Ja dat heb ik ook...
Daarom ook heb ik het aanbod om half pension te doen met een paardje ook afgewezen... Eerst wou ik ook helemaal even niet meer rijden. gewoon omdat ik het zo moeilijk had met het verlies van mijn paardje. En ik had echt geen zin om me wéér te gaan hechten aan een paard dat ik toch vroeg of laat weer zou moeten afgeven. Ik dacht dat ik echt een paardje nodig had, dat ik voor de volle 100% zou kunnen vertrouwen, maar toen mijn (nu ondertussen al 1 jaar huidige) paardje mijn pad kruiste, bleek dit toch niet helemaal waar te zijn. Want dit was toen een 5-jarige merrie (nu pas 6 geworden), lichtjes dressuur aangereden, maar volledig groen op gebied van springen, en had op enkele keren na nog nooit haar eigen pistje verlaten. Maar dit was gewoon een nieuwe uitdaging, net wat ik nodig had.
In het begin liep echt niet alles van een leien dakje...Ze moest nog veel leren, en het was ook aanpassen voor allebei. mijn vertrouwen kwam wel snel trug, maar het duurde lang vooraleer ik me durfde hechten...We hebben beiden wel wat 'ups and downs' gekend, en ik heb vaak getwijfeld, maar op de één of andere manier, is onze band heel sterk (geworden).
Vergelijken KON ik gewoon niet, ze hebben dezelfde kleur, en er stroomt door beide paardjes springbloed, maar voor de rest, qua type, karakter, geslacht, onder het zadel, boven de sprong, naar een sprong toe,... ze zijn TOTAAL verschillend...!!! maar dat vind ik juist goed. Zo KAN ik ze niet vergelijken met elkaar. En ik weet, dat ik NOOIT nog zo'n paardje zal vinden als mijn Fresco, dat is gewoon niet mogelijk, en daar heb ik me al bij neergelegd, maar dit heb ik wel gedaan met de gedachte dat IEDER paard uniek is. En ook dat mijn huidige paardje ook geweldig is. Dat ze nooit zal worden als Fresco, dat weet ik wel. maar alsnog probeer ik er het beste van te maken. en ik weet, dat ze veel van Fresco leert en heeft geleerd, doordat Fresco mij een hele boel dingen heeft geleerd, die ik nu op haar kan overbrengen, zo draagt ze toch een stukje van mijn vorige paardje met haar mee...
Maar zoals elk mens moet beschouwd worden als een individu, beschouw ik ook mijn nieuwe paardje zo...Ik vind dat dat moet, want ze constant zitten te vergelijken (ik weet dat het moeilijk is...) is niet eerlijk t.o.v. je nieuwe paardje...Je moet hem of haar de kans geven zich te bewijzen, te ontplooien en te laten zien wie hij of zij ECHT is !! Want zij hebben ook een eigen karakter en zijn ook een 'ik' en daar moeten we respect voor hebben. Ze zijn wie zij zijn...net zoals wij mensen ook IEMAND zijn