Geplaatst 
Een Nederlandse ruiter en zijn springpaard Snowman zijn het onderwerp van een nieuwe film genaamd "Eighty Dollar Champion".
De MGM-film is gebaseerd op het gelijknamige boek van Elizabeth Letts. Het boek bleek een hit en werd in 2011 een New York Times bestseller. Het boek en de film vertellen het verhaal van de Nederlandse ruiter Harry de Leyer.
De Leyer was woonachtig in Nederland, maar besloot na de Tweede Wereldoorlog naar de Verenigde Staten te verhuizen. Daar kwam hij aan met zijn vrouw Johanna, zonder geld en zonder connecties in de paardenwereld. Hij was 21 jaar oud en was gewend aan werk op de boerderij, en zodoende nam hij een baantje aan op een tabaksplantage in North Carolina. De plantage gebruikte nog steeds paarden op de velden en Harry, die thuis altijd paard had gereden, was direct aangetrokken tot de dieren. Een van de werkpaarden maakte hij zadelmak en leerde hij om te springen. Dit ploegpaard nam hij zelfs naar een locale wedstrijd waar hij $10,- aan prijzengeld won.
Toen de Leyer meer connecties kreeg in de paardenwereld ging hij aan aan de slag als rijinstructeur op een rijschool voor meisjes. De Leyer kocht slachtpaarden op om te gebruiken in zijn paardrijlessen. Eind 1950 reisde hij opnieuw af naar een vleesmarkt om een paard op de kop te tikken. Hij kwam echter te laat aan en vele paarden waren al verkocht. Omdat Harry niet met lege handen thuis wilde komen, vroeg of hij toch nog even in de vrachtwagen mocht kijken, waar de paarden inmiddels als weer op stonden in afwachting van hun reis naar de slachterij. In de vrachtwagen zag hij een grote schimmel: Snowman. Snowman was gefokt om als werkpaard te dienen en na een carrière als ploegpaard voor de Amish, werd hij te koop aangeboden. De Leyer besloot Snowman te kopen voor het bedrag van $80,- en redde het dier daarmee van de slacht.
De Leyer schoolde het paard om van ploegpaard naar rijpaard en gebruikte het dier in zijn rijlessen. Na enkele tijd verkocht hij het paard aan zijn buurman voor $160,-. De buurman klaagde al snel dat het paard steeds over de omheining sprong. Leyer kon het in eerste instantie niet geloven, aangezien Snowman geen springpaard was. Toen de schimmel echter opnieuw over de omheining sprong en terug rende naar de manege van de Leyer, besloot hij hem terug te kopen van de buurman.
Snowman was een onderdeel van de familie de Leyer. Foto's: Harry de Leyer
Het begin van Snowmans springcarrière begon niet succesvol. Het paard struikelde over de cavaletti's en drafbalken en leek vooral erg onhandig. Pas toen de Leyer eens hogere sprongen probeerde, toonde het paard zijn ware talent voor het springen. Kort daarna startten het duo hun springcarrière en wonnen zij vele prestigieuze wedstrijden. Snowman stond bekend om zijn kalmte en werkwilligheid in de wedstrijdring. Harry en Snowman wonnen onder andere het springkampioenschap bij de National Horse Show in Madison Square Garden en Snowman werd verkozen tot American Horse Shows Association Horse of the Year. Hun springcarrière duurde vijf jaar, waarin zij vele topwedstrijden en prestigieuze titels wonnen. Het paard werd een nationale held en was zelfs te gast bij verschillende televisieprogramma's.
In 1962 ging Snowman op zesentwintigjarige leeftijd met pensioen. Het paard mocht op de manege van de Leyer van zijn pensioen genieten en overleed in 1974. Hij kreeg een plek in de Show Jumping Hall of Fame in 1992 en ook Breyer wijdde een beeldje aan het springpaard, wat inmiddels een "collectors item" is geworden.
De inmiddels 86-jarige Harry de Leyer vertelt over Snowman: "Dit paard staat erg dicht bij mij. Hij was altijd zo rustig en consistent. Mijn kinderen waren gek op hem en konden hem samen rijden, of namen hem mee uit zwemmen. Hij kon nog steeds meelopen in de manegelessen, zelfs nadat hij springkampioen was geworden. Wanneer ik hem trainde, stonden alle kleine kinderen om hem heen om met hem te knuffelen. Sommige trokken zelfs een beetje haar uit zijn staart als souvenir. Iedereen hield van hem." Harry hoopt dat er ook lessen geleerd kunnen worden uit zijn verhaal. "Wees eerlijk en niet te streng naar het paard. Je krijgt meer voor elkaar met wortels en complimentjes, dan met strengheid. Ik reed Snowman altijd op een rubberen D-trens, zoals al mijn andere paarden op de rijschool. Ik heb altijd geluk gehad met paarden, omdat ik aardig ben naar paard en mens."
Dit artikel mag in geen enkele vorm worden overgenomen. Er mag alleen gebruik worden gemaakt door de eerste 150 woorden te gebruiken en daarna door te verwijzen naar deze pagina.
Vind je dit artikel interessant? Kijk dan hier voor meer achtergrondartikelen.
. 
