Geplaatst Ik heb zo'n 9 jaar lang op een manege gereden. Altijd super gezellig, leuke instructrice, gezellig groepje. Maar helaas. Op een gegeven moment komt er een vrouw in de les ( hele aardige super leuke vrouw overigens ). Maar aangezien onze les alleen uit volwassen mensen bestaat, hadden ze eigenlijk paarden tekort. Ik werd altijd op de kleintjes gezet, en ik vond van mezelf dat ik er alleen maar op achteruit ging, en niet beter ging rijden, maar zelfs een tikkeltje slechter.
Ik heb met de instructrice overlegd, maar er was geen oplossing, of op een andere dag.
Dat feest ging voor mij niet door, en ben ik gestopt met rijden zo'n 5 maandjes terug.
Woensdag zat ik in de trein vanuit school naar huis. En er komt een vrouw bij me zitten die ongeveer 3 jaar terug ook met haar 2 paarden op de manege stond. We begonnen wat te kletsen en over het paardrijden en hoe het met iedereen ging. Dus ik heb het hele verhaal verteld, en ze vroeg waarom wil je niet op mijn paard rijden? Ik stond even met mijn mond vol tanden want dat leek me super natuurlijk!
Ik zei tegen haar dat ik even met mijn ouders moest overleggen, maar dat ik het super leuk vond! Na overleg thuis te hebben gehad, heb ik haar gebeld om te zeggen dat het super is!
Ik mag trouwens zelf een beetje bepalen welke dag/dagen ik er heen ga, en wanneer, ze is echt super makkelijk daarmee Nu ga ik volgende week zaterdag er even met haar heen om te kijken waar alles staat enzo!
Kan niet wachten 
Groetjes
