En hoe ze ons elke keer terug herkende...
Lieve lieve schat, elke keer als ik een topic over je maakte op bokt, kregen we zoveel reacties,
ze vonden je zo goed met je paardje, en dat was je ook!
Mijn lieve vriend David, is zaterdag om 2 uur snachts om het leven gekomen bij een auto ongeluk.
Hij was onderweg naar mij, om mij te verrassen, niemand wist hier van.
We hadden de volgende avond een verjaardagsfeest, deze gingen we samen vieren.
David was een jongen met een hart van goud... De passie en alles wat we deelden en deden samen was zo magisch...
Met de laatste fotos die ik van jou genomen had stond je nog in uitgelicht. Wie had gedacht dat deze foto's een paar weken later op jouw afscheidsbrief gingen staan... Niemand, want het is zo oneerlijk...
Hier de laatste video die ik van hem had gemaakt, het geeft nu zo'n ander gevoel als ik er naar kijk...
We hadden zo veel toekomst plannen, over een maand gingen we samen wonen, met het gedacht over 2 jaar een ranch te kunnen starten.. Alles is weg.. Mijn leven, m'n liefde van mijn leven...
De tattoo die we samen hebben laten zetten
En hier dan het einde...
Je had nog een verjaardagskadootje voor me gekocht, helaas heb je me dit zelf niet kunnen geven, ze hebben het gevonden op je appartement.
Bericht van facebook:
"Bedankt voor dit aller mooiste verjaardagskadootje lieve schat! Het is prachtig!! Jammer genoeg heb je het zelf niet kunnen geven, want o god wat had ik die glimlach op je gezicht willen zien toen je het me gaf ! Papa enMario Abelooso hebben dit gevonden op je appartement, toen ze een mooi hemd aan het uitzoeken waren. Dit sieraad hou ik voor altijd bij me, waar ik ook sta of ga. Het huisje, omdat we over een maand gingen samen wonen, het laarsje, borsteltje en hoefijzer omdat we samen onze passie deelde en het hartje omdat we beide wisten wat echte liefde was ! Dat we voor altijd samen bleven... Ooh lieve schat toch... wat kan ik nog zeggen.. Elke avond vertelde we elkaar hoe graag we elkaar zagen, elke avond viel ik in slaap op jouw borst met de gedachte van, wouw! Wat een gevoel..... Een gevoel dat ik kwijt ben nu, ookal weet ik ergens dat je er nog bent, ik ga nooit meer jouw warmte voelen, nooit meer in jouw armen kunnen slapen, nooit meer jou kunnen pesten door het warm water te laten stromen, als jij aan het douchen was.. Ookal wist ik elke keer, 'hij gaat me straks terug pakken'. Dan rende ik gillend weg en dan kwam je achter me aan, je kietelde me zo hard en je stopte pas als ik zei "Sorry schat, ik zou het nooit meer doen" En de volgende dag deed ik het gewoon weer! In ALLES maar dan ook in alles zie ik je terug. Op de parking van de school, daar stond je elke keer op me te wachten. De zetel, waar we uuuuren in konden liggen zonder nog maar iets te zeggen of te doen. De pizzahut waar je zo graag naar toe ging, de aveve waar we elke keer voer gingen halen voor de paardjes, pfff zo veel dingen... Elke zaterdag was het broodjes dag, en haalde je broodjes voor het hele gezin, zondag gingen we naar de bakker of maakte ik croquejes voor je.. Dan genoten we van onze laatste uren samen, want je moest naar huis, naar je paardje en naar de 100 afspraken die je al weer geregeld had voor die week, en dan moesten we weer wachten op donderdag, dan zag ik je weer. .. Het duurde eindeloos! Maar nu gaat het anders zijn, deze donderdag kom je me niet meer op halen, nooit meer.... Bedankt wat je allemaal aan me gegeven hebt lieve schat, nu weet ik wat echte liefde is"
I love you forever