Mijn verzorgpony is inmiddels alweer 24, en ze heeft longproblemen.
Iedere keer als ik haar hoor hoesten of dat ze moeilijk ademt ofzo, ben ik wel bang, van het gaat niet goed ofzo.
Ik heb ook een keer een avond zitten huilen toen we een telefoontje kregen van de staleigenaaresse dat Sheila ziek was (niet eten, liggen etc.). Toen was ik echt bang om haar te verliezen.
Ik weet echt niet wat ik zonder haar zou moeten..
Maar ik denk dat je gewoon beter van de tijd kunt genieten die je samen hebt, ipv je bang zitten maken.