Geplaatst Als mijn pony heeft gecrosst, is ze de dagen daarna altijd wat druk. Vandaag was mijn lievelieve pony was al over het erf aan het rennen nog voor ik uberhaupt het hoofdstel in kon doen, dus dat beloofde wat met rijden. Zodra ik erop zat was ze al aan het drukte maken, ik ben het wel gewend dus een drama vond ik het niet. Een uurtje heerlijk maar met een boel vaart gereden, tot ze op het eind opeens bedacht dacht een sprintje misschien wel een goed idee was. Zo gezegd zo gedaan.
Ik reed aan de voorkant van de bak toen mevrouw een spurt naar achter nam, niet de wesp ontwijkend die op dezelfde route een beetje aan het rondzoemen was. Je raad het al, ik als baasje had al enigzins trek dus 'HAP', weg wesp. En daar zat ik dan, met een wesp in mijn mond die natuurlijk meteen van zich afstak. Terwijl ik kokhalsend en tuffend nog op mijn hard rennende hyper merrie zat probeerde ik haar zo snel mogelijk terug te nemen omdat ik mijn lip al langzaam voelde opzwellen. Echter, toen ik mijn pony zo ver had dat ze nog maar op 1 plaats bleef stuiteren zodat ik er af kon, was het al te laat. Ik was zoeloe.
Omdat mijn lip inmiddels een grootte had bereikt die ik nog nooit gezien had zijn we toch maar even naar de eerste hulp gegaan. Ik ben meteen ingeschreven, kreeg grote infusen en antigif omdat ze niet wisten of ik wel of niet allergisch zou zijn. Uiteindelijk heb ik door dit vrolijke beestje 3 kwartier ziekenhuis mogen ervaren, weer wat om op mijn levens-cv te schrijven.
. Ik hoop dat het al weer beter met je gaat!
Was ik toch wel benieuwd naar. Nu weet je dat je tijdens het rijden niet je mond open moet houden 
.
.
. 
hopen dat het snel weer over gaat! 
