Het was een jaar met weinig ups en heel veel downs, maar wat heb ik genoten van de ups!
Goed begin van het jaar. Ook al. Was 't koud en Flavio stijf, wandelen met een kind op z'n rug vond ie super leuk
1 van de weinige foto's van m'n paardjes samen. Flavio helemaal ongeduldig, we gingen richting gras en dat wist hij haha
Fietsen weer opgepakt! Graaspauzes horen erbij natuurlijk
Even wat anders, om 'm toch te motiveren te bewegen en 't afwisselend te houden, voor wortel deed ie veel, al probeerde hij eronderuit te komen. Foto maken en 'm de bal laten raken was onmogelijk, hij wist 't precies
Vooral veel wandelen, samen het pad op
Het weideseizoen begon vroeg dit jaar, daar was Flavio blij mee
We hebben het gered tot de tulpen (aan 't eind van het pad), wat was ik blij, zover waren we al lang niet gekomen
21 jaar, feest! En daar hoort taart bij natuurlijk
Zet een kind erop en Flavio was trots en blij, wat een geweldige kinderpony, nooit gedacht, maar daar heb ik de laatste jaren echt van genoten
Iets verder kunnen fietsen en ook een keer helemaal uit z'n bol gegaan, geweldig. Flavio accepteerde 't als iets niet kon, maar nam 't ervan als 't wel lukte
Gemaakt door m'n zoontje. 20 jaar bel en flav
Ook al deden we niet veel, Flavio wilde altijd mee. Schrapen mocht niet, dan liet ie wel zien dat ik moest opschieten door z'n pootje omhoog te doen. Goed teken dan had ie minder last van z'n kneuzenpootje, anders kon dat niet. Wat mis ik dat blije koppie
Mn eerste tattoo, laten zetten toen ik Flavio 17,5jaar had. Hij loopt voor altijd met me mee
De beste plek om te rollen en dan erna een lekkere poetsbeurt met extra kroelen, daar kon ie echt van genieten. Zeker toen hij stijver werd en zelf niet zo goed bij de kriebelplekjes kon, hij liet wel even blijken waar je moest kriebelen
Als afscheidsfeestje hadden we een speurtocht met lekkers gemaakt. Paard blij, kind blij, ik met een lach en een traan
Wat mis is mijn geweldige pony. De laatste jaren vreesde ik in de winter dat 't z'n laatste zou zijn, dat ie er niet door zou komen. Nu heb ik zelf besloten dat ik 'm zo de winter niet in wilde laten gaan. Flavio ging van 't 1 naar 't ander, had veel last van z'n kneuzenpoot en compenseerde dit in de rest van z'n lijf. De grasjes waren op, z'n lijf was op, dit was het juiste moment. Ongelooflijk moeilijk, ik vond en vind het verschrikkelijk, maar mooier had 't niet kunnen gaan.
De mooie momenten van 't afgelopen jaar zijn echt onbetaalbaar.
Veel sterkte met het verlies en wat dapper van hem dat je hem heb laten gaan voordat het weer minder met hem ging. Zo heb je hem ellende bespaard en dat is denk ik heel wat waard.