Geplaatst Graag wil ik jullie ook ons afgelopen jaar laten zien. Aan het einde van 2022 zijn we verhuisd naar een geweldige paddock paradise. De eigenaresse is geweldig en samen met haar ijslander wonen mijn 2 kleine pony's daar. Ze hebben samen ruim 2 hectare dus ruimte genoeg om de hele dag te spelen en lekker pony te zijn
Mijn zwarte pony is een appaloosa minipaard waar de stippen een beetje bij weg zijn gebleven. Hij heeft wel netjes de papieren maar is enkel zwart stekelharig met een verdwaalde stip op zijn lip gebleven. Zijn stamboeknaam is Nova Trinda Leslie maar we noemen hem Coco naar de Disneyfilm Coco. Coco is 21 december alweer 5 jaar bij mij.
De witte pony heeft geen stamboek en haar paspoortnaam is Pina Colada. Dat ging me net wat te ver haha, dus ik heb haar Nova genoemd naar Supernova.
Na een winter heb je als wollige pony heel veel kriebels en is het dus ook heel veel borstelen en al die losse kriebelharen weg wassen. En dan heb ik natuurlijk een net te schattig dekentje. Knappe Coco met zijn sterrendeken om even te drogen
Dit jaar heb ik de grootste hobby van Noof ontdekt, ze vindt het echt geweldig om te wandelen. Je kunt haar gerust de hele dag meenemen. Dapper stapt ze overal overheen en langs. Nu wonen we ook schitterend dus we hebben heel wat kilometers gemaakt.
Soms wil Coco ook wel mee. Die vindt 5 km altijd wel genoeg waar Noof rustig 20 loopt. Samen lopen is wel altijd heel gezellig!
Dit jaar was Coco ook uitgenodigd op Equiday in Ermelo. Coco heeft door een verzorgster hele slechte ervaringen gekregen met de zweep. Ik krijg het er helaas niet uit. Hij sluit zich onmiddelijk helemaal af. We hebben hulp gekregen op Equiday maar helaas maakte dat geen verandering. Coco zorgde met zijn gegil voor wel heel veel schattigheid in de ring haha.
Later in het jaar heb ik nog een tijd met Pat Parelli staan praten en hij heeft goede tips gegeven voor Coco. We boeken wel iets van vooruitgang maar helaas nog niet zo veel als ik graag zou willen. Dit geeft niets, volgend jaar gaan we rustig verder en blijven we oefenen en hopelijk komt er een dag dat hij lekker hier blijft in plaats van uitcheckt.
Naast het wandelen vinden zowel Coco als Nova het meerennen naast de fiets of mee lopen als ik aan het hardlopen ben heel erg leuk. Ik denk dat ik maar een nieuwe olympische sport ga introduceren: Equitrailen. Ze rennen beide keurig mee naast de fiets of naast mij en lijken er echt van te genieten. Hier is Noof naast de fiets
Noof werd dit jaar alweer 4 en ook Coco was jarig. Hij werd 6 dit jaar. Daar hoort natuurlijk een heerlijke traktatie bij. Coco vond het heerlijk. Er bleef geen hapje over.
Waar Coco springen heel stom vindt, vindt Noof het geweldig. Ik ben dit afgelopen zomer met haar gaan doen en ze wordt zo enthousiast. Het knopje rem zit er nog niet echt op, maar dat geeft niet. Ze geniet er echt van en kan heel goed springen.
Coco scheurt liever zelf rond. Zo af en toe levert dat hilarische foto's op als hij ineens een noodstop maakt. Hij heeft zo ontzettend veel manen haha.
Soms is het ook wel heel druk. Ik loop zelf heel veel hard, ik werk fulltime en daarnaast deed ik tot november een studie. Dan heb ik niet altijd tijd om ze apart te trainen. Maar gelukkig vinden ze samen even lopen ook heel fijn. Ze hebben altijd alleen discussie wie voorop mag. Ontzettend lief om te zien
Begin oktober werd Nova ineens heel slecht. Ondanks het vele zandtesten en de regelmatige kuren bleek zij echt compleet vol zand te zitten. Ze was echt heel, heel slecht. De dierenarts heeft haar gesondeerd, berg parafine er in en ze is mee geweest naar de kliniek. Ik durfde haar niet alleen te laten dus dat werd slapen in de hangmat. Gezellig met alle muggen
. Halverwege de nacht kwam ze naast me liggen en had ze haar koppie in de hangmat. Dat was het meest bijzondere moment dat ik ooit heb meegemaakt.
Ze heeft ontzettend veel psyllium gekregen, kwam iedere dag om de 2 uur of op stal of op de weide. Dit ging ook 's nachts door. Dit betekende dus ook 3 uur in de nacht op het fietsje om weer naar de pony te gaan. Daarnaast wandelde ik iedere dag 5-10 km met haar. De eigenaresse van de PP heeft ook ontzettend lief geholpen. Op 23 oktober, mijn verjaardag, moesten we weer naar de kliniek. Ik hoopte op zijn minst op een verbetering. Het bleek dat onze 3 weken heel hard werken echt hadden geholpen. Al het zand was gewoon weg. Ik ben er wel heel erg van geschrokken. Ondanks dus al preventief kuren, in de gaten houden en niet te veel op het zand had ze dus toch nog zoveel binnen gekregen. Het was een hele fijne verjaardag, mijn beste vriendinnetje was weer beter.
Paar honderd euro, een hele berg vermoeidheid en flink wat rimpels verder, maar ze was er nog. Ik ben heel dankbaar dat ik de baas mag zijn van deze 2 lieve kids. Ze betekenen echt alles en ik ben zo blij dat zij zo gelukkig zijn op hun plekje nu.
Tot volgend jaar allemaal, fijne feestdagen van de kleintjes voor jullie allemaal.
. Jullie ook fijne feestdagen! 