Geplaatst De tumoren waren, als ik het goed zeg, september 2015 ontdekt. In die maand is de foto gemaakt waarop duidelijk werd dat het al te laat was om te opereren. Ze heeft nog bijna 2 jaar probleemloos rondgerend, aandacht opgeëist en kunnen genieten van het leven. Echter vond ik haar in mei dit jaar achteruit gaan in gedrag. Had al eerder paar kleine incidentjes meegemaakt waarop ik dacht, moeten we nu echt afscheid gaan nemen? En dan knapte ze na een paar uurtjes weer op en was er niks meer te merken. Echter knapte ze in mei/juni niet zo makkelijk meer op, maar ze was ook nog niet 'te ver heen' om het even zo te omschrijven. In de laatste week van juli heb ik de knoop echt door moeten hakken. Ze bleef met kleine beetjes achteruit gaan en ik wilde voorkomen dat ze straks echt een zielig hoopje zou zijn als ik bij de dierenarts aan zou kloppen. Ze had nog geen pijn verzekerde de dierenarts mij, maar ze zat er wel dicht bij in de buurt waarschijnlijk. De keuze was moeilijk, maar het was een goede keus.
Gelijk die avond heb ik haar naar het crematorium gebracht samen met mijn broertje die mijn chauffeur was die dag. Ik was zelf niet in staat de auto goed te kunnen besturen. 2 dagen later heb ik Kiara in een asbusje op mogen halen en heeft ze haar eigen hoekje gekregen in huis. Gezien ik op het punt sta mijn eigen appartementje in te gaan, heb ik er bewust voor gekozen haar niet te begraven op een plek waar ik waarschijnlijk toch nooit meer terug zal komen. Zo verhuist ze lekker met mij mee. En na 13 jaar mij door ellendige periodes heen geholpen te hebben, ga ik er voor zorgen dat ze een prachtige urn gaat krijgen.
Een week voor de dag dat we definitief afscheid moesten gaan nemen heb ik een fotografe gevraagd (Iris Croonenbroek) of zij foto's wilde maken van Kiara. Het zou niet veel voorstellen, gezien ze liever niet meer aan de riem mee wilde lopen. Ze liep nog wel, maar ze had de puf er niet meer zo voor. We zijn ook niet heel ver van huis gegaan en na ongeveer 10 minuutjes ook weer rustig aan teruggelopen.
Ik ben zo blij dat ik nog een paar laatste, mooie foto's van mijn beste hondenvriendinnetje ooit heb laten maken, dat ik er inmiddels wel aan toe ben ze te laten zien aan de hele wereld!
1.
2. Haar eigenwijze snoetje
3.
4.
5.
6.
7. Haar typische ik-wil-eigenlijk-niet-zitten-maar-als-jij-dat-zo-graag-wilt-kopje
8. Haar 'altaartje' die ze nu nog moet delen met mijn andere inmiddels overleden dierbare diertjes
En tot slot nog wat gouwe ouwe plaatjes van mijn beste vriendinnetje die zo enorm gemist gaat worden!
9. Als pupje haar eerste foto
10. De foto van onze eerste 'echte' shoot samen die nog groot op mijn slaapkamerdeur hangt
11. Haar modellencarrière die hier begon te stijgen toen haar baasje een spiegelreflex camera aanschafte
12. Een van de vele foto's die ik gemaakt heb waarvan ik zelf nog steeds niet kan geloven dat ze EN mijn hondje is EN dat ik die foto gemaakt heb
13. Haar eerste ontmoeting met mijn paardenmaatje Boelie
14. Ook hing ze nog erg vaak het fotomodelletje uit als haar baasje weer een fotograaf of een meeting gevonden had die nog wel een eigenwijs witje voor de lens wilden hebben
Of als we gewoon een fotoshoot wonnen natuurlijk 
15. Tot slot nog mijn 3 musketiers samen vlak na Kiara's diagnose.
