Sinds 2 maanden ben ik officieel de trotse eigenaresse van Lasagna. De Haflinger waar ik ruim 14 jaar geleden mee ben begonnen op de ponyclub en die ik al die tijd verzorgd heb. Na een aantal jaar zijn we ook gaan mennen, en die zijn we op haar oude dag ook lekker blijven doen. Op zondag lekker inspannen, naar het strand om te rijden, naar Ulvenhout in de bossen, of lekker een rondje hier door de polder. Heel af en toe deden we nog samen een rondje polder, lekker halster om, touwtje als teugels zonder zadel heerlijk ontspannen...
2 maanden geleden is haar officiele eigenaresse overleden (wij betaalden dierenarts,hoefsmid etc, dus voor mijn gevoel was ze al van mij.). 2 weken na het overlijden vroeg haar zoon of ik een keertje langs wilde komen om even met hun te praten en tijdens het gesprek bleek dat ze met hun kinderen besproken hadden of hun het goed vonden als Lasagna van mij werd, omdat ik er al die jaren al zoveel plezier van heb en zo goed voor heb gezorgd...
Toen....1,5 maand geleden, bleek ze ineens tijdens het rijden niet helemaal rad te zijn, ik dacht rechtsvoor maar misschien verstapt, aangetikt? Je weet het nooit, dus is ze 1,5 week op rust gegaan, daarna bleek het helaas nog niet over te zijn en wilde ze zelfs niet meer op het been staan. We hebben de dierenarts met spoed gebeld, die heeft haar zodanig verdoofd dat ze op de trailer vervoerd kon worden naar de kliniek. Daar aangekomen loopt de muts zo de trailer af, niks aan te zien, op de harde volte etc etc, niet 100% recht,maar niet ernstig genoeg om haar nog een nachtje voor observatie te houden. Ook bleken de foto's 200% goed te zijn voor haar leeftijd, ondanks de kleine kwaaltjes die ze al had. Equipalazone meegehad voor 2 weken, op rollende ijzers (die rond aflopen) zodat ze makkelijker weg kon en dan zou het met rust over zijn..
Pijnstillers waren nog geen 3 dagen op, en ze stond weer op 3 benen, dierenarts gebeld of we langs konden komen. Ik was zelf net geopereerd, dus mijn vader naar de kliniek. En dan krijg je van de dierenarts het telefoontje dat ze haar schouderblad voor 1/3 verbrijzeld heeft... . Het eerste wat er door me heen schoot was 'Maakt niet uit wat het kost, al moet ze geopereerd worden, zorg maar dat ze beter word!' Helaas kunnen ze er niks aan doen, ook niet met een operatie, dus is ze sinds 2 weken weidepony, mag ze niet meer voor de kar en niet meer onder het zadel. Wel dagelijks op pijnstillers, maar dan kan ze alsnog heel oud worden!
Gisteren was het wéér zover, ze heeft sinds donderdag af en aan bloedneuzen, en sinds gisteravond viel me een dikke bult op langs de zijkant van haar kaak, zelf goed gekeken, zag ik ineens iets van een gezwel/abces zitten, was er totaal niet gerust op en heb vanmorgen de dierenarts gebeld. Ze is direct komen kijken en nu blijkt ze langs haar kiezen een gezwel te hebben, iets kleiner dan een golfbal. De dierenarts ging er vanuit dat het een tumor is, gezien de structuur van het balletje.
Morgenvroeg word ze dus naar de kliniek gebracht, gaan ze eerst bloedonderzoek doen om te kijken of daar afwijkende waardes te zien zijn, zoals iets van een infectie etc? Dan word er met een slangetje in haar neus gekeken waar het bloed vandaan komt, wat sinds een aantal dagen uit haar neus druppelt. Daarna gaan ze de tumor bekijken en beslissen of ze die direct helemaal verwijderen, of alleen een stukje afsnijden om op kweek te zetten. Dat zal dan helaas staand moeten gebeuren en als het echt niet anders gaat op de operatietafel, maar gezien haar verbrijzelde schouder willen ze dat risico niet nemen. Z zijn bang dat ze tijdens het ontwaken uit de narcose zichzelf nog erger bezeert aan haar schouder (aangezien deze al heel zwak is..)
Zouden jullie alsjeblieft voor me mee willen duimen? Ik ben er nu al gigantisch ziek van, ze is nooit ziek geweest en het lijkt wel alsof alles nu in een keer komt...
Edit:
Ze staat maar op een half zakje pijnstillers per dag, die kleine hoeveelheid kan geen kwaad voor haar lichaam in de richting van nier-falen etc. Op dat halve zakje doet ze het erg goed. Ook is het zo dat dierenarts aangaf dat paarden na verloop van tijd soms geheel van de pijnstillers af kunnen, omdat de spier op de schouder de functie van die schouder grotendeels overneemt, waardoor de kans groot is dat ze straks ook zonder pijnstillers, pijnloos kan draven en galopperen
Wat betreft die tumor is het een kwestie van afwachten en onderzoeken wat het precies is.
Laatst bijgewerkt door Amanda_T op 14-09-09 15:43, in het totaal 2 keer bewerkt