...intens geluk, verschrikkelijke trots en je helemaal 1 voelen met je paard?
Nou...ik wel!
Mijn ijslander (Sölvi) is nu 7,5 jaar van mij. Hij is door de ponykampen en manege lessen verschrikkelijk afgestompt qua gevoelligheid. Dit bemoeilijkte voor mij het rijden ontzettend, ik wou hem geen pijn doen, maar hoe ik mijn best ook deed, hij liep overal doorheen. Sinds een kleine 1,5 jaar gaat dit met ruime schreden steeds beter. Hij heeft nog wel steeds zijn geintjes, maar hij vecht niet meer tegen me tijdens het rijden.
Afgelopen week tijdens een van de zeldzame momenten dat het mooi weer was heb ik een heerlijke buitenrit gemaakt met hem. Van zijn afgestompte ongevoelligheid was niks meer te merken en ik kon hem op mijn pinken rijden. Het gevoel was geweldig!! Ik kan hem al wel langer zo licht rijden, maar dit was gewoon zo'n speciaal moment, we zaten allebij super in ons vel en...het gevoel is gewoon onbeschrijfelijk zo trots en zo gelukkig was ik!! Het gevoel of de hele wereld om je heen kan in storten en jij dan dankzij je paardje dat niks kan boeien. Oh wat was dat een heerlijke rit!