Dank jullie wel..
Ik weet gelukkig wel dat hij er niks meer van meekreeg, want dat ik bij hem kwam zag ik dat hij een heel rustig oog had. Geen wit rond zn oog en dat had hij vrij snel. Er was geen paniek in zijn oog te zien, het was een lege blik. Ik dacht eerst dat hij in shock was, maar hij was er gewoon al niet meer.
Het nare was dat hij nog wel ademde, hij leek wel een soort te stikken. Mond helemaal open, dat was wel heel naar.
Vanmorgen was het zwaar, dat ik wakker werd voelde het zo gewoon. En dan beleef je het weer opnieuw en komt het besef weer. Al is het echte besef er niet. Dat komt denk ik als ik de kast leeggehaald heb..
Pfff, ik mis hem. Zit nu thuis en dat hoort niet op donderdagavond.. Gelukkig komen familie en vrienden veel langs en heb ik steun aan mijn vriend, praten helpt echt. En de berichten hier doen me ook goed.