Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-12-16 14:03

Geplaatst: 17-12-16 14:03

Silly1972 schreef:
Alsof de opfok daar wat aan kan doen!
Thuis kunnen er zeker geen ongelukken gebeuren.
Wat respectloos dit.

Pb

Laatst bijgewerkt door Kabayo op 17-12-16 14:08, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 17-12-16 14:06

Geplaatst: 17-12-16 14:06

Wat vreselijk!! Heel veel sterkte!
Was echt een pracht beestje met een onwijs toffe naam.

Hij kan heel blij zijn met zo'n baasje hoor.. Een ander had het wellicht niet opgevallen en dan zouden pas veel later nog veel ernstigere problemen naar voren zijn gekomen

**Geplaatst**: 17-12-16 21:38

Geplaatst: 17-12-16 21:38

Wat verschrikkelijk erg .... heel erg veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 17-12-16 22:04

Geplaatst: 17-12-16 22:04

Wat verschrikkelijk....... Ik heb er geen woorden voor. Ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen en koester je herinneringen..

**Geplaatst**: 17-12-16 22:15

Re: Vaarwel, mijn mooie bonte Qui Que Bou

Geplaatst: 17-12-16 22:15

Wat vreselijk voor je zeg ! Ik heb zijn geboortetopic nog gevolgd, herkende gelijk zijn naam. Heel veel sterkte met het verlies Y;(

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-12-16 08:39

Re: Vaarwel, mijn mooie bonte Qui Que Bou

Geplaatst door de TopicStarter : 18-12-16 08:39

Bedankt allemaal. Dit gaat sowieso veel tijd nodig hebben om te slijten... alles doet mij momenteel aan hem herinneren, hij is nog zo tastbaar aanwezig en toch komt hij nooit meer terug. Zijn halster blijft onaangeroerd hangen, zijn voederbak mag leeg blijven... ik had nooit gedacht dat het zoveel pijn zou doen. Onze dieren sterven meestal ook gewoon omdat ze oud zijn en het hun tijd was. Met dit soort verdriet ben ik nog maar zelden geconfronteerd geweest, ik kan het zo moeilijk plaatsen. Een deel van mij blijft koppig hangen in ongeloof en machteloosheid alsof er nog een kans is om het onafwendbare ongedaan te maken. Ik hoop dat ik het snel kan bevatten, de strijd kan aangaan met het lege gat dat hij achtergelaten heeft in mijn hart en het kan vullen met herinneringen...

**Geplaatst**: 18-12-16 10:28

Re: Vaarwel, mijn mooie bonte Qui Que Bou

Geplaatst: 18-12-16 10:28

Ppfff,ik voel je verdriet bijna,heb zo met je te doen. Helaas kan ik maar zo weinig voor je betekenen,ik kan je alleen nogmaals heel veel sterkte wensen meis. :(:)

**Geplaatst**: 18-12-16 10:37

Geplaatst: 18-12-16 10:37

heel veel sterkte met dit ongelofelijke verlies.

dat zal enorm veel tijd vergen om dit te verwerken

**Geplaatst**: 18-12-16 10:43

Geplaatst: 18-12-16 10:43

Ik voel zo met je mee.. Wat jij omschrijft zou ook precies mijn gevoel zijn... Zo onwerkelijk en zo intens pijnlijk. Ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen. Dit is, zoals je ook leest, meer mensen overkomen en die kunnen er na verloop van tijd mee omgaan, je begrijpt nu nog niet hoe, maar blijkbaar lukt dat na een tijdje... Dat zal bij jou ook zo zijn, maar het kost tijd, heel veel tranen, emotionele en ook fysieke pijn. Nogmaals sterkte in dit heftige en moeilijke rouwproces... Ik leef met je mee.

**Geplaatst**: 18-12-16 10:43

Geplaatst: 18-12-16 10:43

Wat tragisch

heel veel sterkte met het verlies!

**Geplaatst**: 18-12-16 10:56

Re: Vaarwel, mijn mooie bonte Qui Que Bou

Geplaatst: 18-12-16 10:56

Tranen in mijn ogen, dit is iedere eigenaars grootste nachtmerrie. Ik wens je heel veel sterkte met dit enorme verlies een plaats te geven.

**Geplaatst**: 18-12-16 10:59

Geplaatst: 18-12-16 10:59

Ik heb helaas al wel afscheid moeten nemen van 2 paarden veel te jong.
En het verdriet slijt, het krijgt een plekje, maar heeft tijd nodig.
Ik denk veel aan jullie, ik heb jullie vandaag het begin gevolgd. Mijn hart huilt nu ook.
Bou was de doorslag dat ik nog blijer was Ceasar te hebben gekozen, vond hem zo mooi.
Hij was geweldig! Koester de mooie momenten al zijn het er veel te weinig geworden.

**Geplaatst**: 18-12-16 11:10

Geplaatst: 18-12-16 11:10

Wie verwacht er nu ook dat zoiets kan gebeuren... niemand. Er zijn geen schuldigen in dit verhaal. Zoals vele anderen zeggen, dit kan even goed thuis gebeuren.

Mijn merrie is gestorven aan een dubbele darmtorsie en er is ontzettend veel tijd, dure tijd, verloren gegaan omdat er niet permanent een stalbaas en transport op stal aanwezig zijn. Stalbaas moest van werk komen, trailer stond bij hun huis 5km verder. Paard deed zo lelijk tijdens transport dat de veiligheid van de trekhaak activeerde en de snelheid minderde tot 20km/u. Hadden we gelijk kunnen inladen, naar kliniek en OK, dan was ze er nu nog geweest.
Wat als... In januari is het 5 jaar geleden. Ik mis mijn dame nog elke dag. Al woont de stalbaas nu op 700m van stal, er is nog steeds niemand permanent aanwezig. Trailer evenmin.
En toch staan mijn paarden nog elke winter bij hen in pension. Die koliek, dat kon eender waar gebeuren. Het verandert niks aan het feit dat deze mensen zich dagelijks nog altijd volledig inzetten om elk paard alle zorg te geven die nodig is.
Ik krijg er mijn merrie niet mee terug door te piekeren. Maar ze is wel nog steeds elke dag bij mij, ik gedachten.

Qui Que Boe heeft de beste 8 maanden gehad die een veulen kan wensen. Je hebt gekozen om hem niet te laten lijden. Om het niet nodeloos te rekken. Het verdriet zal altijd pijn blijven doen. Je gaat mettertijd echter ook weer met een lach kunnen terugdenken aan de mooie momenten. Hij was toen gelukkig als veulen, dat heb je mogen delen. Het is te snel voorbij gegaan. Zijn verhaal was nog maar pas begonnen. Maar laat het je niet tegen houden om in je hart te beseffen dat het korte verhaal wel eentje was vol liefde, genegenheid en geluk.

**Geplaatst**: 18-12-16 12:26

Geplaatst: 18-12-16 12:26

Ach .. je prachtige veulen..

Hij was zooo mooi en zo geliefd , wat een vreselijke wending in het mooie verhaal .

Alles kracht en sterkte om dit te verwerken en het een plekje te kunnen gaan geven..
Je hebt het goed gedaan, respect !

**Geplaatst**: 18-12-16 12:37

Geplaatst: 18-12-16 12:37

SofieHavan schreef:
Bedankt allemaal. Dit gaat sowieso veel tijd nodig hebben om te slijten... alles doet mij momenteel aan hem herinneren, hij is nog zo tastbaar aanwezig en toch komt hij nooit meer terug. Zijn halster blijft onaangeroerd hangen, zijn voederbak mag leeg blijven... ik had nooit gedacht dat het zoveel pijn zou doen. Onze dieren sterven meestal ook gewoon omdat ze oud zijn en het hun tijd was. Met dit soort verdriet ben ik nog maar zelden geconfronteerd geweest, ik kan het zo moeilijk plaatsen. Een deel van mij blijft koppig hangen in ongeloof en machteloosheid alsof er nog een kans is om het onafwendbare ongedaan te maken. Ik hoop dat ik het snel kan bevatten, de strijd kan aangaan met het lege gat dat hij achtergelaten heeft in mijn hart en het kan vullen met herinneringen...

De enige tip die ik je kan geven is probeer niet in je verdriet te blijven hangen. Hoe moeilijk het soms ook is. Soms moet je jezelf even bij elkaar grijpen en je er overheen zetten.

**Geplaatst**: 18-12-16 12:50

Geplaatst: 18-12-16 12:50

Ik zag de titel en dacht meteen oh nee niet Qui Que Bou. Ook ik ben mijn veulen verloren door een ongeluk in de opfok. Welke keuze je ook maakt, er kan altijd iets gebeuren. De mooiste gaan altijd als eerst lijkt wel. Heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 18-12-16 12:59

Re: Vaarwel, mijn mooie bonte Qui Que Bou

Geplaatst: 18-12-16 12:59

Sterkte

Hij was nog zo jong, die naam blijf ik nog wel een poos onthouden. Maar je hebt de goeie keus gemaakt, het zou oneerlijk zijn als je hem nog twee jaar zou laten lijden.

**Geplaatst**: 19-12-16 22:27

Re: Vaarwel, mijn mooie bonte Qui Que Bou

Geplaatst: 19-12-16 22:27

Wat verschrikkekijk! Krijg er de tranen van in mijn ogen...en een brok in mijn keel...Wat vreselijk voor Qui Que en voor jou! Veel sterkte toegewenst de komende tijd..

**Geplaatst**: 20-12-16 00:07

Geplaatst: 20-12-16 00:07

Ik weet niet eens wat ik moet zeggen, zo verschrikkelijk dit. Niet te bevatten.
Heel veel sterkte is het enige wat ik je kan wensen. Y;(

**Geplaatst**: 20-12-16 00:27

Geplaatst: 20-12-16 00:27

Wat een naar ongeluk.
Het ongeluk zit in het spreekwoordelijke hoekje, maar het is zo onbevattelijk als het je treft.
Heel veel sterkte met het gemis.

**Geplaatst**: 20-12-16 00:48

Geplaatst: 20-12-16 00:48

Wat vreselijk...
Ik heb pas geleden nog zó zitten genieten van de mooie foto's, vond hem toch wel heel speciaal.
Heel veel sterkte, dat zal je zeker nodig hebben.

**Geplaatst**: 20-12-16 01:11

Re: Vaarwel, mijn mooie bonte Qui Que Bou

Geplaatst: 20-12-16 01:11

Ik ben er stil van... Heel veel sterkte Y;(

**Geplaatst**: 20-12-16 01:38

Geplaatst: 20-12-16 01:38

Ach wat zonde, heel veel sterkte!! Het was zo'n knapperd, ik herinner me nog zo het topic toen ie net geboren was :(:)

**Geplaatst**: 20-12-16 03:14

Re: Vaarwel, mijn mooie bonte Qui Que Bou

Geplaatst: 20-12-16 03:14

Zie nu pas je topic, en het enige wat ik kan bedenken is "nee, niet Qui Que Bou!"

Heb je steeds stil gevolgd, wat een prachtkerel had je zeg! Die had echt mooi moeten opgroeien en nog veel meer moeten beleven (en wij met hem)

Heel veel sterkte met dit onnoemelijke verlies, ik hoop dat je het ooit een plekje kunt geven! :(:)

**Geplaatst**: 20-12-16 06:27

Geplaatst: 20-12-16 06:27

SofieHavan schreef:
pol1 schreef:
Offtopic: Hoe kan het dat de opfok niets raars heeft gezien? Mbt de kaak?
Zoals andere al aangaven voor mij ook reden dat ik ze thuis hou, ik wil ze elke dag kunnen zien ( maar die mogelijkheid moet je wel hebben)!

Er was uitwendig eigenlijk niets te zien, zijn hoofd stond niet gezwollen, geen wondjes,... enkel zijn lipje hing een beetje en dat was dan te verklaren door de breuk in de onderkaak. Al de andere (onherstelbare) breuken waren niet te zien. Ook in de kliniek hadden ze die niet opgemerkt. T was maar omdat ik het bobbeltje voelde achter de kaaklijn dat ze een extra foto namen.

En de opnames zijn gemaakt met een CT scan.
(Iemand gaf de opmerking van de mooie beelden)
Doen ze slechts uitzonderlijk als via gewone RX de breuken niet duidelijk zijn, aangezien dit erg duur is (€800).

Ik wou hem eerst thuis houden, uiteindelijk toch voor de opfok gekozen omdat hij daar met leeftijdgenoten zou kunnen staan, hier staan enkel wat bejaarde pony's. Ook was hij al erg groot en sterk dus ik kon hem op mijn eentje niet zo goed pakken etc, daarom leek de opfok mij beter, daar was hij in handen van mensen met ervaring... uiteraard heb ik nu zoveel spijt, ik word verteerd door spijt en schuldgevoelens... :'(

Agos sofie: vind het zo verdrietig voor je!!
Ik snap wel dat je voor de opfok gekozen hebt ( zeker een hengstveulen ) is moeilijker thuis te houden!
Ook ik heb geen andere hele jonge dieren maar mijn Livia staat samen met moeders en een speelse bejaarde ruin en heeft het helemaal naar haar zin! Ik dacht eerst ook tja moet ik ze nou naar de opfok doen of niet.. Wat navraag gedaan bij ervaren mensen en die zeiden ook zolang ze in een groepje kan staan en een speelmaat heeft en ze doet t goed: lekker thuis houden! Natuurlijk kan hier ook wat gebeuren maar ik heb er zelf wel veel meer zicht op! Een hengstveulen is vaak wel baldadiger dat is zeker waar!
Vanaf hier weer een hele dikke knuffel :(:)