Meld me even. Er is zo ongelooflijk veel gebeurt de laatste 2weken. Van mensen die er wat geld uit proberen te slaan, tot nog meer ongelukken. Echt hoeveel pech kan een mens hebben.
Eerst brand je huis en boerderij af. 2Dagen later rijd manlief met de paardentrailer tegen een brug. De paardentrailer kunnen we afschrijven en krijgen een flinke claim van het bedrijf waar de brug stond.
Dan verliest hij de volgende dag zijn mobiel van nog geen 2weken oud.
2Dagen later komt er iemand aan de deur, ik heb tegen je auto aangezeten.
En dan heb je nieuwe fietsen gekocht, valt er een op de autobaan van de auto af. Kan nog wel gerepareerd worden, en mobiel hebben we weer gevonden, maar echt, wanneer houd dit op.Ook zijn we een van onze katten nu al ruim een week kwijt. Na de brand heb ik hem nog een paar keer gezien en is een paar keer bij ons komen eten, maar verder niks meer van hem gezien.
Dan komt er een bij je die je de schuld geeft en dat de brand mijn verantwoording is. En dat haar spullen zijn verbrand is mijn schuld en ik moet maar goed uitkijken voor haar verzekering want ik kan een fikse rekening verwachten.
Ook mensen die naar je toe komen als je naar de overblijfselen van je thuis staat te kijken, dat ze zich zo slecht voelen, en ze zijn zo ziek.
Ik heb daar helemaal geen behoefte aan!!!
Sinds gister ben ik voor het eerst na de brand weer bij de paarden geweest (uiteraard had ik mensen die voor ze zorgden in die tijd). Ik kon het voor die tijd echt niet hebben, het deed allemaal te veel pijn en had er afstand van genomen omdat we niet weten of we het nog op kunnen bouwen en of ik ze allemaal wel kan houden.
Over dat laatste is wel wat meer zekerheid gekomen en ben vandaag dus gaan shoppen bij Divoza. Ga vanaf morgen met een van de paarden beginnen te beleren en probeer daar weer wat afleiding in te vinden.
Gelukkig zijn er ook heel erg veel mensen, de meerderheid gelukkig, die zo behulpzaam zijn en meeleven. Dat doet echt goed. En daar houd ik me ook aan vast, maar pfff wat waren deze weken zwaar. Wilde echt mijn bed niet uit en het is dat ik moest vanwege dochterlief, maar ben blij dat deze twee weken voorbij zijn.
We zijn nu in huis wat aan het opruimen er uit halen wat nog gaat en de rest gaat in een container. Ook moeilijk omdat je dan veel herinneringen tegenkomt. Vaak zei ik over anderen, ach het is maar steen, maar het is in het echt zo anders.
Sorry als dit zeikerig overkomt. Ik ben natuurlijk heel dankbaar dat we er allemaal nog zijn. Moet even mn ei kwijt. Iedereen bedankt voor de hulp en lieve berichtjes! Dat doet echt enorm goed!
Gelukkig krijgen we de 16e deze maand weer internet en telefoon aansluiting. Ze hebben er haast achter gezet anders had het 6weken kunnen duren. Dus dat valt nog mee.