Huertecilla schreef:Wat andere mensen doen heb je toch niet in de hand. Wel hoe jíj er mee om gaat.
Paardrijden is LEUK. Geniet ervan. Straal dat uit en wédden dat jouw omgeving. OOK het verkeer, daar positief op reageert?!
HC
Genieten begint al als ik het hek openmaak en de jongste begint te hinnikken, gevolgd door het welkom (schiet op we hebben honger) van de andere drie.
Op die ene notoire mopperaar na krijg ik alleen maar leuke reacties én houden mensen heel netjes rekening met me. Het zal vast wel met mijn uitstraling te maken hebben, maar zeker ook ligt het aan die twee fantastische paardjes. Ere wie ere toekomt, ik ben absoluut geen superruiter, maar die twee paardjes daar ben ik wel zo ontzettend trots op.
Op ganzen, shetlandponies en poezen na maken ze nergens geen probleem van (dat ene putdeksel tel ik niet mee, die was echt doodeng ), ze kijken altijd heel lief uit de ogen en ze blijven rustig een half uur staan (al moet ik ze dan wel wakker schudden ). En dat maakt het dan wel erg makkelijk om 'moeilijke' situaties te tackelen. Bovendien zien we dat niet als probleem maar als oefening, dat scheelt ook...
Een van de fijnste buitenrijervaringen had ik wel toen het eens een keer gesneeuwd had. Ik was expres vroeg gaan rijden, omdat dan de sneeuw nog mooi zou zijn. Dat was het inderdaad...
Knalblauwe lucht en dan die maagdelijk witte glinsterende sneeuw....
Om eerlijk te zijn had ik daarvoor nog nooit in de sneeuw gereden, de kans nog niet gehad. Ik had dus ook geen flauw idee hoe het zou gaan, maar met in het achterhoofd 'een verkeerde pas en ik stap af' kon het imo geen kwaad. Ik was nog niet buiten of er liepen mensen langs. 'Goh, ga je rijden? In de sneeuw?!?'
Dat gaf wel even een kriebel maar het paardje stapte zo zeker door dat dat al snel verdween. De rest van de rit was ronduit fantastisch.
Buiten was het zo mooi overal dat ik bij elk stukje wel even wilde blijven kijken. Prairie had dat al snel door en stopte toen vanzelf bij elk mooi stukje, deed dan haar hoofd naar achter ('zeg maar oooh, kenne we weer lopen'), en liep pas weer verder bij 'kom, gaan we verder'.
Kwam er ook nog een mevrouw langs lopen 'och, ik ben jaloers op je, geniet er maar goed van'.
Ik heb na afloop van de rit wel een half uur moeten bijkomen voordat ik weer helemaal op de grond stond, zo ontzettend genoten van de omgeving en de stilte...En daarna natuurlijk dat paardje lekker zien rollen en vervolgens van haar hooi te zien genieten. Dat is leven....