Mijn moeder woont in de stad en was vanochtend met haar Golden Retriever op weg naar het park. Er kwamen haar drie mannen tegemoet. Vluchtelingen, die sinds kort in Haarlem zijn ondergebracht. Door alle negatieve verhalen voelde mijn moeder zich ongemakkelijk als ze haar aanspreken. Een van de mannen knielt voor haar en in gebarentaal smeekt hij haar of hij haar hond mag aaien.
Mijn moeder geeft toestemming en de man omhelst de hond. De hond kruipt tegen hem aan en hij verstopt zijn gezicht in haar blonde haren. Dan begint hij hartverscheurend te huilen en laat zich troosten door de hond. Mijn moeder haar hart breekt als hij haar huilend aankijkt en haar uitlegt dat hij gevlucht is uit Aleppo, een stad verscheurd door de oorlog. Hij heeft zijn 2 honden moeten achterlaten in deze verscheurde stad. Hij is nu veilig, maar alles wat hem lief is, heeft hij moeten achterlaten.
Daar staan 'gewoon' 2 mensen, verbonden door hun liefde voor honden. Niet gehinderd door grenzen, oorlog, misverstanden over religie, taal of land. Als mijn moeder besluit verder te lopen naar het park, blijft hij haar bedanken. Samen hopen zij, misschien tegen beter weten in, dat zijn twee honden zullen overleven in de oorlog, waarin de honden zeker geen partij zijn.
Het raakt mij zo toen mijn moeder me dit net vertelde, dat ik met jullie wil delen.
Oorlog maakt alles kapot... Zo triest dat mensen hun land moeten ontvluchten en alles achter moeten laten wat ze lief is.
mysa
Berichten: 10483
Geregistreerd: 14-07-07
Woonplaats: Veluwe
Geplaatst: 13-11-15 20:41
Kippenvel, dit soort verhalen moeten veel vaker in het nieuws, goed gedaan!
Laatst bijgewerkt door mysa op 13-11-15 21:17, in het totaal 1 keer bewerkt
Avelienvd
Berichten: 7223
Geregistreerd: 28-12-04
Geplaatst: 13-11-15 20:42
Wow, dat is haast iets om te delen op facebook. Dat zijn namelijk ook de vluchtelingen
Melissaaxo
Berichten: 325
Geregistreerd: 24-04-14
Geplaatst: 13-11-15 20:42
Mooi verhaal
mika11
Berichten: 11107
Geregistreerd: 12-12-10
Woonplaats: Noord Veluwe
Geplaatst: 13-11-15 20:42
Wat een mooi verhaal. Je hoort ook zoveel verhalen over de vluchtelingen dat je bijna vergeet dat het inderdaad mensen zijn die alles moesten achterlaten.
its_daantjee
Berichten: 1914
Geregistreerd: 17-03-13
Geplaatst: 13-11-15 20:44
Dit soort verhalen breekt mijn hart van... verhalen van ondankbare vluchtelingen denk in, nah stuur ze maar weer terug dan.. wees blij dat je hier mag verblijven.
Maar echt, ik heb oprecht medelijden met deze mannen.. diep triest..
Froemel
Berichten: 2784
Geregistreerd: 14-05-05
Woonplaats: Remunj, binnekort Zjwame!
Geplaatst: 13-11-15 20:44
Dit soort verhalen mogen idd zeker in de media en net zo aangedikt worden als de negatieve verhalen. Als ze geen overlast hebben bezorgd ergens waar ze zijn ondergebracht, hoor je niks en o wee als er ergens iemand iets heeft gedaan
janouk
Blogger
Berichten: 17866
Geregistreerd: 18-04-06
Geplaatst door de TopicStarter: 13-11-15 20:48
Avelienvd schreef:
Wow, dat is haast iets om te delen op facebook. Dat zijn namelijk ook de vluchtelingen
Dit soort verhalen zijn het waard om gedeeld te worden. Je moet er tocn niet aandenken om je dieren onverzorgd achter te moeten laten
Oyeru
Berichten: 840
Geregistreerd: 25-01-12
Woonplaats: Gelderland
Geplaatst: 13-11-15 20:59
Ik kreeg toch wel tranen in mijn ogen. Wat die mensen mee maken zullen wij ons nooit kunnen voorstellen. Een mooi verhaal, wat een random act of kindness kan doen
mysa
Berichten: 10483
Geregistreerd: 14-07-07
Woonplaats: Veluwe
Geplaatst: 13-11-15 21:02
Toevallig dacht ik laatst nog,er zijn onder de dierenliefhebbers nog best veel mensen die hard oordelen over vluchtelingen. Misschien doet dit verhaal ze de andere kant zien.
Laatst bijgewerkt door mysa op 13-11-15 21:18, in het totaal 1 keer bewerkt
Wat heb jij dan een bijzondere moeder en wat heeft zij een bijzondere hond.
kking
Berichten: 1005
Geregistreerd: 24-02-09
Geplaatst: 13-11-15 21:28
Ook hier tranen...ik heb het gedeeld. Als ik me indenk hoe het voor die mensen moet zijn pffff heel heftig.
Muronia
Berichten: 19551
Geregistreerd: 29-04-09
Woonplaats: Aan het kanaal, achter de spoordijk
Geplaatst: 13-11-15 21:30
Wat een ontroerend verhaal. Zo is het maar net, alleen moeten soms ogen worden geopend.
Bootsiebob
Berichten: 5544
Geregistreerd: 22-05-13
Geplaatst: 13-11-15 21:32
Dankjewel voor het delen van dit verhaal. Heel mooi. Vluchtelingen zijn ook mensen met gevoelens net zoals wijzelf. Dat mag inderdaad ook wel eens benadrukt worden
BeeMed
Berichten: 3030
Geregistreerd: 29-09-08
Geplaatst: 13-11-15 21:34
Wat mooi dat je dit deelt, ik kreeg er echt een brok van in mijn keel. Je zal maar in hun schoenen staan.