50

Geplaatst: 28-07-17 19:50

Ben al een poosje niet hier geweest. Erg naar om te lezen dat het niet goed gaat met sommigen van jullie.

Met mij gaat het na ups en downs inmiddels redelijk goed. Er komt minder binnen, blijft minder in m'n hoofd hangen en ik vreet me niet meer zo op over dingen. Heb ook het idee dat ik me sneller uit als er iets gebeurd waar ik het niet mee eens ben. Alleen het horen van afwijkende geluiden (alert zijn) is nog niet heel veel minder.
Inmiddels zijn de periodes tussen de behandelingen (haptonomie) opgelopen naar 1x in de twee maand.
Een paar keer tussendoor bij een terugval weer wat vaker geweest, als het goed ging weer wat minder.
Begon met 2x per week vorig jaar juli en dat was toen ook echt nodig.
Voel me er erg prettig bij dat ik altijd terecht kan bij die man. Kan mijn behandelaar erg slecht peilen, hij heeft altijd een stabiele houding/humeur. Misschien dat ik er ook daarom altijd rustig wegkom. Omdat ik me niet druk hoef te maken of hij een goede dag heeft of niet. Normaal voel ik mindsets bij mensen te snel aan en weerleg dat op mezelf. Gelukkig is dat ook een stuk minder geworden.
Heb het idee dat ik grotendeels uit de vicieuze cirkel ben gestapt. Hopelijk blijft het zo.
Blijf toch wel wat bang voor een terugval,... die heftige sh*t wil ik niet weer meemaken.

Mensen hier, kop op! Het kan niet zo donker worden of het wordt weer licht.
Ik weet hoe moeilijk het is om dat in te zien.
Lights will guide you home! :+:

Dikke knuf voor iedereen!

**Geplaatst**: 28-07-17 21:38

Geplaatst: 28-07-17 21:38

Wil jullie ook nog eens iets delen over een heel naar moment op mijn werk.
Een van mijn collega's had het over zelfmoord, dat dit zeer egoïstisch en dom is, dat er niks op de aarde is dat zo erg kan zijn in je leven dat je zoiets kunt doen. Ik kaartte verschillende redenen aan waardoor je zoiets kunt doen maar zij kaatste het af met 'er zijn andere mensen die dit ook hebben meegemaakt en het niet doen' vond dit echt een zeer vervelend onderwerp en discussie, voelde me heel onbegrepen en praatte ook niks goeds maar zo tegenover zelfmoord staan vond ik gewoon zo kortzichtig. Je weet toch nooit wat er in een ander zijn of haar leven omgaat? Daar mag je toch niet over oordelen? Pff vond dit zo vervelend.

**Geplaatst**: 28-07-17 21:52

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 28-07-17 21:52

Heb ik ook vaak meegemaakt, meestal denk ik "goed dat ze zo denken, dan weten ze niet hoe het voelt om daar naar te verlangen."

**Geplaatst**: 29-07-17 11:02

Geplaatst: 29-07-17 11:02

CalipsoLover schreef:
Wil jullie ook nog eens iets delen over een heel naar moment op mijn werk.

Citaat:
Een van mijn collega's had het over zelfmoord, dat dit zeer egoïstisch en dom is

...ik vind het vooral een dom en egoïstisch standpunt: nul inzicht en empathie.

Citaat:
dat er niks op de aarde is dat zo erg kan zijn in je leven dat je zoiets kunt doen.

...niet als reclame praatje, maar de cijfers bewijzen anders.

Citaat:
Ik kaartte verschillende redenen aan waardoor je zoiets kunt doen maar zij kaatste het af met 'er zijn andere mensen die dit ook hebben meegemaakt en het niet doen'

Dapper gedaan...!
Maar tja, kennelijk heeft zij om een of andere reden geen behoefte aan een genuanceerder standpunt, dus 'rationaliseert' ze alles weg. Aanhalingstekens omdat ik het weinig met rationaliteit van doen vind hebben. En daarmee is het voor mij ook een soort oneerlijkheid: welke reden of emoties zij er nou precies bij heeft, komt niet ter sprake. Maar de veroordelingen zijn ondertussen niet van de lucht.
Idd: heel vervelend!
...laat je weekend er niet door verpesten!!

**Geplaatst**: 30-07-17 12:17

Geplaatst: 30-07-17 12:17

Mag ik me hier ook melden?
Ik ben 45 jaar en bij mij zijn eigenlijk mijn hele leven angst en paniek emoties die net onder de oppervlakte bestaan. Mijn moeder, helaas 16 jaar geleden overleden, noemde me vaak gekscherend Piet Paniek. Maar ik heb ook een hele nuchtere rationele kant die de emotionele kant over het algemeen prima in toom houdt.
10 jaar geleden zat ik er doorheen, het overlijden van mijn moeder en mijn zus en nog wat meer zaken veroorzaakten somberheid en ik kon niet meer. De huisarts heeft me toen paroxetine voorgeschreven. Na 1 tabletje kreeg ik gruwelijke bijwerkingen, angst en paniekaanvallen, afschuwelijk was het. Ik heb de paroxetine niet meer genomen en heb 2 weken liggen worstelen met mezelf. Mijn man moest thuisblijven want ik kon niet alleen blijven. Ik ben hier op eigen kracht en met hulp van de psycholoog weer uit gekomen. Maar de schrik van hoe diep je kan gaan is altijd gebleven.
Nu sinds 16 juli heb ik ineens weer een episode. Ik was de laatste tijd al behoorlijk opgebrand, veel pijnklachten Door fibromyalgie, diverse malen naar de huisarts, onderzoeken waar niks uitkomt, zuiver ter geruststelling. Werk wat vooral fysiek steeds zwaarder begon te worden.3 weken vakantie gehad maar niet echt bijgetankt en daarna zou ik een week oppassen op het huis van mijn vrienden waar ook mijn paard staat. Daar zag ik al tegenop, bang dat ik het niet zou redden of ziek zou worden.
De dag dat ze vertrokken begon het gesodemieter, koude armen, het gevoel van banden om mijn bovenarmen, trillen, onrustig. De dagen daarna werd het steeds erger. Ziek gemeld op het werk, huisarts gebeld. Contact met psycholoog waar ik al onder behandeling was vanwege de pijnklachten. Oxazepam geslikt. In de loop van de week begon het te zakken gelukkig en behalve moe voelde ik me weer rustig. Afgelopen maandag een gesprek bij de psycholoog, conclusie het is bij mij luxerend aanwezig en het is allemaal teveel geworden. Uitrusten, nog een week thuisblijven en dan de week erna weer wat uren gaan werken. Ik zag het weer zitten! Dinsdagochtend lekker buitengereden met mijn paard, hartstikke happy! Ik slikte alleen nog een Oxazepam voor de nacht.
Dinsdagmiddag ging het echter weer mis, out of te blue. Weer hetzelfde liedje. Donderdag nog contact gehad met de psycholoog, zij had dit niet verwacht. Hopelijk zou het weer snel bijtrekken. Nou dat doet het dus niet. Ik slikte tot en met vrijdag 4x 10 mg Oxazepam per dag. Vrijdagochtend leek het te gaan, boodschappen gedaan en weer positiever. Vrijdagmiddag weer mis, huilen, verdrietig, onrust, geen lichtpuntje meer zien. Toch naar mijn paard om even te poetsen maar ik trok het gewoonweg niet.
Gisterenochtend wakker geworden en gelijk in paniek, huisartsenpost gebeld. Deze adviseerden afleiding en extra Oxazepam. Afleiding is lastig, ik ben doodmoe, ondertussen 6 kilo afgevallen en zo slap op mijn benen. Ik krijg ook bijna geen eten naar binnen.Toch mezelf naar een vriendin late n brengen en daar de middag doorgebracht, worstelend en slapend. Vandaag voel ik me iets rustiger maar zeker niet prettig. Ook behoorlijk suf door de pillen. Morgen naar de huisarts en hopelijk een plan van aanpak. Antidepressiva ben ik bang voor, dat heeft 10 jaar geleden ook ellende veroorzaakt. Ik hoop iets van angstremmers te krijgen en beleid wat betreft therapie want zo kan het niet verder. Morgen ook maar het werk bellen dat dit helaas langer gaat duren. Ik vind het vreselijk.
Wat ook frappant is, ik ben vanwege mijn lichamelijke klachten naar een natuurarts geweest op 11 juli. Zij heeft mij een ris aan supplementen voorgeschreven en na 3 dagen deze geslikt te hebben begon het gesodemieter. Ik dacht dat het hier niet aan kon liggen maar toen ik me weer beter voelde ben ik het weer gaan slikken en nu was het weer na 3 dagen bal. Zou kunnen dat het hier ook mee te maken heeft maar dat is het niet alleen.
Ik hoop maar dat het overgaat en niet meer terugkomt.
Respect voor het lezen van dit verhaal. Ik zie het erg somber in momenteel...

**Geplaatst**: 30-07-17 15:35

Geplaatst: 30-07-17 15:35

Vala schreef:
Mag ik me hier ook melden?
Ik ben 45 jaar en bij mij zijn eigenlijk mijn hele leven angst en paniek emoties die net onder de oppervlakte bestaan. Mijn moeder, helaas 16 jaar geleden overleden, noemde me vaak gekscherend Piet Paniek. Maar ik heb ook een hele nuchtere rationele kant die de emotionele kant over het algemeen prima in toom houdt.

Fijn, dat die kant er ook is - maar realiseer je wel dat het 2 'ongelijke' zaken zijn. Angst is geen gedachte, maar eerder je instinct - en voorbij een bepaald punt (...een bepaalde mate van 'belasting'...) trekt het instinct zich geen zier aan van gedachten.

Citaat:
10 jaar geleden zat ik er doorheen, het overlijden van mijn moeder en mijn zus en nog wat meer zaken veroorzaakten somberheid en ik kon niet meer.

Poef....!
Ik geloof grif dat het een loeizware periode was!
Ik vond het overlijden van mijn moeder en alles daar omheen erg zwaar.
...en dan ook nog je zus!
:(:)

Citaat:
De huisarts heeft me toen paroxetine voorgeschreven. Na 1 tabletje kreeg ik gruwelijke bijwerkingen, angst en paniekaanvallen, afschuwelijk was het. Ik heb de paroxetine niet meer genomen en heb 2 weken liggen worstelen met mezelf. Mijn man moest thuisblijven want ik kon niet alleen blijven.

Verschrikkelijk...
Even technisch: er is geen sluitende theorie over de werking van paroxetine en andere ssri's - maar 1 van de opties is dat het de nog aanwezige serotonine remt, zodat je via een homeopathische beginverergering extra serotonine gaat aanmaken.
...voel je je al belabberd, krijg je dit er nog eens bij!!

Citaat:
Ik ben hier op eigen kracht en met hulp van de psycholoog weer uit gekomen. Maar de schrik van hoe diep je kan gaan is altijd gebleven.

Ja.

Citaat:
Nu sinds 16 juli heb ik ineens weer een episode. Ik was de laatste tijd al behoorlijk opgebrand, veel pijnklachten Door fibromyalgie, diverse malen naar de huisarts, onderzoeken waar niks uitkomt, zuiver ter geruststelling.

Fibromyalgie wordt geassocieerd met onder andere een te lage serotonine spiegel. (Wat prima zonder een ssri te verhelpen is.) (Verder is er doorgaans sprake van een minder ideale darmflora - dat hoeft niet te betekenen dat er ook spijsverteringsklachten zijn! Darmflora heeft vele functies. En het wordt ook wel eens als een burn out in de spieren beschreven.)
Een psycholoog kan je goed leren leven met pijnklachten, maar fibromyalgie kan gewoon verdwijnen ("niet mee omgaan, er is leuker gezelschap!"

).

Citaat:
Afgelopen maandag een gesprek bij de psycholoog, conclusie het is bij mij luxerend aanwezig en het is allemaal teveel geworden. Uitrusten, nog een week thuisblijven en dan de week erna weer wat uren gaan werken. Ik zag het weer zitten! Dinsdagochtend lekker buitengereden met mijn paard, hartstikke happy! Ik slikte alleen nog een Oxazepam voor de nacht.
Dinsdagmiddag ging het echter weer mis, out of te blue. Weer hetzelfde liedje.

Er zijn botweg 2 opties.
(Uiteraard: er zijn 100 mogelijkheden, maar ik doe efkes bot en grof.)
Het is lichamelijk of psychisch. (Ik geloof niet in een scheiding, de 2 polen beïnvloeden elkaar over en weer.)
Een plotselinge ondergrens aan magnesium voel je niet aankomen.
En een angstaanval, sorry, ook niet.
Dat hangt nu eenmaal samen met hoe de amygdala werkt.
Oxazepam is ook geen echte hulp. Overleg met de apotheker of je bijvoorbeeld GABA zou kunnen slikken - die 2 zitten precies in hetzelfde systeem, maar GABA zelf houdt je REMslaap intact en versuft en verslaaft niet.

Citaat:
Donderdag nog contact gehad met de psycholoog, zij had dit niet verwacht. Hopelijk zou het weer snel bijtrekken. Nou dat doet het dus niet. Ik slikte tot en met vrijdag 4x 10 mg Oxazepam per dag. Vrijdagochtend leek het te gaan, boodschappen gedaan en weer positiever. Vrijdagmiddag weer mis, huilen, verdrietig, onrust, geen lichtpuntje meer zien. Toch naar mijn paard om even te poetsen maar ik trok het gewoonweg niet.
Gisterenochtend wakker geworden en gelijk in paniek, huisartsenpost gebeld. Deze adviseerden afleiding en extra Oxazepam. Afleiding is lastig, ik ben doodmoe, ondertussen 6 kilo afgevallen en zo slap op mijn benen.

Dat een hap oxazepam en afleiding adviseert snap ik, maar dat gaat over spoed.
Als jij langer door angst en andere ellende wordt getreiterd is het geen beleid. :(:)

Citaat:
Ik krijg ook bijna geen eten naar binnen.

....een van de symptomen van angst.
Je lichaam vindt dat je moet weghollen of vechten. Uiteraard is dat giga lastig als je zo slap bent, maar 10 meter hollen genoeg zijn. :(:)

Citaat:
Toch mezelf naar een vriendin laten brengen en daar de middag doorgebracht, worstelend en slapend. Vandaag voel ik me iets rustiger maar zeker niet prettig. Ook behoorlijk suf door de pillen. Morgen naar de huisarts en hopelijk een plan van aanpak. Antidepressiva ben ik bang voor, dat heeft 10 jaar geleden ook ellende veroorzaakt. Ik hoop iets van angstremmers te krijgen en beleid wat betreft therapie want zo kan het niet verder. Morgen ook maar het werk bellen dat dit helaas langer gaat duren. Ik vind het vreselijk.
Wat ook frappant is, ik ben vanwege mijn lichamelijke klachten naar een natuurarts geweest op 11 juli. Zij heeft mij een ris aan supplementen voorgeschreven en na 3 dagen deze geslikt te hebben begon het gesodemieter.

...dit hoort uitgezocht te worden...!
Ben je bij haar teruggeweest?

Citaat:
Ik dacht dat het hier niet aan kon liggen maar toen ik me weer beter voelde ben ik het weer gaan slikken en nu was het weer na 3 dagen bal. Zou kunnen dat het hier ook mee te maken heeft maar dat is het niet alleen.

Ik zit mij af te vragen of bepaalde supplementen kunnen werken als extra belasting....
In de natuurgeneeskunde komen veel zaken voor die als functie hebben 'om troep op te ruimen' en dus (net als de paroxetine, maar met een ander werkingsmechanisme) een beginverergering kunnen geven.

Citaat:
Ik hoop maar dat het overgaat en niet meer terugkomt.
Respect voor het lezen van dit verhaal. Ik zie het erg somber in momenteel...

Angst als het spul dat je leven vergalt kan met technieken zoals emdr vakkundig de nek om worden gedraaid.
En ik ben razend benieuwd welke supplementen hier in het geding zijn, want dat je zo'n reactie krijgt is belangwekkend. :(:)

**Geplaatst**: 30-07-17 16:16

Geplaatst: 30-07-17 16:16

Ik heb de natuurarts gebeld en die is dus ook op vakantie....
Ik heb de volgende middelen gekregen:
Betaine voor aanmaak van extra maagzuur
Probactiol voor de darmflora
Cytozyme om de bijnieren te ondersteunen
Biocurcuma als ontstekingsremmef
Visolie omega 3
Vit B complex forte
Vit D druppels
Vit C
Magnesiumcitraat
Chromiumcomplex voor de bloedsuiker

De eerste avond dat ik dit alles genomen had ging mijn hartslag al op hol.

Bah, ik zit echt in een wak, heb veel geslapen vandaag maar voel me er nu niet beter Door. Het is niet vol te houden bijna.

Heel erg bedankt voor je uitgebreide reactie Janneke, dat doet me goed!

**Geplaatst**: 30-07-17 19:33

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 30-07-17 19:33

...heb je een kuur met L-Glutamine gedaan?

**Geplaatst**: 30-07-17 19:36

Geplaatst: 30-07-17 19:36

naar hoor, Vala. Ik hoop dat je snel opknapt.
Ik ben het met Janneke eens dat je best op zoek kunt gaan naar een manier / therapie waarbij je aan de slag gaat met je angsten en paniekaanvallen, wat die therapie dan ook moge zijn (wat voor de ene goed werkt doet dat niet noodzakelijk ook voor iemand anders). Medicatie (zoals angstremmers en antidepressiva) kunnen een goede ondersteuning zijn, maar ze lossen jouw probleem imo niet op.
Ik hoop dat je een duidelijk handelingsplan krijgt van je behandelaar en je het gevoel gaat krijgen dat je verder komt, want je kan hier echt wel uit raken.

**Geplaatst**: 31-07-17 07:59

Geplaatst: 31-07-17 07:59

Janneke2 schreef:
...heb je een kuur met L-Glutamine gedaan?

Nee, ik ben 11 juli pas voor de eerste keer bij deze natuurarts geweest en heb dus alleen deze middelen gehad. En er moest bloed en ontlasting onderzocht worden op voedseltolerantie. Daar krijg ik de 15e de uitslag van.

**Geplaatst**: 31-07-17 09:49

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 31-07-17 09:49

Okee. Het is idd een stevige ris die je hebt meegekregen (zeker al na 1 consult en 'de uitslag van het onderzoek komt nog') maar zo'n driekwart heb ik ook wel eens geslikt zonder naar gedoe.

De kuur met L-Glutamine geldt als een veiligheidsmaatregel mbt darmflora.
Die preparaten zelf zijn veilig, maar er geldt wel 'dirt is matter out of place'.
Stel, jij of ik of wie dan ook heeft bloedend tandvlees (dat doet zelden pijn) of hoort tot diegenen die een zweertje/ wondje in maag of darm heeft zonder pijn. (Bij de meeste mensen doet het gemeen zeer, maar er zijn nu eenmaal variaties.)
...dan krijg je het effect dat de bacteriën die prachtig mooi werk in de darm horen te doen in het bloed terecht komen. En je immuunsysteem vervolgens razend hard aan het werk gaat om de bacteriën uit het bloed te halen.
Het doel van de L-Glutamine is, om die laesies alvast te dichten, zodat de bacteriën die bedoeld zijn om je immuunsysteem te helpen/ ondersteunen dus geen extra last worden.
Op het randje van speculatie: zou je zo'n laesie gehad hebben, en zijn er bacteriën in het bloed terecht gekomen (dat is definitely matter out of place), kan ik mij voorstellen dat al die ellende een kwestie is van 'nu moet het immuunsysteem nog harder aan de bak - dat kan er niet meer bij'.

**Geplaatst**: 31-07-17 12:49

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 31-07-17 12:49

Vanochtend bij de huisarts geweest. De oxazepam gestopt en begonnen met lorazepam 2 tot 3x daags. Ook zijn mijn schildklierfuncties geprikt want 7 kilo afvallen in 2 weken vond de huisarts bizar. Vrijdag moet ik weer terug en als er met het bloed wat is krijg ik eerder bericht. Verder weinig Hulp wat psycholoog betreft voor handen. Mijn eigen psychologe heeft vakantie en de andere praktijkondersteuner GGZ begint volgende week weer en zit uiteraard al ramvol.

**Geplaatst**: 31-07-17 18:07

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 31-07-17 18:07

Woensdag word ik in de open afdeling vd Adolescentenkliniek opgenomen. Heb er zin in! (De kamers zijn trouwens wel net cellen, enorm ongezellig

maar goed ik word geholpen, dus mag niet klagen...)

**Geplaatst**: 31-07-17 19:14

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 31-07-17 19:14

Ben blij voor je Joskah dat je nu die broodnodige hulp gaat krijgen! Veel succes!

**Geplaatst**: 03-08-17 20:55

Geplaatst: 03-08-17 20:55

Wat fijn dat je hulp krijgt Joskah.
Hier gaat het ietsje beter alhoewel ik nog wel erg somber, oververmoeid en verdrietig ben. Ik kan toe met 2 a 3x 0,5 mg Lorazepam maar blij word ik er niet van.
Ik weet dat ik positief moet denken, maar ik ben zo bang dat het niet overgaat of snel weer terugkomt. Die gedachten zijn moeilijk te vermijden. De medicijnen maken suf maar zetten het denken uiteraard niet uit.
Iedere ochtend is het opstaan een crime, weer een dag.... Ik word overdag snel moe maar als ik dan slaap heb ik datzelfde gevoel daarna weer. Maar als ik niet ga slapen word ik gek van vermoeidheid. Ik lees den ik ook teveel erover, op de ene site lees je dat de kans dat je er vanaf komt klein is, diverse sites met optimistische behandelingen . Ik sleep mezelf iedere dag het huis uit, ga een stukje wandelen maar ben te moe om ver te gaan. Ik zoek contact met mensen doe mijn verhaal en huil huil huil. Ik weet niet waar ik goed aan doe, het me maar te laten overkomen of te vechten. En daar pieker ik dan weer over. Ik heb een zeer fijn netwerk om me heen maar het rotgevoel gaat maar niet weg. Ik zal wel te snel willen. Ik wil gewoon mijn leven terug...

Morgen terug naar de huisarts. Eten gaat nog steeds niet van harte maar gelukkig niet nog verder afgevallen. Niks meer gehoord over de schildklierfunctie die geprikt is dus die zal wel goed zijn.

**Geplaatst**: 03-08-17 21:31

Geplaatst: 03-08-17 21:31

Vala schreef:
Ik weet dat ik positief moet denken

...voor wat het waard is:

voor mij hoeft het niet.
Mijn dominee heeft de stelling dat hoop houden een kwestie is van 'de ellende in het gezicht zien' (...Au!!) en van daar uit verder gaan.
Jezelf moeten oppeppen terwijl je al nul energie hebt - niet meer lasten dan strikt noodzakelijk...!
En: jezelf vooral heel veel erkenning geven. Dat het nu rot is. Dat je baalt van hoe het gaat. Dat kan ook 'ruimte' geven.

Citaat:
maar ik ben zo bang dat het niet overgaat of snel weer terugkomt. Die gedachten zijn moeilijk te vermijden.

Ja.

Een nachtmerrie is 1 ding, maar 'weten dat het weer stopt' is een grote troost. En het idee dat het niet meer stopt: "huuuu!".

Citaat:
De medicijnen maken suf maar zetten het denken uiteraard niet uit.

Ja, naar is dat!
Er zijn wel andere middelen tegen angst: de apotheker heeft bètablokkers in het schap, de drogist salvia officinalis en L-Glutamine (overleg met de apotheker, de m/v zelf, niet de assistentes).
Mijn yogajuf zei ooit tegen mij dat een 'mind' die maar blijft malen geassocieerd wordt met een overbelaste mind. Yoga, wandelen, rustige muziek - dat soort spul kan helpen.

Citaat:
Iedere ochtend is het opstaan een crime, weer een dag.... Ik word overdag snel moe maar als ik dan slaap heb ik datzelfde gevoel daarna weer. Maar als ik niet ga slapen word ik gek van vermoeidheid.

...het staat al in de bijbel, zo oud als de wereld:
'smorgens zucht je was het maar avond
'savonds wil je het liefst dat het maar ochtend zou zijn...

Citaat:
Ik lees den ik ook teveel erover, op de ene site lees je dat de kans dat je er vanaf komt klein is, diverse sites met optimistische behandelingen.

Persoonlijk hoor ik tot de optmisten. Maar ik kan mij vreselijk verbazen over hoe veel mensen worden "afgescheept".
De definitie van depressie is een veredelde turflijst over hoe akelig iemand zich 'nu, de laatste 2 weken' voelt.
Die turflijst heeft zo zijn zin en betekenis, maar is in mijn ogen in de verste verte geen diagnose.
Hoe is iemand in een depressie verzeild...? Via uitputting...? (Een periode met veel stress is vaak een beginpunt.) Dan graag eerst fysiek de bijnieren etc opkrikken.
Weten we zeker, dat de ellende geen PTSS is, want qua DSM lijken die 2 op elkaar. (Uiteraard zijn er combinaties en mengvormen - maar die vragen horen dus gesteld te worden.)
Gesteld er komt AD aan te pas: onderzoek eerst de bijnieren, stel dan de vragen mbt dopamine, noradrenaline en serotonine en kijk naar de 'hulpstoffen' zoals vitamine B6.
Niet zelden gaat het van "'de DSM wijst richting depressie, u krijgt een ssri'" - ik vind dat slordig, zeker vanwege de lange tijd (tot 6 weken) voor deze specifieke methode om het serotonine gehalte op te krikken effect sorteert.
(Mijn dominee heeft wel eens gelijk

: eerst de ellende in het gezicht kijken heeft zin.)

Citaat:
Ik sleep mezelf iedere dag het huis uit, ga een stukje wandelen maar ben te moe om ver te gaan. Ik zoek contact met mensen doe mijn verhaal en huil huil huil.

Prima!
Fijn dat er steun is - en huilen helpt!

Citaat:
Ik weet niet waar ik goed aan doe, het me maar te laten overkomen of te vechten. En daar pieker ik dan weer over. Ik heb een zeer fijn netwerk om me heen maar het rotgevoel gaat maar niet weg. Ik zal wel te snel willen. Ik wil gewoon mijn leven terug...

Morgen terug naar de huisarts. Eten gaat nog steeds niet van harte maar gelukkig niet nog verder afgevallen. Niks meer gehoord over de schildklierfunctie die geprikt is dus die zal wel goed zijn.

In mijn idee vecht je al.
Nu is "vechten" niet altijd de beste beeldspraak, maar vergelijk het met "vechten tegen griep"

dat is
weten dat je onder de wol moet,
dat ook doen

,
veel drinken, vooral warme dranken en
eten al naar gelang je honger hebt
koorts meten om te kijken of het te gek wordt en
vooral goed uitzieken.
:(:)

**Geplaatst**: 03-08-17 22:58

Geplaatst: 03-08-17 22:58

Janneke2 Dank voor je zeer uitgebreide antwoord, dat doet me goed.
Antidepressiva ga ik in principe niet nemen, 10 jaar geleden ben ik ook gecrasht, weliswaar niet zoals nu maar ik was toen ook op. De huisarts heeft mij toen Paroxetine voorgeschreven. Na 1 tablet hiervan genomen te hebben wist ik voor het eerst in mijn leven wat paniekaanvallen waren. Mijn man heeft 2 weken naast me gezeten terwijl ik de muren er bijna uit sloeg van ellende, ik kon niet alleen blijven en had gedachten in de richting van uit het raam springen. Totaal gek was ik. Ik durf dat nooit meer. Als het echt niet anders zou kunnen moet het in een klinische setting met voldoende professionele hulp en sedativa. Maar daar durf ik nu nog niet aan te denken.
Edit, ik zie net dat ik dit al eerder geschreven hebt, pffff, het geheugen laat me ook wat in de steek dus.

**Geplaatst**: 04-08-17 16:46

Geplaatst: 04-08-17 16:46

Net weer bij de huisarts geweest, nu bij 1 van de vaste huisartsen, een wat oudere vrouw. Ze nam heel relaxed de tijd ondanks dat ze uitliep door een spoedgeval. Ze gaat er geen label of diagnose op plakken. Ze noemt het ouderwets overspannen. Teveel stress opgebouwd het afgelopen jaar en mijn lijf weet daar nu even geen raad mee. Dus heb ik controleverlies en dat voelt heel naar en ellendig. Kost tijd. Ik moet langzaamaan wat structuur in mijn dag gaan brengen, de tijd nemen om kleine dingen te doen. En naar buiten. De lorazepam gaan we even mee uitproberen wat een helpende dosis is wat mij niet teveel versuft. Werken mag ik voorlopig niet eens aan denken. Luisteren naar mijn lijf en mijn lijf de tijd geven om op te knappen. Tot mijn psycholoog terug is van vakantie neemt deze huisarts graag de tijd om met me te praten dus volgende week heb ik weer een afspraak. Al met al vond ik het een fijn en opluchtend gesprek. Ze neemt me serieus maar houdt het ook nuchter en legt goed uit waarom mij dit zo overkomt.
Ze benoemde wel dat antidepressiva goed kunnen helpen in dit soort situaties maar vond ook dat we dat nu niet moesten doen. Het is al ellendig genoeg zo.
Ik voelde me al wat beter toen ik bij jaar wegging. Ze zegt dat het goed komt. Ik heb ook een verwijzing voor psychosomatische fysiotherapie gekregen, dat ga ik ook proberen.
Maar voornamelijk kost het tijd, veel tijd.
Voor zolang het duurt voel ik me nu echt iets positiever.

**Geplaatst**: 04-08-17 20:46

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 04-08-17 20:46

...wat een fijne vrouw!
Goed dat er dit soort artsen bij jouw praktijk werken!
"Dit geeft de burger moed."

Er is gewoon te veel stress en het is nu 'pauze', met wandelen, fysio en wat verder maar blijkt te helpen om het 'moe-je hoofd' wat leger te maken.

**Geplaatst**: 05-08-17 18:20

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 05-08-17 18:20

Het geeft zeker moed. Ik werd er alleen iets te blij van want vandaag gaat het uiteraard weer niet vanzelf. Had ik ook niet verwacht maar toch.... Vanochtend op tijd op gestaan, 8.00, boterham naar binnen geduwd want eten is nog steeds moeilijk. Nog even gezeten en uiteindelijk mezelf overeind gehesen en wat huishoudelijke dingen gedaan. Tussen de middag weer eten erin gepropt, zo'n rare gewaarwording omdat ik normaal een absolute lekkerbek. Daarna naar een vriendin gegaan en naar mijn paard, even kroelen. Was toch weer wat te veel, bij thuiskomst echt kapot.
Normaal sta ik rond half 8 op, ben ik om 9.00 bij mijn paard om te poetsen, buiten te rijden of iets anders. Het lukt me nu echt niet. Het is allemaal controleverlies wat ik moeilijk vind, het gaat anders dan anders en dat vind ik moeilijk.
En ik kan echt nog niet zonder de lorazepam. Ondanks dat ik er maar een paar uur op slaap.

**Geplaatst**: 05-08-17 19:16

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 05-08-17 19:16

Pfff de opname is echt extreem zwaar. Ik voel me zwaar poedersuiker, geen enkele motivatie en zit 24/7 in de crisis/rode situatie. Helaas door vakantieperiode zijn veel therapieën niet mogelijk. Krijg enorme burnoutklachten terug, dus flauwvallen, slecht evenwicht en coördinatie. Slaap bagger. Is echt heel zwaar. Erg jammer, ze doen ook niet echt iets als ik het aangeef.

**Geplaatst**: 05-08-17 19:43

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 05-08-17 19:43

Ach Joska dat klinkt niet goed....sterkte..

**Geplaatst**: 05-08-17 20:41

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 05-08-17 20:41

Heftig hoor, Vala.
De Britten kennen het rijmpje 'rest and digest' - wat zou het een zegen zijn als je tenminste een van de twee weer wat zou kunnen.

En Joska: balen hoor!
Je hebt zo uitgekeken naar het moment dat je eindelijk hulp zou krijgen 'gaat het halve programma niet door ivm vakantie' - "het is om uit je vel te springen"!