Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-08-17 00:35

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 06-08-17 00:35

Heb bewust eventjes niet meer gereageerd omdat het eindelijk een stuk beter ging. Jammer genoeg komt aan alles een einde. Zoals mijn relatie met mijn "nieuwe" vriend. Uit het niks van de een op de andere dag heeft hij beslist dat zijn gevoelens veranderd zijn. Wel heel vreemd omdat hij enkele dagen ervoor nog zei dat hij me graag zag. Tjah niet dus... En was er zo van overtuigd dat dit anders ging zijn... Probeer nu afleiding te zoeken maar heb me echt enooorm slecht gevoeld. Ook heeft een van mijn beste vrienden me ook gedropt. Zoveel teleurstellingen _-:(

**Geplaatst**: 06-08-17 08:54

Geplaatst: 06-08-17 08:54

CalipsoLover schreef:
Heb bewust eventjes niet meer gereageerd omdat het eindelijk een stuk beter ging. Jammer genoeg komt aan alles een einde. Zoals mijn relatie met mijn "nieuwe" vriend. Uit het niks van de een op de andere dag heeft hij beslist dat zijn gevoelens veranderd zijn. Wel heel vreemd omdat hij enkele dagen ervoor nog zei dat hij me graag zag. Tjah niet dus... En was er zo van overtuigd dat dit anders ging zijn... Probeer nu afleiding te zoeken maar heb me echt enooorm slecht gevoeld. Ook heeft een van mijn beste vrienden me ook gedropt. Zoveel teleurstellingen

Pff jeetje, ook nergens goed voor he. Heeft hij ook gezegd wat hij dan wel verwachtte?

**Geplaatst**: 06-08-17 10:38

Geplaatst: 06-08-17 10:38

Sterkte, Calypso Lover! Lu de ve du kan intens gemeen zeer doen!
Als zijn gevoelens zijn veranderd "dan is dat zo", en ben jij als mens uitge.banketstaaf.d. Daar doe je niets tegen - heel erg frustrerend!!!

En dat bovenop andere teleurstellingen. :(:)

Houd je haaks!

**Geplaatst**: 07-08-17 15:50

Geplaatst: 07-08-17 15:50

Luca03 schreef:
CalipsoLover schreef:
Heb bewust eventjes niet meer gereageerd omdat het eindelijk een stuk beter ging. Jammer genoeg komt aan alles een einde. Zoals mijn relatie met mijn "nieuwe" vriend. Uit het niks van de een op de andere dag heeft hij beslist dat zijn gevoelens veranderd zijn. Wel heel vreemd omdat hij enkele dagen ervoor nog zei dat hij me graag zag. Tjah niet dus... En was er zo van overtuigd dat dit anders ging zijn... Probeer nu afleiding te zoeken maar heb me echt enooorm slecht gevoeld. Ook heeft een van mijn beste vrienden me ook gedropt. Zoveel teleurstellingen

Pff jeetje, ook nergens goed voor he. Heeft hij ook gezegd wat hij dan wel verwachtte?

Nope... Zei dat hij het zelf niet wist wat er ontbrak maar hij gewoon niet met twijfelachtige gevoelens kan leven. Dan nog zo van die b*llshit dat hij er wss spijt van gaat krijgen en ik niks fout heb gedaan etc etc... Maar leek ook een beetje om zichzelf wat goed te praten. Natuurlijk was ik boos en gefrustreerd. Heb ook iets heel gemeens gezegd.

Janneke2 schreef:
Sterkte, Calypso Lover! Lu de ve du kan intens gemeen zeer doen!
Als zijn gevoelens zijn veranderd "dan is dat zo", en ben jij als mens uitge.banketstaaf.d. Daar doe je niets tegen - heel erg frustrerend!!!

En dat bovenop andere teleurstellingen.

Houd je haaks!

Dankjewel! En denk dat de zoveelste teleurstelling van mensen in mijn leven inderdaad het ergste is. Opzich gaat het nog wel, mijn relatie van 1,5 jaar die ten einde liep was veel pijnlijker. Maar dan nog is het weer verloren moeite. En gewoon totaal niet leuk om je vertrouwen weer voor de zoveelste keer geschonden te hebben.

**Geplaatst**: 08-08-17 16:27

Geplaatst: 08-08-17 16:27

Hier gelukkig langzaamaan wat verbetering. Vanochtend mijn vader op de hoogte gesteld die op vakantie was. Vond ik heel moeilijk. Mijn vader en ik zijn nog maar samen en ik wil niet dat hij zich druk maakt om mij. Hij reageerde heel goed maar was wel ontdaan.
Ik kan overdag nu vrijwel zonder lorazepam, neem hooguit een kwart tabletje en vandaag nog niks genomen. Om te slapen kan ik niet zonder, dan zie ik ieder uur. Met lorazepam slaap ik 4 a 5 uur aan 1 stuk en daarna is het kleine slaapjes. Niet echt ideaal want ik voel dat mijn lijf een goede nachtrust hard nodig vind. Eten is overdag nog een drama, tegen en in de avond krijg ik trek. Vanochtend mijn boterham met hagelslag er weer uit geblept. Maar ik leg me er maar bij neer, mijn lijf wil kennelijk overdag vrijwel geen eten. Het moet wel veranderen want dit is geen ritme natuurlijk. Het lijkt wel ramadan

Stemming wisselt heel erg. Van diep verdrietig naar redelijk. Van angstig naar het zal wel goed komen. Donderdag krijg ik mijn eerste sessie ontspaningstherapie. En vrijdag terug naar de huisarts. Misschien kan ik weer terug naar de oxazepam voor de nacht. Het opstaan in de ochtend is nog lastig maar ik ga er tegen 8.00 uit en dan naar mijn paard. Vanmiddag Door mijn buurvrouwen naar een bloemenpluktuin gesleept. Zag het helemaal niet zitten maar het was erg leuk en ook rustgevend om tussen de bloemen te lopen.
Al met al dus verbetering maar jeetje wat een weg en zeer zeker nog een behoorlijke weg te gaan. Dat vliegt me regelmatig aan hoor, pfff, pure realiteit!

**Geplaatst**: 10-08-17 08:27

Geplaatst: 10-08-17 08:27

Nou, zonder de Lorazepam overdag is mislukt -O-

. Dinsdagavond al een nerveus gevoel in mijn lijf. Woensdagochtend ging het nog best na de nachtdosering Lorazepam. Maar eind van de middag ging het niet goed, weer het gevoel van een angstaanval maar ik kon het nog zelf opvangen door bezig te blijven. Begin van de avond werd ik supernerveus. Ik moest naar de voetreflexoloog dus heb niks ingenomen en bij haar toch kunnen ontspannen. Zij voelde al wel dat ik herstellende ben zei ze. Vannacht weer hetzelfde drama slaapritme als andere nachten. Vanochtend lag ik wat te doezelen maar dat kan ik beter niet doen, ik droom al heel raar en als ik doezel komen de gekste dingen boven. Is dat normaal?
Straks naar de cesartherapeute, hopelijk daar nog wat goede tips. En vanochtend de Lorazepam maar braaf genomen. Mijn man is vandaag weer naar zijn werk, hij heeft anderhalve week thuis gewerkt. Heel fijn van zijn baas maar het houdt uiteraard een keer op.

**Geplaatst**: 10-08-17 09:17

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 10-08-17 09:17

Hoi Vala,
hoe lang slik je de lorazepam nu...?
Wat je vertelt kan nog van alles zijn, maar het zou het effect van de benzodiazepine kunnen zijn. (Te weinig benzo in je lichaam voelt als een angstaanval. En omdat het de REMslaap onderdrukt, kan het gebeuren dat bij het nadoezelen "de schade wordt ingehaald".)
Zou dat zo zijn, heeft het zin om aan de apotheker (zelf,v/m, niet een assistente) te vragen of je het kunt uitsluipen met Gaba, salvia officinalis of L-Glutamine.
En overleggen met de arts, ze kan bijvoorbeeld bètablokkers voorschrijven.

Hopelijk heeft de cesartherapeute ook tips!
En sterkte met de afwezigheid van je man!

**Geplaatst**: 10-08-17 10:34

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 10-08-17 10:34

Ik slik de Lorazepam nu sinds 31 juli.
Ik zal morgen met de huisarts overleggen over hoe nu verder met de medicatie.
Bij de oefentherapeut was het allen nog een intakegesprek. Wel heftig vond ik het, er wordt nog eens bevestigd dat er echt zaken nu moeten veranderen, terug naar de oude situatie is geen optie. En ik wil beter worden maar een heel traject in met mezelf vind ik heftig. Dus huilen. Maar ik moet het accepteren, het is niet anders. Zoals jij al zei, de ellende in het gezicht aankijken.

**Geplaatst**: 10-08-17 11:13

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 10-08-17 11:13

Houd je haaks - en huilen helpt!!

**Geplaatst**: 10-08-17 18:01

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 10-08-17 18:01

Hier ging het beter, daarom ook niet veel gereageerd (wel meegelezen), alleen nu gaat het weer wat slechter.
Ik ben twee dagen terug van vakantie en dat ging redelijk goed. Ben begonnen met twee maal daags te sporten en ben begonnen aan een gezond dieet om wat af te vallen. Elke ochtend mn wekker gezet om half 9 en om 9 uur of rond 9 uur gaan hardlopen. 's Avonds om een uur of 8 dan nog wat oefenigen doen en dan rond 10 uur a half 11 naar bed. Ik word alleen elke keer voor mn wekker wakker, vannochtend werd ik om 5 uur wakker, dan slaap ik wel weer verder maar dan droom ik raar en wanneer ik wakker word voel ik me echt lamlendig. Ik wilde de psycholoog bellen, ben al een maand niet geweest want sta op de wachtlijft voor emdr en psychotherapie, tot op heden nog niets over gehoord.

Vala, jeetje, wat rot. Hou je haaks!
Joske: wat fijn dat je bent opgenomen, alleen poedersuiker dat de vakantieperiode er voor zorgd dat jij nog niet de juiste hulpt hebt, of de hulpt hebt gekregen war je op had gehoopt. Hou je haaks, en dikke knuffel van mij.

**Geplaatst**: 13-08-17 08:08

Geplaatst: 13-08-17 08:08

Na 2 best goede dagen had ik gisterenavond een inzinking, en nog. Mijn man kwam moedeloos thuis vanwege zijn boot die niet op tijd klaar is. Verder merk ik ook aan hem dat mijn situatie ook een zware tol trekt. En ik kon er niet mee omgaan. 2 uur lang geprobeerd het me niet te laten raken en toen ging ik voor gaas. Huilen, alles weer zwart zien. Zijn nog gaan wandelen maar ik kon alleen maar naar de grond kijken ipv om me heen, en maar malen. Bang dat ik gek wordt etc.
Thuis weer een Lorazepam gepakt en met een uurtje rustig. Vannacht na 2 uur slaap wakker en dan begint de onrust, hart klopt als een dolle. Dan ineens zakt de rust weer op me neer en lig ik redelijk kalm. Allemaal hazenslaapjes met gedachten en dromen. Ik wilde vanochtend naar mijn paard maar ik ben te slap. De buren vroegen gisteren of we een stukje mee wilden varen vandaag. Mijn man wil heel graag maar ik zie het eigenlijk niet zitten. Aan de andere kant wel want is afleiding. Wat een ellende weer zo'n terugval....zou het erbij horen? Ik kan dat slecht behappen, vooruit en dan weer achteruit.

**Geplaatst**: 13-08-17 09:42

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 13-08-17 09:42

Het hoort er inderdaad helaas wel bij. Maar, daar waar de slechte periodes in het begin meer voorkomen dan de goede, gaan de rollen zich normaliter omdraaien en worden de goede periodes steeds langer en de slechte korter.

**Geplaatst**: 13-08-17 09:45

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 13-08-17 09:45

Hoe gaat het met jou?
Ik moet proberen niet gelijk zo over de zeik te gaan maar ja das makkelijker gezegd dan gedaan....en het accepteren. Maar hoe accepteer je dit gevoel?

**Geplaatst**: 13-08-17 10:12

Geplaatst: 13-08-17 10:12

Vala schreef:
Ik moet proberen niet gelijk zo over de zeik te gaan maar ja das makkelijker gezegd dan gedaan....en het accepteren. Maar hoe accepteer je dit gevoel?

Bedoel je het gevoel dat je telkens terugvalt en daar geen controle over hebt? Soms is weten dat het op termijn beter gaat, een stukje van de weg naar acceptatie. Sommigen accepteren het ook niet, wat natuurlijk ook mag. Iedereen heeft recht op accepteren of niet accepteren.
Onze cultuur / maatschappij is zo gemaakt dat we vinden dat we altijd gelukkig en happy moeten zijn, geen zorgen moet hebben, ... Maar zo werkt het helaas niet altijd. Geluk kan je niet afdwingen. En tegen jezelf gaan zeggen 'ach, ik moet wat gelukkig zijn' helpt weinig mensen vooruit. Ja, geluk is deels door jezelf te beïnvloeden, maar er spelen nog een heel aantal andere factoren mee.
Het is - voor mij - een evenwicht zoeken tussen rust nemen en zoeken voor mezelf en mezelf aansporen om toch iets te gaan doen waar ik minder zin in heb, tussen mij zo nu en dan laten gaan in een slecht gevoel en dat gevoel niet af te remmen maar toe te laten en stappen te ondernemen om er iets aan te veranderen. En wat milder leren zijn voor mezelf, zelfcompassie (al vind ik dat woord aan sich niet geschikt).
Het is goed dat je afleiding probeert te zoeken, probeer daar nog een evenwicht in te zoeken zodat je jezelf ook niet overvraagt. Stel jezelf als doel bv dat je dagelijks 1 ding wil doen ter afleiding of 1 ding waar je op dat moment misschien niet direct zin in hebt, maar gedaan moet worden of waar je je partner mee tegemoet kan komen (zoals bv gaan varen met de buren).
Misschien heb je ook hier iets aan: https://www.fitinjehoofd.be

**Geplaatst**: 13-08-17 10:23

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 13-08-17 10:23

Dank je wel! Interessante site!

**Geplaatst**: 13-08-17 12:09

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 13-08-17 12:09

En ook al is het zwaar voor je partner, praat erover. Spreek je zorgen naar elkaar uit. Dat helpt je verder dan maar proberen jezelf in het gareel te houden. Want dat lukt toch niet

En bespreek ook wat je wel en niet wilt doen. Niet achteloos maar met hem mee gaan omdat je denkt dat hij dat graag wilt, maar spreek uit dat je er tegenop ziet. Eerlijkheid en openheid is hier de sleutel, hoe lastig soms ook.

**Geplaatst**: 13-08-17 15:59

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 13-08-17 15:59

Dat doe ik ook hoor. Als ik het echt niet had gewild waren we thuis gebleven.
Het heeft me niet geholpen zoals ik gehoopt had. Voel me nog steeds ellendig.

**Geplaatst**: 13-08-17 16:21

Geplaatst: 13-08-17 16:21

Vala schreef:
Dat doe ik ook hoor. Als ik het echt niet had gewild waren we thuis gebleven.
Het heeft me niet geholpen zoals ik gehoopt had. Voel me nog steeds ellendig.

Ik kom ff binnen wandelen

Én hij had ook ff heerlijk alleen kunnen gaan! Ff met z'n hoofd in de wind en lol maken. En als hij jou niet alleen had willen laten hadden jullie daar een oplossing voor kunnen zoeken: een buurvrouw, bij familie of een vriendin.

Ik vind het wel een belangrijke: dat je aangeeft dat je partner je situatie zwaar vindt. Hij moet ook aan de bak zo te lezen. Veel meer zaken loslaten en niet aan elkaar koppelen. Je hebt jullie, je hebt ieder voor zich en je hebt altijd perioden van ziekten of tegenslag en die moet je ook kunnen loskoppelen.

Jij bent nog steeds de lieve leuke mooie Vala. Alleen je hebt jezelf verwaarloosd (dat zeg je zelf, jaren doorgegaan met een pijnlijk lijf). Nu is je lijf in de ho-ijzers. Nu mag je aan de bak. Zie dit als een kans. Een kans om beter voor jezelf te gaan zorgen. Een kans om te groeien. En dat jii je nu poedersuiker voelt dat mag. Dat jij nu niet slaapt dat mag. Dat jij alleen naar de grond kijkt dat mag. Weet dat alles tijdelijk is.

Waar gaat je partner nu blij van worden?
Waar ga jij nu blij van worden?
Blijf dat in de picture houden! Tijd voor hem, tijd voor jou en tijd voor jullie samen. Daarnaast werken jullie fulltime. Hij op z'n werk (ga ik even vanuit) en jij aan jezelf. Net zo'n dikke zware baan als hij heeft. En na een tijd zwoegen, je best doen, opklimmen krijg je resultaat. Niets krijg he cadeau. Je opleiding niet, je werk niet, je paard niet, je huis niet. Nuchter en realistisch

Het is natuurlijk super +^%^* dat je je zo voelt. En het is zwaar. En je moet. Je moet nu. Je hebt geen andere keuze meer en dat is natuurlijk ook lastig. Eerder had je een keuze: stoppen of doorgaan. Voor jezelf (gaan) zorgen of kop in het zand blijven steken. Je hebt gekozen. En nu kiest je lichaam. Zie je lichaam nu ook ziek ipv alleen je bovenkamer. Alles wat verwaarloosd wordt gaat stuk. En nu fix time. Rust roest. Pak de cola en ga poetsen

Fix it. Het gaat je lukken! :(:)

Laatst bijgewerkt door Hannanas op 13-08-17 16:23, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 13-08-17 16:22

Geplaatst: 13-08-17 16:22

Jammer is dat he. Soms knap je heel erg op van dingen doen, het andere moment help het geen snars.

**Geplaatst**: 13-08-17 18:42

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 13-08-17 18:42

En dan raak je ook weer zo uit het veld geslagen als het niet lukt, want lukt het dan de volgende keer weer niet? Ik weet dat 4 weken dit meemaken niet lang is maar het voelt als een eeuwigheid en ik denken ik hou het niet vol. Ik doe hard mijn best met dagstructuur, niet teveel plannen, pauzes. Het beste helpt om bezig te blijven maar daar ben ik vandaag te moe voor.

**Geplaatst**: 13-08-17 19:36

Geplaatst: 13-08-17 19:36

Vala schreef:
En dan raak je ook weer zo uit het veld geslagen als het niet lukt, want lukt het dan de volgende keer weer niet? Ik weet dat 4 weken dit meemaken niet lang is maar het voelt als een eeuwigheid en ik denken ik hou het niet vol. Ik doe hard mijn best met dagstructuur, niet teveel plannen, pauzes. Het beste helpt om bezig te blijven maar daar ben ik vandaag te moe voor.

Weet je, die dagstructuur en oliebol is leuk, als het werkt. Voor mij werkt het ook niet. Kijk wat bij jou past, kijk per dag wat je echt moet doen, en verder wat je kunt of wilt doen. Kies vooral voor jezelf, zorg goed voor jezelf. Houd je structuur in eten, sta op een vast tijdstip op, kleed je aan en ga iig naar de woonkamer. Doe daarna vooral wat jou rust geeft.

**Geplaatst**: 13-08-17 22:20

Geplaatst: 13-08-17 22:20

Vala schreef:
En dan raak je ook weer zo uit het veld geslagen als het niet lukt, want lukt het dan de volgende keer weer niet? Ik weet dat 4 weken dit meemaken niet lang is maar het voelt als een eeuwigheid en ik denken ik hou het niet vol. Ik doe hard mijn best met dagstructuur, niet teveel plannen, pauzes. Het beste helpt om bezig te blijven maar daar ben ik vandaag te moe voor.

Je kan het ook omgekeerd zien: je bent er voorheen weer een paar dagen uitgekrabbeld, dus waarom zou het dan niet nog een keer lukken recht te krabbelen?
Ik merk in je berichten dat je heel erg je best doet. Probeer te voorkomen dat je extra stress krijgt door het zo goed te willen doen.

**Geplaatst**: 14-08-17 08:53

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 14-08-17 08:53

Na een nacht worstelen en 2 uur slaap maar weer naar de huisarts gebeld. Verteld dat ik slecht slaap, had vanochtend ook pijn op mijn borst. Hoofdpijn en oorpijn. Maar ja, buiten dat ik nog wat extra tabletten Lorazepam voorgeschreven krijg met de boodschap dat ik dit toch echt moet afbouwen word er verder niks gedaan.
Gewoon lekker gaan liggen in mijn bed lukt me niet, ik word gek in dat bed, moet juist iets doen maar daar ben ik dan weer te uitgeput voor. Ik ben zo moe en op.

**Geplaatst**: 14-08-17 11:38

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 14-08-17 11:38

Ik heb de indruk dat je je nu niet geholpen voelt door de HA. Wat zou deze anders moeten doen zodat jij je wel geholpen voelt? En stel: de HA doet nu wel iets waardoor je geholpen bent, wat is er dan voor jou veranderd? Waaraan merk je dat de HA je heeft kunnen helpen?

**Geplaatst**: 14-08-17 11:49

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 14-08-17 11:49

Ik voel me gewoon niet serieus genomen als er maar even overlegd wordt en de assistente me op deze manier afpoeiert. Ik hoor in haar stem dat ze het zelf ook vervelend vind om het zo te doen. Ik ben bang en op, heb pijn op mijn borst en kan niet ontspannen door een continue bonzend hart. Terwijl mijn lichaam dat zo nodig heeft. Wie weet moet ik andere medicatie? Of even gezien worden ter geruststelling?