Eigenlijk wilde ik wachten met dit topic openen, maar ik kan mijzelf er niet van weerhouden.
Ik ben zo ongelooflijk trots en dankbaar !
Rowan ken ik al zijn hele leven lang. Hij was eigenlijk een "ongelukje" van de merrie en hengst van mijn nicht. Twee keer per jaar kon ik hem bewonderen, want twee keer per jaar gingen wij op vakantie naar waar hij stond. Elke keer weer smolt ik door zijn snoetje en werd ik blij als ik hem zag.
Toen eind vorig jaar is hij met transport naar Nederland gekomen en staat hij bij mij.
Sommige mensen vonden hem niet mooi, en waarom zou je nou hem hier heen halen? Wat had ik aan zo'n kruising?
Maar ik wist wel beter
Meneer is zo mooi geworden en helemaal uit zijn schulp gekropen. Hij heeft me geleerd dat je niet altijd alles in één keer kan doen. Hij heeft me, en hij leert me nog steeds dat ik geduld moet hebben.
Zijn aparte karakter maakt hem zo leuk en elke dag is wel anders.
Hij kan me het gevoel geven dat ik heel veilig ben en me nergens druk over hoef te maken.
Hij is mijn allerbeste vriend, en dat besef ik me nu pas. En wat is dat een gaaf gevoel!
En dit was zijn aller eerste dag buiten