Geplaatst Ik zal bij het begin beginnen..
5 jaar geleden was ik op zoek naar een bijrijdpaardje en via via kwam ik bij een vrouwtje terecht (ik noem haar E.)die een aantal friezen had en ermee fokte. Ik was helemaal door de dolle, omdat ik altijd al helemaal gek was van Friezen, maar er nog nooit op 1 had gereden.
Na even met E. te hebben overlegd, hadden we al gauw een afspraak gemaakt dat ik eens bij haar paardjes zou komen kijken of ik het leuk vond en klikte.
En daar gebeurde het...
Ik ontmoette San, een ontzettend lieve, zachtaardige en gemoedelijke merrie. Vanaf het allereerste begin klikte het onwijs tussen ons, het leek alsof we elkaar gewoon begrepen. Ik dacht iets, zij deed het, of iig probeerde het. Samen konden we echt door de bak dansen en swingen, zo leuk hadden we het met elkaar!
Na 3 jaar was San weer drachtig en kreeg ze een hengstveulen, Yme. Na een korte twijfel heb ik besloten hem te kopen, omdat hij toch een nakomeling was van mijn lieve San en op dat moment wilde E. haar niet verkopen. Inmiddels is hij 2,5 jaar en staat nog in de opfok.
Inmiddels is er ook veel gebeurd; o.a. ben ik verhuisd, ongeveer 60 km bij San vandaan, waardoor het niet meer haalbaar was haar te blijven verzorgen zoals ik dat eerst deed (bijna elke dag). Hooguit 2x per week was nog haalbaar en zelfs dan moest ik opschieten en haasten en dat voelde voor mij niet goed.
E. had inmiddels 6 paarden en 5 stallen en dus moest er een Fries verkocht worden.
Vanaf het moment dat ik verhuisd ben, heb ik geprobeerd San te kopen, omdat ik haar maar niet uit mijn hoofd kon zetten, maar helaas, de E. wilde San niet kwijt.
Ik heb erom gejankt, ben boos geweest, teleurgesteld etc. Want als iemand je paard al 5 jaar verzorgd, dan is het toch makkelijker verkopen aan iemand die je kent dan aan een wildvreemde? Voor mij makkelijk redeneren, omdat ik zo gek ben op dat paard.
Afgelopen nacht had ik een droom, dat ik San ging ophalen en had gekocht. Vanmorgen heb ik E. een sms gestuurd of langs kon komen om even bij te praten, omdat ik daar al een tijdje niet was geweest, ivm tijd gebrek en vakanties. En toen vroeg ze het gewoon aan me..
Wil jij San toch kopen? We hebben erover gedacht en we hebben besloten dat we liever ons allerliefste paard aan jou verkopen, dan dat een van onze andere paard naar een wildvreemde gaat.
Echt, pff, ik wist niet wat ik moest zeggen, was volledig flabbergasted en mn reactie zal niet al te uitbundig geweest zijn. Maar sinds ik het verteld heb aan wat mensen in mn omgeving en ik het hier opschrijf, stuiter ik echt helemaal rond!
Er moeten nog wel wat praktische zaken geregeld worden en dus zou het kunnen dat ze toch bij E. blijft, maar daar gaan we niet vanuit.
Eindelijk, San mijn lieve meisje, mag ik gaan ophalen en bij mij houden!!
. 
