Geplaatst Op zaterdag 17 December 2016 ben ik mijn meest dierbare merrie verloren, en hebben we haar 4 maanden oude veulen net op tijd van de dood kunnen redden. Een afschuwelijke ervaring waarvoor ik hoop dat anderen hiervoor behoed kunnen worden.
Omdat het verdriet te groot was om er eerder een oproep over te plaatsen, ben ik nu alsnog opzoek naar ervaringen om te achterhalen wat er met mijn paarden gebeurd is, en misschien heeft iemand onlangs een soortgelijk geval gehad.
Op zaterdag rond 17.00 kreeg ik een telefoontje van de verzorgster uit Boven Leeuwen waar mijn merrie en veulen sinds 3 maanden op 'pensioen' stonden.
Ze stonden bij een kennis aan huis, die daar zelf ook al jaren 2 eigen pony's heeft staan.
De paarden stonden gezamenlijk in dezelfde wei, aten hetzelfde hooi en dronken hetzelfde (kraan)water.
Na het openen en voeren van een nieuwe zak Vitalbix (mijn paarden krijgen dit voer al een jaar) vertoonde mijn merrie na het voeren smiddags sloom gedrag. De verzorgster belde mij direct op, en vertelde dat de brokjes even later terug kwamen vanuit haar neus.
De veearts was er gelukkig snel en vermoedde slokdarmverstopping. Hiervoor heeft mijn merrie medicatie gekregen en na een kwartiertje stappen moest het met een uurtje moest het over zijn.
Een uur later bleek dat niet het geval. Haar hartslag was aanzienlijk laag, ademhaling te traag en ze stond er levenloos bij. Tandvlees had nog een 'normale' roze kleur. De verstopping wegspoelen bleek niet te lukken, mijn merrie kon niet meer slikken dus de slang kon niet naar binnen. Haar keel, slokdarm en darmen bleken verlamd.
Ik werd opnieuw gebeld met het afschuwelijke nieuws dat ze de ochtend vermoedelijk niet zou halen. Vanuit Den Haag zijn wij met spoed naar Boven Leeuwen gesjeesd... bij aankomst bleek ik al te laat te zijn om afscheid te nemen. Mijn grootste nachtmerrie werd werkelijkheid, binnen enkele uren tijd was mijn jeugdvriendin aan een mogelijke perforatie in het lichaam, veroorzaakt door de verlamming, overleden.
We dachten stomme pech, ze was 19 jaar, we konden niets vinden wat de oorzaak had kunnen zijn.
Haar 4 maanden oude veulen huppelde nog vrolijk tussen de andere pony's rond, hij leek nog weinig last te hebben van de situatie en daarom hadden we besloten hem in zijn vertrouwde omgeving te laten.
Kapot van verdriet zijn we zaterdag nacht naar huis gereden en ben ik twee dagen thuis gebleven om het verdriet te verwerken.
Maandagochtend werd mijn merrie opgehaald door het crematorium om zo later nog gevoelsmatig afscheid te kunnen nemen.
Het hengstveulen was nog erg vrolijk en levendig ondanks het verlies van zijn moeder, en maandag belde ik met de verzorgster van de pony's hoe ze hem extra kon bijvoeren, hij dronk echter nog melk bij zijn moeder en kwam nu mogelijk eea tekort op alleen hooi.
Omdat hij al een klein beetje gewend was af en toe een brokje van mams mee te pikken, adviseerde ik de verzorgster om in elk geval de brokjes bij te voeren die hij al gewend was. Dus hij kreeg hij die middag óók een handje brokjes uit de net nieuw geopende zak vitalbix.
Een uur later kwam het telefoontje - het veulentje vertoonde hetzelfde slome gedrag na het eten van de brokjes. Vol ongeloof zijn we weer met een noodgang naar Boven-Leeuwen.
De veearts was er in de tussentijd al met 5 minuten, en heeft hem direct ingespoten met corticosteroïden. Omdat hij nu wisten dat het niet 'zomaar' een verstopping was maar een vergiftiging moest zijn, ging de veearts direct anders te werk dan bij mijn merrie. Ook het veulen zijn keel en slokdarm verlamd (je kon ze volledig fijn knijpen, het was compleet slap geworden!) en ook zijn darmen lagen stil.
Eenmaal gearriveerd - en godzijdank op tijd dit keer - troffen we een hopeloos hoopje ellende aan, van het levendige hengstje van 2 dagen geleden was niets meer over.
De veearts zei ons helaas rekening te houden met het ergste, het zag er niet naar uit dat hij de toxines in zijn lijf overleven ging.
Om het uur zijn we hem die nacht gaan bewaken. Een vreselijk gezicht om het kleine hoopje in de vrieskou op de bevroren grond te zien liggen. Het liefst had ik hem verplaatst en in het stro gelegd, heel menselijk gedacht. Maar stress zou hem op dat moment sowieso fataal worden. Het was enkel afwachten, en als hij instortte, kwam de veearts weer met een nieuwe shot corticosteroïden.
Wonderbaarlijk genoeg heeft hij het hiermee tot de ochtend gehaald, hulde aan het kundige advies van de veearts uit Boven Leeuwen.
Het heeft een week geduurd voor hij weer goed genoeg kon lopen en hooi kon om hem naar huis terug te vervoeren. Ik heb zijn vader in mijn kudde staan, dus zo kon hij toch steun krijgen van een ouder paard die hij kent.
We zijn inmiddels een maand verder. Hij wil enkel nog hooi eten, is nog veel te mager en loom voor een jong veulen, maar hij gaat langzaam de goede kant op en de verlamming neemt met de dag af. Hij staat nu met zijn vader en de rest van mijn kudde ruinen samen en dat gaat gelukkig goed. Hij verlaat de zijde van zijn Pa niet, die neemt gelukkig zijn vader rol zeer serieus.
Natuurlijk zijn we al een maand aan het zoeken wat het heeft kunnen zijn - maar er is niets anders dan het biks wat we als meest waarschijnlijke oorzaak hebben kunnen vinden of bedenken.
Een verkooppunt uit de buurt heeft te zak biks opgehaald om vervolgens te laten onderzoeken. Ik heb een whatsapp bericht gekregen dat er niets uit hun onderzoek is gebleken.
We hebben ook nog een deel apart gehouden, voor de zekerheid. Hier reageerde de persoon die de zak kwam ophalen echter zeer fel op, heel vreemd. Ook aan de telefoon waren ze erg sceptisch over het verhaal. Natuurlijk snappen we zelf dat het in de eerste instantie niet verwacht wordt dat het uit het voer komt, maar als je verder alles hebt uitgesloten, dan ga je verder zoeken, toch?
Het lijkt me zeer belangrijk dat het goed onderzocht wordt, voor er mogelijk meerdere paarden ziek worden.
Daarom mijn vraag aan andere paardeneigenaren:
Herkent iemand deze verschijnselen bij zijn paard? Of heeft iemand tips om het voer voor second opinie te laten onderzoeken, wat niet enorm kostbaar is?
Zowel wij als de veearts weten niet zeker of het door het biks is gekomen, maar het is zeer aannemelijk.
Ik hoop hiermee anderen zo snel mogelijk te kunnen laten reageren wanneer er soortgelijke verschijnselen bij hun paard worden geconstateerd, ik was in een paar uur mijn merrie al kwijt.
Mochten er soortgelijke gevallen zijn... ik hoor het heel graag! Ik krijg mijn geliefde maatje er niet mee terug, maar bespaar het misschien een ander..
Bijgevoegd de foto's van mijn merrie en veulen op de dag van het brengen naar hun mooie winteradres - het zieke veulen - het veulen afgelopen week terug onder de hoede bij paps
