Geplaatst 
Reckless levert munitie af. Foto: Wikimedia Commons
Iedereen heeft wel eens gehoord over de beroemde renpaarden; Seabiscuit, Secretariat en War Admiral. Maar er is een militair onderscheiden paard, waar de meeste mensen nog nooit van hebben gehoord. Het gaat over Sergeant Reckless, een kleine voskleurige Mongoolse merrie.
Reckless was een pakpaard tijdens de Koreaanse oorlog. Deze oorlog vond plaats in de periode 1950 - 1953 en betrof een conflict tussen het door China en Rusland gesteunde Noord-Korea en de Verenigde Staten. In 1952 werd de merrie voor 250 dollar van een Koreaanse jongen gekocht door Luitenant Eric Pedersen. Reckless werd ingezet om onder andere wapens, munitie en andere bevoorrading van de mariniers te dragen. Dit is niet heel ongebruikelijk, veel dieren werden in de oorlog gebruikt. Het verhaal van Reckless echter, is wel iets anders. Tijdens de strijd om een locatie die 'Outpost Vegas' werd genoemd, liep de merrie 51 keer de heuvel op en af. Als ze omhoog liep, droeg ze munitie. Wanneer ze naar beneden ging, nam ze gewonde soldaten op haar rug mee. Na vijf dagen werd de locatie heroverd.
Het meest bijzondere hieraan is dat Reckless dit deed zónder begeleiding. De munitie vloog haar om de oren met 500 inslagen per minuut. Slechts twee soldaten kwamen er zonder verwondingen vanaf. Ook Reckless raakte tweemaal gewond, maar bleef doorlopen. Veel soldaten overleefden de oorlog dankzij haar.
Sergeant Harold Wadley herinnert zich hoe hij het kleine paard, volgeladen met munitie, de heuvel op zag wankelen. Volgens hem was het een bizar gezicht. De lucht was dik door de rook en overal lagen doden en gewonden. "Ik dacht dat ze het geen vijf seconden zou volhouden", aldus Wadley.
Toen de Chinezen voor het eerst aanvielen, was Reckless bang. Ze rende naar een bunker waar ze, badend in het zweet, werd gevonden door de mariniers. Zij wisten haar te kalmeren en zetten haar in voor de strijd. Reckless werd de enige marinier met vier benen en er vormde zich al gauw een band tussen de merrie en de mariniers waarmee ze vocht. Ze at mee met de mariniers, die haar ook een deel van hun maandvoorraad bier gaven. Ook bleef ze bij de mariniers in de buurt als ze poker speelden, waarbij ze af en toe een deel van de pokerchips op at. 's Nachts bleef ze bij de mariniers om het fornuis staan om warm te blijven. De mariniers waren gek op haar en gooiden hun kogelvrije vesten over haar heen om haar te beschermen, waarbij ze hun eigen levens riskeerden.
Reckless werd een nationale held en de mariniers benoemden haar tot Sergeant. Later, in de Verenigde Staten, werd ze nog gepromoveerd tot Sergeant eerste klasse.
Na de oorlog, in 1954, werd Reckless meegenomen naar de Verenigde Staten. Ze ging daar met pensioen op marinebasis 'Camp Pendleton'. In 1960 werd daar besloten dat Reckless nooit meer iets op haar rug hoefde te dragen, behalve haar eigen dekens. Reckless kreeg ook nog drie veulens, genaamd Fearless (1957 -1969), Dauntless (1959 - 1983) en Chesty (1964 - 1976).
In 1968 overleed de merrie op 20-jarige leeftijd als volwaardige marinier met meerdere militaire onderscheidingen. Zo ontving zij tweemaal een 'Purple Heart', een onderscheiding voor militairen die gewond of gedood zijn terwijl ze het Amerikaanse leger dienden. Ook ontving ze de 'Good Conduct Medal', de 'Presidential Unit Citation with star', de 'National Defense Service Medal', de 'Korean Service Medal', de 'United Nations Service Medal', en een 'Republic of Korea Presidential Unit Citation'. Alle medailles droeg de merrie op haar rood met gouden deken.
Reckless met een Australische hoed, die ze later op at. Foto: Wikimedia Commons
Wat een prachtig mooi verhaal, met een happy end zowaar!! 
