Mer1980 schreef:Helaas ervaringsdeskundige recent. Niet helemaal hetzelfde, want gelukkig mijn auto all-risk verzekerd en de schade is te verhalen, maar juridisch wel duidelijk antwoord gekregen wat ook van toepassing is op het verhaal van TS.
Ik heb de pech gehad een niet heel goede auto over te hebben genomen van een particulier. Binnen een paar maanden heb ik zoveel ellende gehad met mijn auto dat ik er €2000,- aan heb moeten verspijkeren om het kreng weer goed te krijgen en dat op een aanschafwaarde van €2850,-. Helaas worden auto's niet meer waard als je ze weer gewoon goed op de weg hebt. De dagwaarde bij totall-los was overigens €3250,-.
Mijn broertje zat in nood, huilend belde hij mij op of hij alsjeblieft mijn auto mocht lenen om naar een bruiloft te gaan in Duitsland. Wij hebben er 2 staan dus hij mocht mijn bakje wel lenen voor het weekend. Auto is geheel opgeknapt dus hij mocht hem zo meenemen. Helaas sloeg het noodlot toe. Volledig buiten zijn schuld om kwam hij in Duitsland terecht in een kettingbotsing. Gelukkig beide inzittenden niet ernstig gewond. Zijn vriendin had wel een gat in haar hoofd, maar mocht gelukkig na controle weer terug naar huis. Maar dan komt de ellende voor mij. een Nissan Micra knapt niet op in een kettingbotsing. De politie heeft netjes een rapport opgesteld en heeft ook duidelijk aangegeven dat mijn broertje niet schuldig was, maar dat de meneer achter hem absoluut niet heeft op zitten letten. Micra was compleet ontwricht en niet meer te redden. '
En dan... Het heeft ruim 2 weken geduurd eer mijn micra naar een schadebedrijf werd gebracht. Al die tijd had ik geen auto en ik kreeg alleen een vervangende auto als mijn auto in reparatie zou staan. Alleen de auto was er niet dus ik kreeg geen vervangende auto. Terwijl ik er wel een nodig had. Gelukkig kon een vriend mij even redden en mocht ik kosteloos een auto van zijn garage lenen. Helaas werd mijn auto binnen 2 dagen totallos verklaard door de expert. Niet meer te redden. Ik heb alle spullen van mij, mijn broertje en zijn vriendin eruit gehaald en teruggegeven (behalve de wegwandelende etenswaren na 2 weken stilliggen in de auto).
Dan is het wachten op de verzekering. De auto moest namelijk verkocht worden door een opkoper, dan kon de auto gevrijwaard en het verzekeringsgeld uitgekeerd worden minus het eigen risico. Ik kreeg dus na bijna 3 weken eindelijk €3000,- gestort. Het eigen risico van €250,- krijg ik pas als de schade verhaald is bij de tegenpartij. Die zit in Duitsland. Ondertussen is het ongeluk bijna 4 maanden terug gebeurd en het eigen risico is nog steeds niet binnen.
Ik als eigenaar van de auto ben dus al mijn extra investeringen in mijn auto kwijt. De nieuwe banden (Hankook's) nieuwe LM velgen, extra reparaties, etc.... Weg, foetsie, door de plee. En mijn broertje? Die heeft 0,0000000 euro meebetaald. Tsja het is niet zijn schuld, hij kon echt niets doen aan het ongeluk en helaas je kan het feit dat ik pech had met mijn auto bij aanschaf niet op hem verhalen. Het was wel verdomde zuur dat hij lekker op vakantie is gegaan dit jaar en ik dat niet kon omdat mijn spaarcentjes opgingen aan een andere auto....
Moraal van het verhaal. Of je er nu wel of niets aan kon doen, of je nu wel of niet een all-risk verzekering hebt met je auto . LEEN DAT KRENG NOOIT UIT! Je bent ALTIJD de banketstaaf. Als eigenaar ben je zelf verantwoordelijk voor de schade en moet je op de blaren zitten bij financieel verlies. Mijn auto gaat dus echt nooit maar dan ook nooit meer bestuurd worden door een ander dan mij of mijn partner.
Meisje is dus niet verplicht om te betalen. Het zou die jongen sieren dat hij zelf opdraait voor de kosten, Maar juridisch gezien is zijn moeder gewoon de sjaak. Net als bij mij: had ik mijn auto maar niet uit moeten lenen. Mensen onderschatten het risico in deze....
En daarom weigerde mijn vader altijd de auto uit te lenen, wat hem niet in dank werd afgenomen in het dorp waar hij woonde... Dan krijg je situaties zoals: de man van mams schoonmaakster wil de auto lenen, pa weigerde en de man ging doorkleppen in het dorp dat pa er "twee had staan en niets uitleende". Dat die tweede auto van mij was en daar stond omdat er voor mijn eigen huis, een eind verderop, geen parkeerplaats was, vertelde meneer er niet bij. Scheve ogen dus, maar pa was gelukkig eigenwijs genoeg om voet bij stuk te houden.