Hoe slaapt ze bij haar vader? Hebben jullie goed contact?

Ik slaap ook zeer regelmatig met mijn kinderen samen. Beter dat dan helemaal niet slapen.

Veel sterkte en succes, er komen goede tips voorbij hier.

Stuur me maar een pb ik kan jullie helpen.

wat een hoop veranderingen in korte tijd, jij bent het enige wat nog het zelfde is.
Je hebt natuurlijk ook de warmte niet mee, dan slaapt iedereen slecht.
Zoek proffesionele hulp voor haar meer advies kan ik je niet geven.

( zijn er zonder dat je het weet nog meer vervelende dingen gebeurt zoals eenzaamheid, pesten of misbruik?)


Negative aandacht is ook aandacht, maar wat is de achterliggende oorzaak!
Het zijn heftige signalen wat naar voor jullie allemaal,Hopelijk weet je snel wat er achter zit!

Ik herken mezelf heel erg in dit verhaal toen ik 7 was.
Mijn ouders waren gescheiden en niet veel later overleed mijn vader, best snel bij een andere man in getrokken en ik was ook heel bang om mijn moeder kwijt te raken of dat ze mij zou vergeten.
Ik durfde niet meer bij mijn moeder weg en durfde ook niet te slapen. Werd heel snel boos, maar dan ook echt heel boos, dat kwam allemaal uit onzekerheid om mijn moeder te verliezen. Wij hebben het opgelost met therapie, er was een man die bij ons thuis kwam. Dat heeft onwijs goed geholpen en was er echt wel snel vanaf.
Als tip wil ik meegeven, word alsjeblieft niet boos op je dochter. Dat meisje heeft al veel meegemaakt op haar leeftijd en bij een nieuwe man intrekken geeft echt veel impact. Boos worden werkt echt alleen maar averechts en dat zou haar angst alleen maar erger maken.

Dat is het eerste dat in mij opkwam ga samen met haar slapen. Ze heeft haar rust ook hard nodig en als ze op deze manier wel zou kunnen slapen is dat mooi meegenomen.

Ik verplaats je topic even naar [MWS] Mensenwelzijn en Sport, daar past dit beter.

Hier zou ik enorm mee uitkijken, je weet nooit of je morgen weer wakker word, al zou ik dat niet benoemen maar nooit beloven dat het niet gebeurd.

Sowieso een soort trauma, een hechtingsprobleem. Ik zou haar idd laten praten met een kinderpsycholoog of hulpverlening. En haar veel structuur en geborgenheid geven. Ik zou ook samen met haar gaan slapen. Niet met de partner erbij, alleen met haar. Ik denk dat het dan al een stuk beter gaat. Ze heeft veel te veel te verduren gehad in korte tijd.

Er worden een hoop tips gegeven, maar ik wil eigenlijk alleen zeggen dat ik je absoluut geen slechte moeder vind! Je hebt gedaan wat goed voelde, ook al is er een hoop gebeurt in een korte tijd. Ook dit komt wel weer goed. Wellicht dat een kinderpsycholoog haar kan helpen en probeer positief te blijven tegen je dochter (doe misschien wat vaker wat leuks met z'n tweeën, en ook het samen slapen (mits je dochter dat prettig vind) vind ik geen gek idee).

Ik heb je een pb gestuurd.

Ik zou er ook niet van slapen als ik 6 jaar oud was....

- vader en moeder in een slechte relatie voorafgaand aan de scheding ( denk je dat een kind dat niet merkt?)
- scheiding - vader weg
- paard dood
- kat dood
- nieuw persoon als substituut-vader
- verhuizing

De zekere bodem is compleet onder het leventje van dit kind weggeslagen. Zoek professionele hulp om dit in goede banen te leiden.

Tips over de verlatingsangst zie ik veel langskomen.
Wat hebben jullie gedaan ten opzichte van het verlies van de dieren? Wat mijn kinderen echt goed geholpen heeft en nu nog als de oudste (bijna11) zijn opa of de hond of de konijnen weer heel erg mist is buiten een sterretje aansteken. Ik heb ze uitgelegd dat als iemand of een dier overleed een sterretje word. En het sterretje afsteken staat als symbool voor het even hallo zeggen. Ook hebben ze een foto boven hen bed die ze elke avond gedag zeggen. Mijn kids hebben ook veel meegemaakt. En dan de 2 oudste. Met bedplassen nachtmerries tot gevolg. Zei wel 100x per dag dat ik van ze hou ze hebben het stukje geborgenheid nog meer nodig na een periode van onrust. En ze in bed nemen waarom niet als je haar angst daar mee wegneemt. En ik zeg altijd zo voor hen 18e willen ze echt niet bij je in bed

Ben je toevallig een x weggegaan zonder dat ze dit wist dat ze wakker werd en jij er niet was? Kinderen kunnen dit namelijk echt erg vinden en het daardoor nu niet meer vertrouwen.

Verder zou ik idd een hulpverlener inschakelen en een gesprek aangaan met je jongste dochter dat dit niet de bedoeling is om na te doen want zij ziet ook dat haar zus hier aandacht voor krijgt dus is niet zo gek dat ze het ook gaat doen. Negatieve aandacht is namelijk ook aandacht

ik zou zeker met je kind naar een gezins coach gaan om te kijken hoe dit meisje haar angsten weer onder controle gaat krijgen,
msschien kan je haar een troost beer kopen waar ze haar verdriet en angsten aan kwijt kan.
en zorgen voor een nieuwe vaste structuur,
misschien helpt het haar ook om een tijdje bij papa te wonen of alleen even bij jou, zodat ze weer beter in haar vel zit, en weer kan slapen zoals het hoort,
ga eens een dagje alleen met haar op pad, iets wat ze leuk vindt en alle aandacht van jou krijgt, en doe dit structueel 1 keer per maand tijd voor Lot,
het is allemaal wat veel voor je meisje geweest, en moet wennen aan de nieuwe thuissituatie en leren dat niet iedereen weg blijft maar ook terug komt.
succes met alles

Ik zal kort even antwoorden. De papa en ik komen nog steeds erg goed overeen ifv de kindjes. Ze slaapt bij de papa ook heel erg slecht maar er wordt door hem niet verder op ingegaan. Lampje aan, deur open en niet naar beneden komen. Nu enkel slapen.
De dieren heeft ze geen afscheid kunnen nemen, maar van mijn paard heeft ze nog een dekje en een halster. Het dekje ligt steeds onder haar hoofdkussen, het halster hangt boven het hoofdeinde. Ze heeft ook een mooi foto album waar we regelmatig in bladeren, en waarbij ik het wat en hoe vertel achter de foto. Vanavond slaapt ze sowieso bij mij, in mijn bed. Morgen om 17u hebben we een afspraak bij een therapeute. Hopelijk voelt ze zich snel wat beter.

Bedankt alleszins voor alle tips!!

Je dochter heeft heel erg veel meegemaakt en heeft nu erg last van verlatingsangst, denk ik. Het enige dat werkt is om haar een gevoel van veiligheid te geven, zodat ze langzaamaan eraan kan wennen dat er voorlopig even niks verandert. Ik weet natuurlijk niet hoe jullie woning is, maar het kan enorm helpen als je dochter jullie vanuit haar kamertje kan horen. Misschien kan ze tijdelijk dichterbij de woonkamer slapen zodat het niet te stil wordt en ze jullie stemmen kan horen. Een nachtlampje is ook altijd fijn en je kan haar een speciale knuffel voor in bed geven die 'alles begrijpt'. De therapeut heeft vast nog wel wat meer ideeen over hoe je nog iets kan doen aan het verwerken van het verlies van jullie paard, een fotoboek maken, een hoekje inrichten (voor het dekje en het halster) en elke dag een verhaal vertellen over het paard, richting uiteindelijk zijn reis over de regenboogbrug naar de hemel.

Ik vind het vreemd dat iedereen met therapeuten aan komt zetten en niemand met PRAAT met je kind. Help haar haar gevoelens onder woorden brengen en zeg dat alles wat ze voelt OK is. Ik denk echt dat dat het aller belangrijkste is! Minstens zo belangrijk als het geven van geborgenheid. En natuurlijk laat je ook een lampje aan en mag ze bij je slapen etc etc.

Ik moet erop terugkomen dat je niet kan zeggen dat mama niet zomaar weg is, dat is inderdaad een belofte die je niet waar kan maken en die, in geval van, meer kwaad dan goed doet.

Omdat praten met een zesjarige best lastig kan zijn en zij hun gevoelens soms niet goed onder woorden kunnen brengen.

Het is geen schande om een therapeut in te schakelen.
Mijn dochter heeft toen ook SPEL therapie gehad, wegens niet verwerkte gebeurtenissen, waaronder een scheiding. Wij hebben hier allemaal enorm veel aangehad en het heeft haar goed geholpen.

Los daarvan helpt "praten" ook niet altijd. Zelfs bij volwassenen is soms meer nodig dan alleen een goed gesprek om bepaalde angsten los te laten. En dan beleven kinderen het een stuk anders dan wij.

Zoals ik het lees heeft de TS al verscheidenen zaken geprobeerd waarbij een "gewone" angst allang overkomen zou zijn. Dus is het misschien handig iemand mee te laten kijken die erop gespecialiseerd is om DL te leren dat ze niet bang hoeft te zijn.

Het heeft mij erg verbaast hoe "extreem" mijn dochter (5) reageerde op het ophangen van een rookmelder. Dus kan me goed voorstellen dat de dochter van TS meer nodig heeft dan een goed gesprek voor het verwerken van een opeenstapeling van gebeurtenissen.

Daarom ben je toch ouders? om dat je kind te leren?
En ik zeg ook niet dat je therapie moet laten maar vergeet vooral je rol als ouder niet.

En dan schrijft ook nog iemand dat praten niet helpt?

Ik wens jullie veel succes!

En om even terug te komen op het praten. Ik heb dit echt wel al vaker gedaan. We bespreken elke dag tijdens het avondeten de fijne en minder leuke momenten van de dag. Uit dat praten zijn er wel aandachtspunten naar voren gekomen zoals oa bewust aandachtig zijn wanneer ik luister of dingen samen doe met haar. Dus dat basis praten lukt best goed. Het uiten van haar ongerustheid lukt haar wel. Ze kan duidelijk aangeven waar ze zo bang voor is, maar is enkel niet "vatbaar" voor mijn logische/emotionele uitleg daarrond.
Nu echter hout vasthouden. Ik heb ze rond 19u in bad gestopt (met ontzéttend veel schuim en een gezichtsmasker van mij), en ze heeft zo ongelofelijk liggen giechelen en prutsen. Daarna gezellig het boek "de drie dappere paardjes" gelezen. Tien minuutjes geknuffeld in bed en voor ik het goed en wel besefte lag ze te snurken.
Misschien doet die Q'time haar ook wel deugd en moet ik inderdaad nog bewust(er) tijd investeren.

Super vervelend voor jullie allemaal zeg, een kind heeft controle over 3 dingen, eten,slapen en ontlasting. ik hoop dat je iemand vindt die haar wat meer rust kan geven.
Ben je bekend met rescue remedy? dat zou haar misschien ook wat rust kunnen geven. Voor mijn kinderen als ze even een rust puntje nodig hebben, gebruik ik ook vaak "stress away"van Young living deze mix van olie draag ik of bij mijzelf, of druppel het op hun knuffel ( of beide) mijn kinderen vinden het erg prettig en komen echt tot rust

Wat fijn! Ik denk echt dat je daarmee al een hele hoop bereikt. Ik hoop dat ze fijn slaapt vannacht!

Ah wat lastig...

Mijn dochter had toen ze 2,5 jaar was een fase waarbij ze ineens heel slecht sliep, daarvoor sliep ze vanaf geboorte super veel en goed.

In die periode dat zij niet goed sliep, was mijn huwelijk erg moeilijk, waren we bezig met zindelijkheid en hadden we net haar speen weggehaald (met haar hulp overigens, ze wilde 'm zelf in de bak doen). Elke nacht super vaak wakker en ik ben elke keer naar haar toe gegaan, elk uur soms. In een normale situatie had ik dat niet gedaan.

Het ging uiteindelijk over toen ik ook beter in mijn vel zat, ook wat betreft mijn huwelijk. Toch iets wat kids aanvoelen denk ik, en ze kunnen er helemaal niks mee!

Ik wens jou en je meisje veel sterkte en succes maar het komt vast goed

Ik zou in dit geval samen met haar vader naar een professional gaan, dan kun je daar met zijn allen samen een ritueel afspreken en daar aan vast houden. Ik denk dat het op die manier het makkelijkst is om op één lijn te komen. Het maakt denk ik niet zo uit hoe je het oplost (streng maar duidelijk zoals je partner, of met heel veel erbij slapen) als het maar bij jou en je ex op dezelfde manier gebeurt.

Ik zou me ook niet schuldig voelen over de scheiding en je nieuwe partner, het is echt niet gezegd dat het daar persé van komt. Mijn stiefdochter heeft een hele nare scheiding met direct een nieuwe vriend bij mama in huis meegemaakt, verdriet ja zeker maar echt geen trauma's hoor.