Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-09-17 20:45

Geplaatst: 25-09-17 20:45

verootjoo schreef:
Qerty schreef:
Ik heb in mijn BHV cursussen altijd meegekregen dat ik als 'gewone burger' een tattoo sowieso moet negeren en een ketting eigenlijk ook.
Geen idee wat ik zou doen, maar niet reanimeren betekent iemand te laten sterven en geen idee of ik dat zou kunnen. Dat was ook de motivatie van ons opleidingsbedrijf dat ze BHV'ers instrueren gewoon altijd te starten met reanimatie.

Dat vind ik wel raar hoor waarom niet gewoon iemands keuze respecteren?

Omdat JIJ wel verder leeft:

Wij kregen een wat doe je: je bent in het bos in een retreat, je hebt geen mobiele telefoon ed. Terwijl je wandelt kom je een hardloper tegen, je groet elkaar en gaat verder. Paar kilometer verderop zie je de hardloper liggen, geen hartslag.
Ren je terug om hulp te halen of ga je reanimeren, wetende dat de kans erg klein is dat er hulp komt.

Er is geen goed antwoord natuurlijk, maar puur voor jezelf ga je reanimeren. Een mensenleven laten liggen is nogal wat en iemand bewust laten doodgaan gaat je niet in de koude kleren zitten.

TS ik wens jou en je familie heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 25-09-17 20:56

Geplaatst: 25-09-17 20:56

Onali schreef:
verootjoo schreef:

Dat vind ik wel raar hoor waarom niet gewoon iemands keuze respecteren?

Omdat JIJ wel verder leeft:

Maar het gaat op dat moment niet om jou.

Met een beetje pech (voor diegene die tegen zijn wil in gereanimeerd wordt) moet diegene ook verder leven met een hoop hersenschade en fysieke beperkingen in een verpleeghuis en is de familie hun naaste kwijt terwijl hij fysiek nog aanwezig is. Terwijl hij er uitdrukkelijk om heeft gevraagd niet gereanimeerd te worden.
Maar goed, dan heb jij iig een leven gered.

Niks doen is ook altijd een keuze.

Maar goed, ik werk dan ook in de geriatrie waar de optie niet behandelen een heel stuk gewoner is

**Geplaatst**: 25-09-17 21:01

Geplaatst: 25-09-17 21:01

Het gaat in die situatie om 2 mensen, de ene die dood is/gaat, de ander die levensreddend heeft geleerd te handelen. Het is nogal wat om niet te handelen en te zien hoe iemand overlijdt, zeker als niet professioneel werkend met leven en dood. Het is ook nogal wat om in te gaan tegen de wens om niet te reanimeren. Beide mensen zijn even belangrijk in mijn ogen.

**Geplaatst**: 25-09-17 21:05

Geplaatst: 25-09-17 21:05

Mijn moeder bleek ook ongeneeslijk ziek. Uitgezaaide kanker. Zou nog ongeveer een jaar te leven hebben. 2 weken na dit nieuws kreeg ze thuis een ruitembolie ( bloedprop in de aorta) waardoor ze een hartstilstand kreeg. Er kwamen 2 ambulances en een politiewagen. Deze mensen zijn ruim een half uur aan het reanimeren geweest. Helaas mocht het niet baten en was mijn moeder al overleden.
Ze reanimeren dus nog wel in deze fase van de ziekte. Het is meer dat als iemand echt in de laatste fase zit of door medicijnen/ behandeling een hartstilstand krijgt ze niet meer reanimeren. Hopelijk geeft mijn verhaal je een beetje rust. Als je meer wilt weten stuur gerust een pb.

**Geplaatst**: 25-09-17 21:29

Re: reanimeren, in hoeverre eigen keuze?

Geplaatst: 25-09-17 21:29

Een arts mag niet medisch zinloos handelen. Dus kan besluiten een bepaalde behandeling niet uit te voeren op medische gronden.
Niet reanimeren is iets anders dan niet behandelen. Dat is wel belangrijk om te weten, sommige mensen zijn bang dat als het niet reanimeren wordt besproken dat dat ook gevolgen heeft voor de rest van de behandeling. Dat is niet zo.

De timing is misschien slecht geweest en de uitleg naar wat ik begrijp ook. Een arts moet echter het reanimatiebeleid bespreken met de patiënt. Dat kan natuurlijk rauw op je dak vallen.

Voor mij als verpleegkundige is het wel prettig als het besproken is op het moment dat het mis gaat. Vroeger moesten we nog weleens patiënten reanimeren waarvan we eigenlijk wisten dat het niet ging lukken, maar er was geen niet reanimeren beleid afgesproken.
Ik had deze patiënten en hun families een rustiger einde gegund dan de hectiek van een reanimatie.

Vraag nog een toelichting bij de arts en waarschijnlijk is het fijn om met tweeën naar een afspraak te gaan. In deze heftige periode gaat er anders misschien info verloren.
Veel sterkte!

**Geplaatst**: 25-09-17 21:46

Geplaatst: 25-09-17 21:46

josien_m_ schreef:
Het gaat in die situatie om 2 mensen, de ene die dood is/gaat, de ander die levensreddend heeft geleerd te handelen. Het is nogal wat om niet te handelen en te zien hoe iemand overlijdt, zeker als niet professioneel werkend met leven en dood. Het is ook nogal wat om in te gaan tegen de wens om niet te reanimeren. Beide mensen zijn even belangrijk in mijn ogen.

Dit dus.

Ikzelf werk in de terminale thuiszorg, het is de 'bedoeling' dat ze komen te overlijden. Vaak kanker, maar ook hart- en longfalen of ouderdom.
En ondanks dat ik de lijdensweg ook mee maak is het nog wel moeilijk om niets te doen en ze te laten overlijden.
Bij de eerste cliënt die tijdens mijn dienst overleed sprong ik ook op en reanimeren was wel 1 van de eerste dingen die door mn hoofd schoot. Totdat ik besefte nee hoeft niet en ben als een gek naar boven gerend om haar man te halen.

Ik heb veel dingen gezien sinds ik op mn 17de in de zorg ging werken, ook de nadelige gevolgen van reanimatie bij jonge mensen.
Maar ik snap ook heel goed hoe het zou voelen om bewust op je handen te gaan zitten bij niet reanimeren.

Dat was dus ook wat de BHVopleider probeerde duidelijk te maken met het vraagstuk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-09-17 17:26

Re: reanimeren, in hoeverre eigen keuze?

Geplaatst door de TopicStarter : 26-09-17 17:26

Nou als je het over de duvel hebt, dit was nieuws van vandaag: http://www.rtvnoord.nl/nieuws/183794/Ve ... en-patient

En dit is het ziekenhuis waar mijn moeder patiënte is. Ik snap nu opeens waarom dit zo nodig nu zo rigoureus met haar besproken moest worden...

**Geplaatst**: 26-09-17 18:32

Geplaatst: 26-09-17 18:32

Murosch schreef:
Nou als je het over de duvel hebt, dit was nieuws van vandaag: http://www.rtvnoord.nl/nieuws/183794/Ve ... en-patient

En dit is het ziekenhuis waar mijn moeder patiënte is. Ik snap nu opeens waarom dit zo nodig nu zo rigoureus met haar besproken moest worden...

Het is al heel lang verplicht om met elke patiënt in het zkh een reanimatiebeleid af te spreken

En wat die verpleegster heeft gedaan kan echt niet, op eigen houtje besluiten niet te reanimeren...

**Geplaatst**: 26-09-17 18:53

Re: reanimeren, in hoeverre eigen keuze?

Geplaatst: 26-09-17 18:53

Ik vind dat iedereen die dat wil,het recht heeft op een reanimatie! te idioot voor woorden om een terminale patiënt niet te reanimeren omdat ze toch nog máár een jaar te leven heeft. Gun die patiënt dat laatste jaar dan ook,als die dat zo graag wil.Wie zijn de doktoren om over het leven van een ander te bepalen.
Dat is ook zo met 'de stekker' eruit trekken,oftewel de behandeling stoppen. Ook zoiets,een arts gaat bepalen of iemand de tijd krijgt om alsnog er beter uit te komen of niet. Ze wilden bij mijn dochter ook de stekker eruit trekken,want ze zou er toch niet meer gezond uitkomen. Ik heb geweigerd! en na 3mnd. kwam ze eruit.Nu loopt er een gezonde meid van 28 jaar oud rond.

Ik vermoed dat het met de zorgkosten te maken heeft,maar ik vind dat ze vaak veel te snel een patiënt opgeven.En je kan eisen dat ze de reanimeren of door behandelen,desnoods bepaalt de rechter dat.

TS laat je niet ompraten door doktoren,mijn broer heeft dat wél laten doen en zijn vrouw is gestorven omdat ze na 1 dag al de behandeling stop zette!
Ik wens je heel veel sterkte met je moeder.

**Geplaatst**: 26-09-17 19:07

Geplaatst: 26-09-17 19:07

Vanmorgen stond het - zonder uitspraak - anders in de krant.

Oa. dat het dossier bij opname onvolledig was, waardoor zij wel wist dat het erger ging dan op papier stond. En dat zij niet wist dat opgenomen was in afwachting van opname in het UMCG.
En dat de waarnemend zaalarts niet bereikbaar was.
En dat zij niet wilde dat de sondevoeding in zijn longen zou komen.

Die feiten meegewogen vind ik schrappen uit het register veel te zwaar.
Die straf zou hoogstens de afwezige zaalarts mogen krijgen. Die meneer of mevrouw was verantwoordelijk en schitterde door afwezigheid.
Als BIG geregistreerde vakvrouw heb je het recht je eigen afweging te maken en mij klonk die niet slecht in de oren.

Collega's wegsturen hoort uiteraard niet.

**Geplaatst**: 26-09-17 19:28

Geplaatst: 26-09-17 19:28

gohya schreef:
Ik vind dat iedereen die dat wil,het recht heeft op een reanimatie! te idioot voor woorden om een terminale patiënt niet te reanimeren omdat ze toch nog máár een jaar te leven heeft. Gun die patiënt dat laatste jaar dan ook,als die dat zo graag wil.Wie zijn de doktoren om over het leven van een ander te bepalen.
Dat is ook zo met 'de stekker' eruit trekken,oftewel de behandeling stoppen. Ook zoiets,een arts gaat bepalen of iemand de tijd krijgt om alsnog er beter uit te komen of niet. Ze wilden bij mijn dochter ook de stekker eruit trekken,want ze zou er toch niet meer gezond uitkomen. Ik heb geweigerd! en na 3mnd. kwam ze eruit.Nu loopt er een gezonde meid van 28 jaar oud rond.

Ik vermoed dat het met de zorgkosten te maken heeft,maar ik vind dat ze vaak veel te snel een patiënt opgeven.En je kan eisen dat ze de reanimeren of door behandelen,desnoods bepaalt de rechter dat.

TS laat je niet ompraten door doktoren,mijn broer heeft dat wél laten doen en zijn vrouw is gestorven omdat ze na 1 dag al de behandeling stop zette!
Ik wens je heel veel sterkte met je moeder.

Stekker eruit trekken en wel of niet reanimeren zijn twee heel verschillende dingen. Bij een reanimatie heeft het lijf de stekker er namelijk zelf uitgetrokken en het enige wat je dan nog kunt proberen is om met veel geweld die stekker weer in het stopcontact te rammen (reanimatie).
En aangezien er in ziekenhuizen nog steeds zorg wordt geleverd door mensen in plaats van robots ben ik blij dat er regelmatig bij voorbaat wordt besloten om niet te reanimeren mocht die situatie zich aandienen. Je doet een lijf namelijk veel geweld aan en als dat een kansloze zaak is maakt dat het niet makkelijker.
Had laatst nog een bijna 90-jarige liggen in een erg slechte fysieke situatie waarbij de familie er nog een nachtje over wilde slapen of er wel of niet gereanimeerd zou moeten worden. Het vooruitzicht dat ik in dat geval een halve ribbenkast zou moeten breken terwijl de situatie uitzichtloos zou zijn maakte het voor mij nu niet bepaald een ontspannen nachtdienst. Patiënt is een paar dagen later overleden en hoefde toen gelukkig niet meer gereanimeerd te worden.

**Geplaatst**: 27-09-17 09:33

Re: reanimeren, in hoeverre eigen keuze?

Geplaatst: 27-09-17 09:33

Het is nogal een verschil,een 90 jarige in een erg slechte fysieke situatie of iemand die alleen tijd nodig heeft om te herstellen.Een lichaam kan zich niet in 1 dag herstellen na een hartstilstand.

**Geplaatst**: 27-09-17 10:00

Geplaatst: 27-09-17 10:00

gohya schreef:
Het is nogal een verschil,een 90 jarige in een erg slechte fysieke situatie of iemand die alleen tijd nodig heeft om te herstellen.Een lichaam kan zich niet in 1 dag herstellen na een hartstilstand.

Een lichaam herstelt zich nooit meer volledig na een hartstilstand, daar kan ik helaas over meepraten

Ik kan mij dus heel goed voorstellen dat er op een gegeven moment niet meer gereanimeerd wordt wanneer de patient zich al in een slechte fysieke situatie bevindt

**Geplaatst**: 27-09-17 10:20

Re: reanimeren, in hoeverre eigen keuze?

Geplaatst: 27-09-17 10:20

@Annienke zeker weten van wel! mijn dochter heeft zelfs 3 x een hartstilstand gehad als baby,elke keer gereanimeerd en ze is er goed uit gekomen. Het ligt er ook aan hoe lang iemand zonder zuurstof heeft gezeten,maar je kan zeker wel herstellen.

**Geplaatst**: 27-09-17 10:22

Geplaatst: 27-09-17 10:22

Ook hier een bekende die al op jonge leeftijd (36) een hartstilstand kreeg en gereanimeerd is. Eerste keer kwam ie er relatief goed uit, niet geweldig maar er was mee te leven. Tweede keer kwam ie er behoorlijk slecht uit, toch besloten ze hem de 3e keer ook nog te reanimeren en de omstandigheden waren zo dat ze geweten moeten hebben dat hij er niet goed uit zou komen. En nu zit hij dus in een instelling. Hij "functioneert" alsin; hij kan vragen beantwoorden, hij ademt zelfstandig en loopt rond maar hij herinnerd zich zijn vrouw en/of leven niet meer, heeft geen remmingen meer, wordt snel agressief en zal nooit meer op zichzelf kunnen leven.

Het is eng, maar ik weet niet of ik nog gereanimeerd zou willen worden zou het zo ver komen.

**Geplaatst**: 27-09-17 10:28

Geplaatst: 27-09-17 10:28

er word hier veel gepraat over kasplantjes en nog slechtere fysieke staat na reanimatie.
de andere kant is, dat er ook ontzettend veel mensen goed en succesvol uit een reanimatie komen.
was het zo zwart als hier word afgeschilderd, heeft het hele reanimeren gebeuren geen zin.
er zijn dus genoeg goede aflopen, en daar ga je voor.

ik sta aan de verkeerde kant van de streep.
ik heb uitgezaaide kanker, en voel me nu prima.
ben sinds gister uit het ziekenhuis (2 daagjes maar ).
de vraag die mij, aan het einde van het gesprek daar, werd gesteld : reanimeren -of niet ?
ik zelf wil niet, omdat ik niet wakker wil worden op de IC, met een hersenbeschadiging, en kanker.
maar ik vind de vraag wel confronterend.(en niet leuk )
het is gewoon, ondanks dat ik nog "goed "ben,dat je het gevoel krijgt, dat je de moeite waard niet meer bent.
verloren zaak, laat maar gaan...

**Geplaatst**: 27-09-17 10:37

Geplaatst: 27-09-17 10:37

gohya schreef:
@Annienke zeker weten van wel! mijn dochter heeft zelfs 3 x een hartstilstand gehad als baby,elke keer gereanimeerd en ze is er goed uit gekomen. Het ligt er ook aan hoe lang iemand zonder zuurstof heeft gezeten,maar je kan zeker wel herstellen.

Een baby herstelt ook sneller omdat de hersenen nog niet helemaal gevormd zijn.

Er kan dus wel schade zijn, maar de gezonde delen van de hersenen nemen dan die betreffende functies over.

De snelwegen liggen als het ware plat en hoe jonger je bent (en waar de schade zich bevindt) hoe makkelijker er omleidingen gevormd worden.

Het is een heel ingewikkeld en mooi systeem de hersenen.

**Geplaatst**: 27-09-17 10:42

Geplaatst: 27-09-17 10:42

Onali schreef:
gohya schreef:
@Annienke zeker weten van wel! mijn dochter heeft zelfs 3 x een hartstilstand gehad als baby,elke keer gereanimeerd en ze is er goed uit gekomen. Het ligt er ook aan hoe lang iemand zonder zuurstof heeft gezeten,maar je kan zeker wel herstellen.

Een baby herstelt ook sneller omdat de hersenen nog niet helemaal gevormd zijn.

Er kan dus wel schade zijn, maar de gezonde delen van de hersenen nemen dan die betreffende functies over.

De snelwegen liggen als het ware plat en hoe jonger je bent (en waar de schade zich bevindt) hoe makkelijker er omleidingen gevormd worden.

Het is een heel ingewikkeld en mooi systeem de hersenen.

Dan moet je wel geluk hebben want dat is geen vaste regel. En ze zijn er ook vanaf aan het stappen dat hoe jonger je bent, hoe beter je hersteld.

Een baby lijkt wellicht beter te herstellen omdat die niet anders kent dan het letsel dat ie mogelijk heeft. Waar je bij een 30er wel verschil zal zien omdat die moet aanpassen.

**Geplaatst**: 27-09-17 10:42

Geplaatst: 27-09-17 10:42

Wij hebben in precies dezelfde situatie gezeten -O-

In het ziekenhuis werd 'doodleuk' door een arts (in opleiding) gezegd dat er niet gereanimeerd zou worden. Wij dachten ook altijd dat dit aan de patient zelf/nabestaanden was om dit te beslissen?!?!?
Toen m'n moeder uitbehandeld werd en thuis was, ging het op een avond mis. Ambulance kwam en de broeder vroeg aan mij wat ze moesten doen, mócht het mis gaan. Ik heb gezegd dat ze gereanimeerd wilde worden!! M'n moeder heeft tot het allerlaatste moment hoop gehad op een wonder/dat er iets uitgevonden werd waardoor ze verder mocht leven. Gevochten tot het eind. Reanimatie is niet aan de orde geweest, maar de kanker heeft het helaas wel van haar gewonnen....

**Geplaatst**: 27-09-17 11:07

Re: reanimeren, in hoeverre eigen keuze?

Geplaatst: 27-09-17 11:07

Ik was 24 toen ik een hartstilstand kreeg en ja ik ben 'goed' uit de reanimatie gekomen. Een buitenstaander ziet of merkt niets aan mij. Maar nu, 9 jaar later, heb ik de hoop opgegeven ooit nog in mijn oude staat terug te komen. Oke, ik heb nog een onderliggende hartziekte om mee te dealen maar ben fysiek amper tot de helft in staat als voor die tijd en mentaal zwakker geworden terwijl ik maar heel kort zonder zuurstof heb gezeten.

Nu was ik jong en (dacht ik) gezond maar voor iemand die fysiek al zwak is vanwege wat voor rotziekte dan ook die niet meer te genezen is, lijkt het mij toch haast onmogelijk om zinnig uit een reanimatie te komen.

Wel lijkt het handig als een aantal artsen eens leerden iets minder bot te worden. Zeker bij een gevoelig onderwerp als dit lijkt het ook nuttig dat er voldoende tijd wordt besteed aan het uitleggen aan de patient hoe de fysieke staat wordt ingeschat en wat een eventuele reanimatie voor gevolgen met zich mee brengt.

**Geplaatst**: 27-09-17 11:42

Re: reanimeren, in hoeverre eigen keuze?

Geplaatst: 27-09-17 11:42

ts heel veel sterkte! Ook ik begrijp de overwegingen van de arts wel. Maar het had minder bot gemogen en met betere voorlichting. De kans dat je er slecht uitkomt is nou eenmaal groter.

Zelf heb ik in samenspraak met mijn arts besloten niet meer te reanimeren. Maar snap dat zo kort na de diagnose kanker het allemaal best veel kan zijn. Heel veel sterkte voor jullie allemaal

**Geplaatst**: 27-09-17 11:47

Geplaatst: 27-09-17 11:47

Als een arts al tegen mij zegt: we dénken dat ze er schade aan over houden of ze zal er niet goed uitkomen,dan wil ik sowieso al reanimeren en behandelen. Een arts is ook een mens en weet ook niet op voorhand wat er zal gebeuren.Niet iedereen heeft de pech om er slecht uit te komen. Ik heb al hier gezegd dat ze nooit zomaar de stekker eruit mogen trekken en me de tijd moeten geven.Dit zal ik ook bij hen doen. Geen enkele arts die voor mij zal beslissen.

**Geplaatst**: 27-09-17 11:49

Geplaatst: 27-09-17 11:49

gohya schreef:
Als een arts al tegen mij zegt: we dénken dat ze er schade aan over houden of ze zal er niet goed uitkomen,dan wil ik sowieso al reanimeren en behandelen. Een arts is ook een mens en weet ook niet op voorhand wat er zal gebeuren.Niet iedereen heeft de pech om er slecht uit te komen. Ik heb al hier gezegd dat ze nooit zomaar de stekker eruit mogen trekken en me de tijd moeten geven.Dit zal ik ook bij hen doen. Geen enkele arts die voor mij zal beslissen.

Een arts kan in mijn ogen de situatie vaak wel inschatten op basis van eerdere ervaringen , jouw gezondheidstoestand. Zelf zou ik niet het aandurven om dan toch te reanimeren. Maar dat blijft iets persoonlijks en die keuze moet ieder voor Zich (kunnen) maken