Geplaatst 
Voor wie nog nooit van Henk gehoord heeft - beste man is een springgefokte KWPNer uit 2012 die ik in april 2022 voor een klein prijsje heb mogen kopen om vervolgens mijn best te doen om deze om te toveren tot een écht sportpaard. Niet altijd zonder slag of stoot mind you
Voor de vorige ITP Henk-topics zie 1 en 2
Na de wedstrijd uit het tweede topic hebben we eigenlijk ruim 4 maanden niet meer wedstrijdgericht gesprongen - het was eerst veel te warm, daarna weer veel te nat, daarna was ik meer dan 1 maand op reis, daarna had ik spontaan weer behoefte om mijn dressuurtalent te bewijzen (wat ons tot nu toe slechts een L1+7 klassering heeft opgeleverd
) daarna was ik weer op vakantie en ga maar zo door. Dus pas in het indoorseizoen weer aan de slag gegaan.Het indoorseizoen hebben we zeker hartstikke interessant weten te houden, dat weet ik wel
We zijn vaker foutloos geweest en zelfs paar keer in de prijzen - wat niet altijd even vanzelfsprekend is zelfs met 2 x 0 gezien hoe groot de 1m rubrieken zijn - maar ik heb ook paar keer heel persoonlijk kennis kunnen maken met de hindernissen
nadat mijn paard besloot dat het hem toch ietwat te spannend werd. Henk is namelijk een geboren kijker, volgens mij vaker over verteld en het was voor mij ook de reden om vorig jaar niet meer te gaan crossen. Hindernissen zelf, kleurtjes en plankjes etc vallen hem gelukkig altijd wel mee, maar alles wat ernaast of erachter staat is weer wat minder te vertrouwen Hij heeft vooral heel veel moeite met mensen, met name als die mensen ook nog ineens durven te bewegen. Parcoursbouwers en hun hulpen zijn levensgevaarlijk, publiek had beter lekker thuis mogen blijven
en fotografen die ergens heel sneaky in een hoekje zitten te hurken zijn al helemaal uit den boze. Voeg er nog wat frisheid aan toe als de paddocks een tijdje modderig of bevroren zijn geweest en je snapt mijn issue denk ik. Het heeft mij dus ook best wat tijd gekost afgelopen winter om hier goed mee om te leren gaan - het blijft uiteraard een goudeerlijk dier, wat echter niet wil zeggen dat vallen dan geen pijn doet En je wilt je paard zijn spanning enerzijds wel ruimte kunnen geven maar anderzijds ook een beetje durven te rijden i.p.v. alleen zijn reacties af te wachten. Dus ja, in die mindere periode hebben we zelfs een wedstrijdje terug gegaan naar de 90 om wat meer vertrouwen in elkaar te krijgen. Bleek de juiste beslissing te zijn want sindsdien gaat het alleen maar steeds beter
Sinds februari hebben we dan ook heel actief gestart en eigenlijk alleen goede wedstrijden gehad - ook de niet-foutloze rondes betekenden hooguit 1 of 2 pechbalkjes (met als honorable mention de dag waarop ik niet 1 maar 2 keer achter elkaar mijn parcours ben vergeten en vol vertrouwen verkeerde kant op ging sturen ). Zodoende zijn we inmiddels ook 1.10 startgerechtigd
Iets waar ik heel trots op ben gezien we het vanaf onze eerste 70cm samen hebben doorlopen en dat het nu ook nog daadwerkelijk zodanig goed gaat dat die 1.10 heel erg behapbaar voelt Bij deze de foto's:
1. Belangrijk om je dag met een lach te starten toch
2. Was helemaal geen veel te platte sprong uit een veel te verre afstand, lijkt maar zo
3. Can't touch this
4. Ook belangrijk om het juiste dekje te hebben voor bij je hindernis
5. En de juiste kleur jasje
6. Mijn scheerwerk is wel bijna on point
7.
8. En goed rechtop zitten uiteraard
9. Spot het probleem
10. Jammer van de oortjes
vond deze verder wel heel stoer!
11. Henk is duidelijk niet de enige die soms spoken ziet
12. Dat scheerlijntje is wel bijzonder zo
13.
14.
En als bonus blooper nr 15
no scope no hope toch 
Iemand was ietwat te gretig op de sprong en wilde niet meer op mijn afstand wachten
was uit het tweede rondje dus alles al gezien, sommige hindernissen zelfs al 2de keer in de barrage, en dan is het spelletje uiteraard nog veel leuker als je er als een idioot kilometerhoog overheen vliegt (vind ik ook eigenlijk, maar dat terzijde ). Dus ja, sorry Henk 
