Geplaatst “You will always be in my heart… because in there you’re still alive.”
Ons avontuur begon in oktober 2007. Ik ging op zoek naar een wedstrijdpony en we kwamen uit bij Ferdo. Een 3,5 jarige pony die zadelmak was. Nadat hij wat meer doorgereden was, startte ik met wedstrijden. We reden verschillende disciplines, dressuur, jumping en eventing.
In 2011 werd ik 16 jaar en was mijn pony-carrière voorbij. Ferdo zou verkocht worden en ik zou een paard kopen om mee verder te gaan. Het paard is er gekomen, de verkoop van Ferdo liet ik niet doorgaan
Door mijn studie had ik het te druk om mijn twee paarden te trainen, dus besloot ik andere dingen met Ferdo te doen, zoals buitenritjes, grondwerk en vrijheidsdressuur. Dat was echt genieten! We zijn zelfs naar Flanders Horse Expo gemogen om een show mee te doen!
Ook namen we deel aan fotomeetings en (portfolio)shoots, waar telkens prachtige foto's uit kwamen. Ik ben daar erg dankbaar voor...
In 2015 werd bij Ferdo kissing spines vastgesteld. Hij kon soms heel gemeen bokken, vooral bij stressvolle situaties. Dit probleem was er al jaren, maar na een bezoek van de osteopaat was dit probleem dan weer een tijdje over. Het bokken kwam echter vaker en vaker voor, waardoor ik naar de kliniek ben gegaan om de rug op foto te laten zetten. Hieruit bleek dus dat hij kissing spines had op meerdere wervels, maar het was volgens de dierenarts niet zo ernstig dat ik er niet meer op kon rijden.
Ik heb het stilletjes aan terug opgebouwd, met begeleiding. Eerst vanaf de grond, daarna er terug op. Helaas verliep het rijden niet goed, vanaf hij iets of wat spanning had, lag ik er weer naast. Hierdoor ontwikkelde ik een angst om hem te rijden, wat hij uiteraard voelde en weer voor spanning zorgde, waardoor ik er weer naast lag. Het was een vicieuze cirkel waar we niet meer uit zijn geraakt. Mijn vertrouwen was volledig weg. Ik heb daarom besloten om hem een jaartje na zijn diagnose op pensioen te zetten. Ik was me er echter wel van bewust dat de KS alleen maar ging verergeren en niet stabiel ging blijven. Gelukkig ging het jaren best goed en leek hij erg gelukkig.
De laatste tijd ging hij in mijn ogen wel achteruit. Hij was constant gespannen, vermagerde, en er waren nog wat kwaaltjes en omstandigheden, het was kortom niet meer de pony die ik al bijna 15 jaar ken. Daarom heb ik in overleg met de dierenarts besloten dat het eerlijker was om hem te laten gaan... Hij is net geen 18 jaar geworden.
Lieve, knappe pony, bedankt voor alles! Ik zal je nooit vergeten
22/04/2004 - † 07/03/2022
Ons avontuur begon in oktober 2007. Ik ging op zoek naar een wedstrijdpony en we kwamen uit bij Ferdo. Een 3,5 jarige pony die zadelmak was. Nadat hij wat meer doorgereden was, startte ik met wedstrijden. We reden verschillende disciplines, dressuur, jumping en eventing.
In 2011 werd ik 16 jaar en was mijn pony-carrière voorbij. Ferdo zou verkocht worden en ik zou een paard kopen om mee verder te gaan. Het paard is er gekomen, de verkoop van Ferdo liet ik niet doorgaan
Door mijn studie had ik het te druk om mijn twee paarden te trainen, dus besloot ik andere dingen met Ferdo te doen, zoals buitenritjes, grondwerk en vrijheidsdressuur. Dat was echt genieten! We zijn zelfs naar Flanders Horse Expo gemogen om een show mee te doen!
Ook namen we deel aan fotomeetings en (portfolio)shoots, waar telkens prachtige foto's uit kwamen. Ik ben daar erg dankbaar voor...
In 2015 werd bij Ferdo kissing spines vastgesteld. Hij kon soms heel gemeen bokken, vooral bij stressvolle situaties. Dit probleem was er al jaren, maar na een bezoek van de osteopaat was dit probleem dan weer een tijdje over. Het bokken kwam echter vaker en vaker voor, waardoor ik naar de kliniek ben gegaan om de rug op foto te laten zetten. Hieruit bleek dus dat hij kissing spines had op meerdere wervels, maar het was volgens de dierenarts niet zo ernstig dat ik er niet meer op kon rijden.
Ik heb het stilletjes aan terug opgebouwd, met begeleiding. Eerst vanaf de grond, daarna er terug op. Helaas verliep het rijden niet goed, vanaf hij iets of wat spanning had, lag ik er weer naast. Hierdoor ontwikkelde ik een angst om hem te rijden, wat hij uiteraard voelde en weer voor spanning zorgde, waardoor ik er weer naast lag. Het was een vicieuze cirkel waar we niet meer uit zijn geraakt. Mijn vertrouwen was volledig weg. Ik heb daarom besloten om hem een jaartje na zijn diagnose op pensioen te zetten. Ik was me er echter wel van bewust dat de KS alleen maar ging verergeren en niet stabiel ging blijven. Gelukkig ging het jaren best goed en leek hij erg gelukkig.
De laatste tijd ging hij in mijn ogen wel achteruit. Hij was constant gespannen, vermagerde, en er waren nog wat kwaaltjes en omstandigheden, het was kortom niet meer de pony die ik al bijna 15 jaar ken. Daarom heb ik in overleg met de dierenarts besloten dat het eerlijker was om hem te laten gaan... Hij is net geen 18 jaar geworden.
Lieve, knappe pony, bedankt voor alles! Ik zal je nooit vergeten
22/04/2004 - † 07/03/2022
veel sterkte 
