Geplaatst Janneke2 schreef:Janneke2 schreef:En prachtig hoe je bezig bent met Pep!
Dankjewel voor her complimentergens heb je gelijk dat ik misschien al gelijk had moeten stoppen toen de angst voelde opspelen maar ik ben geen opgever en ben iemand die doorzet en niet wil falen. Na dit hele gebeuren heb ik het mijn serieus kwalijk genomen dat ik faalde en mensen teleurstelde puur omdat ik niet meer reed uit angst.
En ni zijn ze trots ongeacht of dat vechten is of niet ik ben trots op wat ik bereikt heb
...de paardensport heeft een stevige militaire erfenis en dan krijg je dit soort gedoe.
("Angst is voor watjes", dus moet je flink zijn, doorzetten en vechten - daar win je idd mogelijkerwijs de oorlog mee. Maar leuk paardrijden, nee.)Het zinnetje 'je moet niet bang zijn' is wat mij betreft een wens (geen eis). Zonder angst is het 10 leuker, beter en veiliger.
Ik heb ooit een Amerikaan de opmerking horen maken 'you need 99 falls to become a good rider - so let's hope this was one of them'. Vooral dat laatste, plus wat zij er allemaal achteraan zei, vind ik erg verstandig.
De functie van angst is volgens sommigen (naast alarmbel) ook: 'leren'. Wat ging er mis...?
Bijvoorbeeld: hij schrok, ik verloor mijn evenwicht. - Accoord: wat te doen met een schrikkend paard? En dan veel oefeningen rondom je eigen houding, zit, juist spiergebruik, etc.
Ook dat aspect mis ik bij veel lesgevers. (....en jij vindt dan, dat jij gefaald zou hebben, terwijl je je liefhebberij kwijt bent...!
)[/quote]Er zaten vele redenen achter mijn val toen der tijd en ik kan wel gaan zoeken maar het helpt niet veel.
Ik heb nu eenmaal die angst en Tijd zal het leren of het weggaat ja of nee.
Leren doe ik zeker maar op mijn eigen manier.
