Geplaatst 
Vajèn en Sia stellen zich graag aan je voor!
Sia is hier aan komen lopen. Ondervoed, vol beestjes; een mager scharminkeltje zonder vacht. We hebben er alles aan gedaan om uit te vinden van waar ze woonde, maar zonder resultaat. Ze was ook niet gechipt. Maar bij de dierenarts kwam er wel een andere verrassing: Sia was zwanger en al 'n heel eind in haar dracht ook. Ze is toen tijdelijk naar een opvanghuis voor zwangere poezen gegaan (wist niet eerder dat het bestaat...) en heeft daar op haar gemakje met de juiste begeleiding haar nestje gekregen. Ze is daarna gesteriliseerd en toen alle kittens een nieuw huisje hadden, kwam ze naar hier, haar nieuwe thuis. En toen bleek dat magere beestje een Ragdoll te zijn. Ik heb zelden zo'n mooie poes gezien. Én met een heel bijzonder karakter. Sia kijkt erg de kat uit de boom en kiest "haar mensen". Ze is volledig gefocust op onze dochter, ze zijn een heleboel pootjes op één buik. Als Nikki een paar dagen weg is, is Sia van slag en zoekt ze haar echt. En als iemand niet lekker is, is Sia in de buurt. Sia is een hele elegante poes, die alles even mooi doet.
En dan hebben we Britse korthaar Vajèn. Aanwezig, onhandig, beetje lomp in bewegen, maar o zo lief. 'n Supergezellige poes, die de hele dag door tegen je praat. Vroeger had ik ook Britse kortharen en ik ben altijd fan van dit ras gebleven. Maar honden en 'n man die niet echt een poezenliefhebber is, maakten dat ik dacht dat er geen poes zou komen. Dus de verrassing was groot toen ik op mijn verjaardag de keuken in liep en bijna struikelde over Vajèn. Zonder dat ik iets doorhad, hadden Nikki en m'n man al een tijd contact met een cattery en zijn ze een paar keer op bezoek gegaan bij Vajèn. Na een periode van wennen en toch een aantal vervelende medische toestanden, is ze hier helemaal op haar gemak en kunnen we het eigenlijk niet meer voorstellen zonder haar. Ze vertelt altijd erg uitgebreid, zoals de eerst keer dat ze regen op haar vacht voelde. Of als ze vindt dat ze moet eten. Of als ze een vlieg ziet die ze niet kan pakken. Of..., nou ja, constant dus
Tussen de dames onderling heeft het behoorlijk wat tijd gekost en nog zijn ze niet echt hele dikke vriendinnen, maar het gaat goed. Er vliegen geen bossen haar rond, geen vechtpartijen, geen gedoe. Alleen mept Sia nog steeds af en toe een beetje halfslachtig op haar als ze denkt "nóg een poes? Dit is míj́n huis!", waar Vajèn trouwens niet van verblikt of verbloost.
Overdag lopen de poezels gezellig op kantoor (ons bedrijf is aan ons huis gevestigd) en ze/we hebben dus de hele dag aanspraak.
Ik geniet elke dag van de monsters en hoop dat ze hier nog jaren rondlopen.
En dan nu... foto's!
