Geplaatst 
leek mij leuk mezelf even voor te stellen!
Ik ben Nienke:), ik rijd (denk ik) zeker zo'n 7/8 jaar, maar dit weet ik dus niet meer precies, oepsie.
Zo lang als ik me kan herinneren ben ik al gek op paarden, vroeger had mijn opa paarden in de wei bij zijn huis die hij 'verzorgde' (alleen voeren en zorgen dat ze water hadden, verder stonden ze lekker te genieten op de wei:)). In dat zelfde weggetje naar hun huis stonden ook ooit een paar shetlanders en uiteindelijk een Fjord! Mijn opa kende iedereen en dus mocht ik zo de wei in om ze te aaien (wat wil je nog meer als kleine meid).
voor mijn verjaardag ooit privelessen gekregen, en dat vond ik geweldig, ik mocht nooit paardrijden want dat was te duur (logisch maar toch altijd jammer). Toen was het zo ver nog even een proeflesje en ik mocht eindelijk gaan rijden, geweldig! Zelfs in mijn proefles gegaloppeerd, dit was mijn 5de les en ik was in de wolken.
Toen we (tijdens?) corona eindelijk soepelere maatregelen kregen en weer konden rijden op de manege werd ik gevraagd om te komen helpen, er waren nog steeds genoeg regels mbt corona. Ik heb er een half jaar geholpen, tijd van mn leven gehad, en ook mijn beste vriendin ontmoet! En toen werd ik gevraagd om er te komen werken. 1 keer per 2 weken op de zaterdag, 2 jaar lang heb ik dit gedaan, het was altijd zo gezellig! Maar nauwelijks betaald en op een gegeven moment toch wel daardoor besloten te stoppen. Ik mis het nu wel verschrikkelijk hoor...
Ik bleef wel rijden op de manege tot afgelopen Juli (07-2023), een super gezellige groep (zelf soort van samengesteld haha) en een superleuke instructrice (overigens ex-collega en een vriendin). Maar ik was er een beetje klaar mee om elke week op de vrijdag avond te 'moeten' rijden. Daarnaast had ik ook een verzorgpony gevonden!
Wel heb ik mijn 'hearthorse', er achter moeten laten. Zo stom klinkt dat want hij was 'maar' een manege paard (jaja dit klinkt weer als zo'n typetje dat het manegepaard als eigen beschouwd..maar zo bedoel ik het ook weer niet
) Hij was al 23 en ik zag 'm elke week als ik les had, tuurlijk kon ik nog langs maar ik kwam er nauwlijks. Hij is helaas afgelopen december verkocht en daarna naar de slacht gegaan... nog steeds zoveel pijn dat ik niet het geld/ruimte had om hem te kopen en lekker op pensioen te zetten... maarja...Op dit moment ben ik verder heel eventjes paardloos, mijn verzorgdpony (ook al niet meer degene waar ik in juli mee begon) is gister verhuisd en dit is helaas voor mij te ver. Gelukkig was er nog iemand op stal die mij al eerder had gevraagd haar paard te verzorgen, haar een appje gedaan en dit is nog even afwachten. Maar we gaan het zien.
Ik denk dat dit mijn hele paardenverhaal wel is haha.
doegggg!
